30. Algiers – Shook
In eenvoudige bewoordingen zou je de muziek van Algiers kunnen samenvatten als ‘melodieën van de strijd’. Politiek gezien is de band nooit subtiel geweest en dat is op ‘shook’ niet anders. Franklin James Fisher blijft bombastisch en predikt wederom als een middeleeuwse doemdenker in prime-time op een appelsienenkist. Dit is waar ‘Shook’ zich echter onderscheidt van de rest van de discografie. Waar strijd is, is ruimte voor vreugde, en de boodschap van hoop is prominent aanwezig op dit album. Een mantra gedragen door Franklin James Fisher en zijn band, maar kracht bijgezet door sterke features van Zack De La Rocha, Backxwash en Big Rube. Qua klank is het post-industriële, post-punk van het hoogste kaliber en zonder enig teken van sleet. (Louis)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
29. Liv.e – Girl in the half pearl
Liv.e (je mag gewoon Liv zeggen) groeide op in een muzikale familie en dat heeft zo zijn sporen nagelaten. ‘Girl in the half pearl’ is een eclectisch album waarin Liv.e via jazz, drum’n bass, soul, r&b, funk en dance zich een weg baant door de hobbels in haar jonge leven. Vanuit haar ervaring als dj slaagt ze erin om deze genres, bijna lichtvoetig, in elkaar te verweven. Daarmee creëert ze een soundtrack die uiting geeft aan de slingerbeweging tussen hoop en desillusie die ze doorstaan heeft. Check zeker ‘Ghost’ (‘Brown paper bag’ meets Prince en Kelis), ‘Wild animals’ (smooth, soulful en teder) en het funkspektakel van ‘Six weeks’. (Jonas VL)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
28. Black Country, New Road – Live at Bush Hall
De nieuwe plaat van Black Country, New Road is een symbool van veerkracht. Hoewel de vocals van Isaac Wood nog resoneren in het hoofd van iedere fan, wordt er ruimte gemaakt voor de stembanden van ieder bandlid. Bassiste Tyler Hyde neemt de meeste nummers voor haar rekening en klinkt het meest BC,NR. De oude garde zal dus vooral singles als ‘Up song’ en ‘Dancers’ smaken. Die van pianiste May Kershaw, op bijvoorbeeld ‘The boy’ zijn zijdezacht en zo delicaat als de noten van een harp. Haar klassieke achtergrond brengt een nieuwe dynamiek in de band en ze omarmen deze volledig. ‘Live at Bush Hall’ bevestigt het muzikale vakmanschap dat deze hechte vriendengroep uitstraalt. Het gemis om Wood is tergend, maar de bladzijde wordt omgeslagen en het verdriet gekanaliseerd in ambitie. Hun scherpe post-punk die we ontdekten op ‘For the first time’ deemstert langzamerhand weg, maar ze komen ermee weg. Er zijn trouwens geen plannen om dit album in de studio op te nemen. Dit unicum zal voor altijd magisch beperkt blijven tot Bush Hall. (Louis)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify | YouTube
27. DJ K – Panico no submundo
Enerzijds staat baile funk, de Braziliaanse nachtmuziek uit de favela’s, in een lange traditie van soundsystem cultuur. Zo zijn op ‘Panico no submundo’ de overstuurde beats van DJ K de voorgrond, en worden de flows van de hele resem mc’s vooral gebruikt als extra laag ritme.
Anderzijds is het wel heel erg moeilijk om de zogenaamde ‘bruxaria funk’ (“hekserij”) met iets anders te vergelijken. DJ K overweldigt initieel met tot het uiterste gedreven bassen, waar het moeilijk is om meteen door te luisteren. De producer mengt daar meer dan regelmatig nog eens scherpe noise, gekraak en verschillende soorten sirenes in.
Alsof dat dan nog niet genoeg is, jutten de vocals die broeierige heksenketel nog meer op. Continu lijkt er een gevecht aan de gang tussen de mc’s en DJ K om elkaar te overschreeuwen. De manier waarop de vocals nu weer op de voorgrond, dan weer op de achtergrond worden gemixt, voegt een akelige ruimtelijke dimensie toe. Het resultaat is een overweldigende muur van opwindend “lawaai” die met volle kracht op je wordt afgestuurd. (Daan)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
26. upsammy – Germ in a population of buildings
De Amsterdamse electronica-artiest Thessa Torsing zet zich met ‘Germ in a population of buidlings’ zowaar nog wat verder af van de norm. Vergeet de dromerige synthesizertapijtjes van op haar debuutplaat ‘Wild chamber’: op ‘Germ…’ experimenteert ze verder met knetterend percussieve IDM. Dat wil niet zeggen dat er geen melodie te vinden is. Op ‘Constructing’ stuwen obsessief gecomponeerde ritmes een simpele herhalende melodie verder. We kunnen moeilijk onze vinger leggen op welke soort geluiden we allemaal horen, maar ze klinken ontzettend natuurlijk, levendig en fris. Elke track ademt en stuitert erop los. Toch weet upsammy structuur in het album te vinden. Zo creëert de titeltrack een moeras van rust, en doet ‘Asphalt flows’ dan weer een worp naar vreemdste groove van het jaar. (Ismaël)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify
25. Laurel Halo – Atlas
“Atlas” van Laurel Halo is sonisch één van de sterkste werken uit haar discografie. Het album vermengt ambienttonen naadloos met ritmische beats, zoals op ‘Belleville’ met vocals van Coby Sey. Elk nummer ontvouwt zich als een muzikaal tapijt en onthult bij elke luisterbeurt nieuwe, fijne details. Het vakmanschap van Halo schittert wéderom en tart moeiteloos de beperkingen van het genre. In ambient valt namelijk moeilijk te innoveren. Toch wenkt elk nummer luisteraars naar een quasi hypnotiserende wereld. ‘Atlas’ weerspiegelt nog maar eens haar grensverleggende benadering van elektronische muziek. (Yannick)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
24. King Gizzard & The Lizard Wizard – Petrodragonic apocalypse; or, dawn of eternal night: An annihilation of planet earth and the beginning of merciless damnation
Tsja, wij zouden hier kunnen wild om ons heen trappen tegen ene T. Cobbaert in een hartstochtige poging om zieltjes te winnen. Maar heeft het zin om een band pathetisch te verdedigen, terwijl sommige fans de cult vibes al weelderig verspreiden? Laat ons gewoon zeggen dat Koning Spiermaag (ja, dat is de vertaling) een eindeloze trein albums releaset aan puike kwaliteit, maar slechts zelden hoog in onze eindejaarslijstjes belandt. Laat ons verder toevoegen dat uitschieter ‘PetroDragonic apocalypse’ een onvoorstelbare, trashy trip is doorheen een petroleumgestuurde apocalyps, met een eindeloze stroom maatsoorten door elkaar gehusseld. Het moet geleden zijn van ‘Polygondwanaland’ of zelfs ‘Nonagon infinity’ dat een van hun albums zo perfect uitgepuurd was, zowel conceptueel als muzikaal. En, wat het verhaal betreft, het loont de moeite om de (prachtige!) vinyl aan te schaffen, inclusief een extra 15 minuten spoken word die de volledige story arc magistraal neerzet. Cult?? MOOOOOOTOR SPIIIIIRIT! (Zeno)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
23. Kaytraminé – Kaytraminé
Simpelweg bij het lezen van ‘Kaytraminé’ komt de glimlach van oor tot oor alweer op ons smoelwerk. Terwijl Kaytranada (terecht) al zijn tijd in de spotlights gegund krijgt in ons belgenlandje, blijft Aminé wat ons betreft geweldig onderschat aan deze kant van de wereldbol. De goedlachse en goedgebekte rapper bracht al een eindeloze reeks bangers, en ja, wij hebben een zwakke plek voor zijn ongegeneerde, springerige stijl. Op ‘Kaytraminé’ komt de zomer binnen op de boombox, en als je zélfs een feature van Big Sean godsamme kan laten klinken als eloquente nonsens, dan ben je goed bezig. Sheesh! (Zeno)
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify
22. Kali Uchis – Red moon in Venus
Met Rosalia en Bad Bunny is de impact van Latin geïnspireerde muziek op het huidige popklimaat nog moeilijk te overzien. Waar een luie luisteraar Kali Uchis ten tijde van haar vorige album ‘Sin miedo (del amor y otros demonios)’ nog bij dat lijstje kon toevoegen, is die er nu aan voor de moeite. ‘Red moon in Venus’ is een R&B-plaat van een artiest die een geheel eigen sound heeft ontwikkeld, met vlagen funk & psychedelica. Nog een voordeel: de plaat ligt erg gemakkelijk in de oren en, we hebben het al voor u getest, doet het ook erg goed op dinner parties en consoorten. (Lowie)
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify
21. dEUS – How to replace it
Wie een beetje de Belgische alternatieve rockscene opvolgde, kon er dit jaar niet naast kijken: er zat een nieuwe dEUS aan te komen. Na ‘Following Sea’ uit 2012 (!) had Tom Barman er al verschillende keren naar gehint en nu Mauro Pawlowski terug de band had vervoegd was de plaat eindelijk klaar geraakt. Was die plaat de hype waard? Nu ja, ergens eigenlijk wel. dEUS gaat natuurlijk niet meer de Belpopscene dooreen schudden zoals ze dit in de jaren 90 deden, maar ‘How to replace it’ is een meer dan onderhoudende plaat met verschillende nummers die verrassen, zoals bijvoorbeeld de opener die voelt als een eigentijdse versie van het fantastische ‘Theme from Turnpike’. (Lowie)
Beluister: Apple Music | Spotify