Different Class is dezer dagen een vaste waarde geworden in het Gentse festivallandschap en dat lokt telkens weer heel wat leuk volk. Elk jaar begin augustus verzamelt Subbacultcha namelijk een verfijnde selectie muziek van de experimentelere slag bijeen op esthetisch verantwoorde locaties als DOK , het KASK en Bar Bricolage. Omdat we zelf er niet (of wel) voor terugdeinzen de befaamde slogan ‘I like difficult music’ op de tote-bag te dragen, vroegen we aan Belgisch-Nederlands duo Victor De Roo & Meetsysteem (aka Ricky) hoe zij de hunne maken en spelen, en wat we mogen verwachten van hun show op Different Class.
Hoi Ricky & Victor, hoe gaat ermee? Waar zijn jullie momenteel mee bezig?
R: Goed, ik werk momenteel aan paar verschillende projecten: Naast mijn werk als Meetsysteem en het voorbereiden van de shows samen, doe ik namelijk ook soundtracks. Momenteel werk ik aan een serie op NPO.
V: Ik ben zelf een nieuwe liveshow aan het voorbereiden die rond eind augustus klaar zou zijn . Met de vorige had ik namelijk al het ganse land gezien, dus mocht er wel wat opgefrist worden.
Begin dit jaar brachten jullie samen de gemeenschappelijke ep ‘Was het maar een niet zo’n feest’ uit. Hoe kwam die tot stand?
R: Ik had Victor een bericht gestuurd in verband met een remix vanop mijn eerste album. Mijn labelbaas vroeg me ernaar, maar ik kon niet direct iemand verzinnen. Uiteindelijk kwam ik bij Victor uit omdat ik fan was van ‘Vanderschrik’. Eén van zijn eerste projecten, geloof ik. Ik dacht bij mezelf, ‘Laat ik hem gewoon een mailtje sturen’. Daarna is de bal aan het rollen gegaan, al is die remix er uiteindelijk niet van gekomen.
V: Ik kende Ricky nog niet en viel wat uit de lucht toen hij mij vroeg om die remix te maken. Anderzijds was ik wel gecharmeerd door zijn bericht waarin hij was erg lovend was over Vanderschrik, dat ik samen met Felix Poffé had opgestart. Ik stuurde hem een beat, hij zong erop en we waren vertrokken. Het duurde echter nog 2 jaar tot de tweede single verscheen, maar we zijn in de tussentijd wel vrienden geworden.
R: Een soort pennenvrienden, zou je kunnen zeggen.
Even over de samenwerking: Victor doet productie; Ricky, jij schrijft? Gebeurde dat apart of is er veel onderling overleg?
R: De muziek maakt Victor echt apart in zijn donkere studio en die stuurt hij op, waarop ik melodielijnen en ideeën terugstuur. Of ik orden het alvast, wat hem dan opnieuw ideeën geeft. Daarna haalt hij stukken melodie of zang weg en ordent hij het op zijn beurt. Ik focus me dus enkel op het arrangement en de teksten terwijl Victor zich toelegt op de instrumentals.
V: Ja die samenwerking ging eigenlijk heel vlot. Ricky weet als voltijds muzikant concreet wat hij wilt doen, hij verspilt zijn tijd niet! Zo verloopt het ‘ieder apart’-concept erg gemakkelijk. Voor mij is het niet per se het nummer maken, wel de muziek.
Merkten jullie dan gelijkenissen op in de manier van muziek maken?
R: Ik heb een waardering of een respect, zou je kunnen zeggen, voor Victors manier van musiceren. Zelf kan ik dat niet, zo van die mooie, simpele lijnen muziek maken. Ik ben een soort chaos die gewoon alles op papier zet waarna ik dan schrap of net toevoeg. Daarbij gebeuren allerlei ongelukken of is er geen touw meer aan vast te knopen, toch komt er wat leuks uit! Dat is totaal anders bij Victor, althans in de ‘main’ lijnen. Ik vind het zeker prettig om erbij te zijn wanneer hij dat zo simpel ontwikkelt.
Jullie heb dus al samengezeten in de studio?
R: Nog nooit om echt een nummer te maken. Wel hebben we in Brussel samen de vocals opgenomen en zo de laatste puntjes op de i gezet voor de ep. Weet je trouwens wat nog leuk is aan werken met Victor? Tijdens de voorbereiding van onze show bleek dat we te weinig muziek hadden. Victor had echter wel een hoop muziek in zijn live-repertoire zitten, dus zijn we daar mee aan de slag gegaan. Het gaat gewoon zo snel: als hij een nieuwe beat heeft, heb ik daar op een middag een nieuwe tekst voor geschreven. Zo hebben we onze nummers samen al verdubbeld!
Zowel digitaal als in het echt slaat het aan?
V: Het gaat met 2 vingers in de neus, ondanks de afstand Amsterdam-Brussel. Het komt natuurlijk goed uit, want ik kan er met mijn job niet full-time mee bezig zijn. Deze manier van werken met veel mailverkeer vloeit gewoon heel intuïtief voort. Het is bovendien niets nieuw, het zit in de traditie van de experimentele muziek. Tijdens het samenwerken met het label Stroom vond ik al cassettes uit de jaren ‘80 die muzikanten de wereld rond stuurden telkens met een nieuwe spoor melodie of zanglijn. Het is ook, zoals Ricky zegt, niet zo dat we elkaar nog nooit hebben gezien. Na de opnames van de vocals in de studio van Stikstof, hebben we nog een videoclip opgenomen.
Ricky, Jij focust vooral op het schrijven? Je gaf in een eerder interview aan dat zelf niet per se naar teksten luistert, eerder de hele vibe van het nummer samen. Hoe pak je dat dan aan?
R: Ik heb vroeger als beatmaker veel met rappers gewerkt. Ik zag hoe zij dat uit het hoofd freestyleden. Wat ik uit mezelf doe, is de melodie al wat neuriën en daar wat ‘brabbeltaal’ aan toevoegen. Dat is vaak het beginpunt: 2 à 3 woorden die direct zo’n vibe en energie geven aan een nummer. Daarna is het als een puzzel invullen. Niet eenvoudig, maar daar word ik beter in, merk ik hoe langer hoe meer.
Waar haal je inspiratie uit om zo’n puzzel te leggen?
R: Ik lees veel dichtbundels. Laatste keer in Brussel kocht ik er één van Herman De Coninck, de Belgische legende. Zelf dicht ik bovendien al heel lang. Dat is op zich een combinatie van puzzelen en op het gevoel woorden eruit gooien. Van daaruit kan ik met vanalles wegkomen. Het is toch poëzie; dat mag voor mij gewoon goed voelen zonder dat het helemaal te volgen is.
Zolang de vibe van het nummer maar goed zit?
R: Zeker! Ik heb tijdens shows ook al geëxperimenteerd met Franse en Duitse lyrics zonder dat ik beide talen spreek. Ik ben met Meetsysteem telkens op zoek naar hoe ik met taal kan omgaan en het belang ervan in nummers. Onlangs heeft mijn drummer me echter een Reddit-post van r/dutch getoond waar een meisje mijn nummer ‘Sinaasappels’ gebruikte om Nederlands te leren en er de betekenis achter vroeg. Mensen in de comments konden haar er jammer genoeg niet helemaal bij helpen (Lacht). Ik vind dat multi-interpretabele ergens wel mooi, maar het allermooist is natuurlijk als de tekst op zichzelf nog een diepere betekenis heeft; dat is quasi als een vierde dimensie die opengaat!
Zijn er nummers die je zoiets doen voelen?
R: ‘Whole lotta love’ van The Velvet Underground is zo’n nummer waarbij slechts een simpel ‘rompeton’-geluid en één gitaar speelt. De manier waarop Lou Reed schrijft, dat is voor mij het beste dat er heeft bestaan! Zo hele concepten bespreken, verse na verse, daar kan ik amper met mijn hoofd bij. Dat is nog een lange weg om af te leggen!
Victor, voor jou was er dit jaar het afscheidsconcert van De Nooit Moede in Pilar. Is het echt het definitief afscheid?
V: Echt heel definitief, dat is geen aprilgrap (Lacht). Alle betrokkenen zijn op zich erg tevreden met wat we hebben bereikt: plaat opgenomen, samen opgetreden over heel België. Je voelt echter wel als zoiets ‘klaar’ is. Zeg nooit nooit, maar iedereen heeft zijn eigen projecten waar hij tijd in wil steken. Zoals gezegd ben ik momenteel vooral bezig met mijn liveshow te vernieuwen en de optredens met Ricky voor te bereiden.
De zomer staat in de lage landen traditioneel synoniem met het festivalseizoen. Hoe kijken jullie naar optreden samen?
R: We zijn gestart met een radioshow op 3voor12 waarbij we na afloop zeiden tegen elkaar ‘dit kunnen we echt vaker doen!’. Onze eerste optredens op Lighthouse & Drift bevestigden dat gewoon. Het was bovendien de eerste keer dat ik enkel zong en me niet moest bezig houden met de instrumenten. Nu moet ik focussen op performen en sta ik er open en bloot zonder mij te kunnen verschuilen achter mijn toetsen. Dat is wel een nieuw gegeven. Het is uitkijken naar Different Class, ons derde optreden samen. Het wordt een blij weerzien met Subbacultcha die me zowel in Nederland als in België met mijn eerste shows hebben geholpen.
Ja, naast Different Class staan jullie nog op Leffingeleuren en Contrair open air. Is dat Belgisch drieluik iets om naar uit te kijken?
R: Ja, ik heb begin dit jaar in de Botanique een erg leuke show gespeeld en was er erg onder de indruk dat ik voor een uitverkochte zaal speelde. Ik kijk sowieso uit naar de interactie met het Belgisch publiek, dat is telkens prettig!
V: Belgische shows vind ik zelf spannender dan pakweg in Nederland of Duitsland. Je herkent de mensen waar je voor speelt en het voelt daardoor telkens als een streng publiek. Ik ben zeker ook blij dat we de show in Gent mogen spelen. Different Class is altijd zo’n event waar jong talent wordt geëtaleerd en we willen bewijzen dat we daar thuishoren!
Different Class 2022, met Victor De Roo & Meetsysteem vindt plaats op 6 augustus in KASK & Conservatorium te Gent. Bovendien is het evenement gratis voor leden van Subbacultcha.