Er zijn zo van die jaren waarin alles lijkt samen te komen. Alsof de zwaargewichten van de muziekindustrie het jaar voordien een Zoom-meeting hebben gehouden en beslist: volgend jaar brengen we allemaal een album uit. How about that? Net als in de jaargangen van klassewijnen kunnen we wel stilletjesaan zeggen: 2024 was een grand cru jaar.
Alleen al voor wie graag popmuziek verslindt, was het afgelopen jaar schipperen tussen de ene album release en de andere. Billie Eilish, Taylor Swift, Dua Lipa, de absolute doorbraak van Sabrina Carpenter, Ariana Grande, Gracie Abrams en ga zo maar door. Beyoncé bekeerde zich prompt tot country (hoewel country-puristen daar niet mee akkoord zijn), zonder haar popallures daarbij te verloochenen. En Charli xcx zette dan weer ‘brat’ om in hét culturele fenomeen van het afgelopen jaar. Brat summer, anyone?
Voor wie het iets minder voor de glimmende, hapklare popmuziek heeft was er in 2024 ook heel wat te beleven. Gitaarfans konden het afgelopen jaar van de ene na de andere release slingeren; van IDLES, Fontaines D.C., Wunderhorse tot Mannequin Pussy, Kim Gordon en Godspeed You! Black Emperor. Zélfs de mannen van The Cure waren ervan overtuigd dat na veel vijven en zessen 2024 misschien toch ook wel een beetje ‘hun’ jaar moest worden. En zo geschiedde. De namen die doorgaans in het grootste font op festivalposters prijken, opteerden voor een sabbatjaar. Een ideale springplank dus voor de jonge garde om wat hoger op de ladder te klimmen. En dat reflecteert zich ook in onze lijst.
Of Kendrick Lamar na de beef met Drake met ‘GNX’ zijn victory lap kan verzilveren of kleurt het Indiestyle-podium toch vooral gifgroen ? Dat ontdek je hieronder. Dit zijn onze vijftig beste albums, verkozen door het voltallige Indiestyle-team. De crème de la crème. Geniet van ons eclectische overzicht vol uitblinkers, zoals wij van deze platen genoten hebben. Amen.
Deze lijst werd samengesteld door Ayko Poulin, Eli Goldenberg, Eva Gutscoven, Jeroen Gunster, Jonas Vandenabeele, Jonas Van Laere, Karel Nijs, Kobe Rombouts, Laurent Voet, Louis Van Keymeulen, Lowie Bradt, Lukas Dederen, Martijn Bas, Sarah Van der Straeten, Yannick Verhasselt en Zeno Van Moerkerke.
50. Crack Cloud – Red mile
Vraag een willekeurige muziekfan naar zijn favoriete post-punkgroepjes en je krijgt waarschijnlijk usual suspects zoals IDLES en Fontaines D.C. als antwoord. Niets mis mee uiteraard, maar wat ons betreft kan het Canadese Crack Cloud zich met ‘Red mile’ moeiteloos naast die grote jongens scharen. Op hun laatste worp rekent de groep af met vroegere kwelgeesten en dat doet hen hoorbaar deugd: de instrumentatie is grootser, de thema’s zijn diepgaander en de songs klinken beter dan ooit tevoren. Het beste voorbeeld is ‘Ballad of Billy’, een krachttoer die ons midscheeps blijft raken. Een muzikale wedergeboorte zoals je ze niet vaak tegenkomt. (Kobe)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify | YouTube Music
49. Molchat Doma – Belaya polosa
TikTok: ’t is en blijft een vreemd beestje. Vraag dat maar aan de jongens van Molchat Doma. Waren de Wit-Russen enkele jaren geleden nog een cultfavoriet binnen de ‘Doomer’-gemeenschap, dan is hun muziek nu in trek op het sociale mediaplatform. Hun nieuwste album ‘Belaya polosa’ herinnerde ons eraan waarom: geen enkele band weet cold- en new wave zo goed naar een hedendaagse context te vertalen als zij. De toon is nog altijd dansbaar deprimerend. Toch zijn het de subtiele triphop- en ambient-invloeden die de plaat vakkundig op smaak brengen. Een album dat de kamertemperatuur doet dalen, maar onze hartslag doet verhogen. (Kobe)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify | YouTube Music
48. Eefje De Visser – Heimwee
De albumcover van ‘Heimwee’ is net wat scherper dan voorganger ‘Bitterzoet’ (2020). Van de muziek op Eefje de Visser’s opvolger kan je dat ook zeggen. Ze zoekt nog steeds verder naar een balans tussen melancholie en opgewekte energie. Tussen meerstemmige harmonieën en elektronische geluiden die je op een armlengte van heel hard dansen houdt. Tegelijkertijd lijkt ze veel beter de essentie van haar unieke eigen klankwereld te vinden. Zo vormen ‘Uit het oog’ en ‘Heimwee’ minimalistische songs die na verschillende luisterbeurten nog steeds aan je blijven plakken. De Nederlandse alternatieve popscene wordt stilaan rijk met de Visser. (Eva)
Beluister: Apple Music | Spotify | YouTube Music
47. Cheekface – It’s sorted
Cheekface kent zichzelf en waar ze goed in zijn. Op ‘It’s sorted’ brengen ze dan ook meer van hun mix van spoken word en zang vol humor en absurditeit, versierd met een vrolijke sfeer als tegengewicht voor de bij momenten toch grimmige onderwerpen. Zo start ‘It’s sorted’ ook, met het frivole “Me and panic woke up together / This is not one night, no it is forever” op ‘The fringe’, waarin ze succes hekelen als ‘cringe’ en een lans breken voor sudderen in de schaduw. Rechtuit, grappig maar ook serieus. Cheekface weet het goed te brengen. Ook op het aanstekelijke ‘Popular 2’, een wens om populair te zijn op de buurman zijn bewakingscamerabeelden. (Sarah)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify | YouTube Music
46. Adrianne Lenker – Bright future
Nadat Adrianne Lenker in 2023 eens een editie van onze eindejaarsoverzichten oversloeg, eindigt ze dit jaar opnieuw in onze lijstjes na het uitbrengen van een nieuwe soloplaat. Op ‘Bright Future’ etaleert Lenker nog maar eens haar puntgave gevoel voor prachtige en tedere eenvoud. In alle melancholie schemert in de nostalgische songs op ‘Bright Future’ rust en acceptatie door die nooit de weg naar je hart mist. Ze schreef en nam het album op met enkele collega-muzikanten in een opnamestudio in verlaten Amerikaanse bossen, tussen reflecterende boswandelingen door, wat onder meer resulteert in het hondseerlijke, meanderende ‘Real house’ of liefdesode ‘No machine’. (Lowie)
[lees hier onze recensie van het album] [lees hier onze feature over Adrianne Lenker]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
45. Michael Kiwanuka – Small changes
Net op tijd voor de eindejaarslijstjes klopt Michael Kiwanuka gewichtig op onze voordeur. Of er nog een plaatsje onder de kerstboom over was. Een perfecte timing voor de winterse blues die samen met de regen binnenwaait in onze botten. De balsem voor de ziel wordt wellustig uitgedeeld op ‘Small changes’. Een mindere perfecte timing echter voor lijstjes als deze. Wij menen te voelen aan onze kleine winterteen dat Kiwanuka nog makkelijk wat plaatsen haasje over had kunnen plegen indien hij wat meer bezinkingstijd had gekregen.
‘Small changes’ loopt dan ook niet met bombast je voordeur plat, maar murwt zich subtiel en vredevol onder je fleecedeken in de zetel. Bij nummers als ‘Rebel soul’ of ‘Follow your dreams’ lijken de tollende arrangementen bijna van Radioheads Johnny Greenwood te komen. Elders kan de ouwerwetse soul van ‘Four long years’ zeker tot één van de mooiste dingen van dit jaar gerekend worden. Hét album om bij de aankomende familiefeest marathon te kunnen muzikaal genieten zonder de tante in de gordijnen te jagen. (Zeno)
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify
44. Laura Marling – Patterns in repeat
Met ‘Patterns in repeat’ schreef Laura Marling een album geïnspireerd door de geboorte van haar dochter. Wat betekent het voor haar om te zorgen voor een jong kind? Hoe kijkt ze naar haar dochter, naar zichzelf, naar de toekomst en het verleden? ‘Patterns in repeat’ brengt een eerlijke en tedere versie op die vraagstukken des levens. Patronen vormen de rode draad doorheen de plaat. Voor Marling is dat alles wat er is en wat we zelf zijn. Ze klinkt kalm maar nooit verlegen, zacht maar nooit verbloemend. Want hoewel het een heel liefdevol werk is geworden, hoeft niet alles rozengeur en maneschijn te zijn: “Life is slowing down, but it’s still bitchin’” klinkt op opener ‘Child of mine’. (Sarah)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify | YouTube Music
43. SLIFT – ILION
Met bescheiden te zijn kom je er niet, moet het trio SLIFT uit Toulouse gedacht hebben. Met slechts acht tracks maar een totale speelduur van net geen 80 minuten is hun tweede langspeler een epische, psychedelische trip geworden. Aan sneltempo worden er space-rock gitaarsolo’s op ons afgevuurd, die vergezeld worden van ronkende bassen en hyperactieve drums. Ondanks dat er voldoende rustpunten te vinden zijn op ‘Ilion’, moet je er wel voor in de stemming zijn. Dit bombastische geluid kan in een verkeerde setting mogelijks een vermoeiende uitwerking hebben. We vermoeden echter dat de plaat live nog beter uit de verf zal komen. (Martijn)
[lees hier onze recensie van het album]
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify | YouTube Music
42. Beth Gibbons – Lives outgrown
Na jaren van stilte keert Beth Gibbons dit jaar ijzersterk terug met haar langverwachte solodebuut ‘Lives outgrown’. De iconische zangeres van Portishead verkent op het album thema’s zoals eindigheid en moederschap, waarop ze toont dat haar unieke stem nog geen greintje magie verloren heeft. Een decennium lang sleutelde ze aan het album met producer James Ford (Depeche Mode, The Last Dinner Party), wat leidde tot een meeslepend geheel waarin elk detail waarde heeft. Van het minimalistische ‘Floating on a moment’ tot het rauwe ‘Oceans’, ‘Lives outgrown’ is een magische reis die onder de huid blijft kruipen. (Eli)
Beluister: Apple Music | Spotify
41. Yard Act – Where’s my utopia?
Recentelijk zaten we in het tijdperk van de post-punk-revival. Een groep die daar deel van uitmaakte was Yard Act. Tussen de anderen viel Yard Act op met debuut ‘The Overload’. Hun salonfähige, nonchalante attitude en de spitsvondige spoken word van zanger James Smith gaven hen een unieke charme. Tussen de twee albums brachten ze het nummer ‘Trench Coat Museum’ uit dat al hintte naar hun stilistische transformatie achter de schermen. De post-punk maakt op ‘Where’s My Utopia’ namelijk vlekkeloos plaats voor Dance-punk. Hoewel de maatschappijkritische en poëtische post-punk vibe er nog steeds is, wordt ze op deze plaat omhuld in een party-mantel van poppy discoklanken met funky elektronische basriffjes. Leuk weetje, de plaat werd meegeproduceerd door Remi Kabaka Jr. die al jaar en dag deel uitmaakt van het team achter Gorillaz. Zijn bijdrage was de polijst van de zwart-roze nagel, reeds voorgeslepen door Yard Act.
(Louis)
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify