Meestal schrijven we over muziek, soms praten we over muziek. Het liefst doen we dat met mensen die muziek schrijven, waarna wij dat – het is sterker dan onszelf – ook weer uitschrijven. Het resultaat van die gesprekken is een lijst interviews die het (her)lezen meer dan waard zijn. Dus maak het je gemakkelijk en schuif aan tafel bij onze praatgasten van het afgelopen jaar.
Bed Rugs maakte een album met zesentwintig nummers. “Zevenentwintig vonden we écht te veel.”
Catbug nam haar debuut op in haar slaapkamer. “Je hoort de borden, een hond… Die kamer is natuurlijk niet geluidsdicht, dus het gebeurde vaak dat mijn mama voorbij wandelde en ik de opname moest weggooien
Dirk. hield van nihilisme en pyrronistisch scepticisme. “I want you to milk me / I like dairy porn” leek me gewoon een toffe oneliner.”
Faces On TV zag dit jaar het debuut van Jasper Maekelbergh, die eerder al lof oogste als producer van onder meer Warhaus en Balthazar. “In alle projecten ben ik nog altijd mezelf, ik moet niet zoveel anders zijn dan anders.”
Frankie Cosmos droomde luidop van een eigen musical. “Ik heb nog een lange weg te gaan voor ik dat zal kunnen, vrees ik.”
Goat Girl speelde zich in de voorhoede van een nieuwe golf vrouwelijke gitaargroepen. “We hopen wel dat andere vrouwen erdoor geïnspireerd raken en dat een volledig vrouwelijk band iets normaal wordt.”
Iceage verkende dit jaar niet alleen andere muzikale horizonten. “Ik heb geleerd dat het van belang is om andere oorden op te zoeken wanneer ik aan de teksten werk. De afstand tussen mijn bed en mijn bureau is simpelweg te klein om in de juiste sfeer te geraken.”
IDLES verklapte al een opvolger klaar te hebben voor het tegen de schenen schoppende ‘Joy as an act of resistance’. “Verwachtingen zouden ze moeten afschaffen.”
Illuminine beleefde een boerenjaar, met een eigen label, films bij elk nummer van de nieuwe plaat en een theatertournee. “Mijn buikgevoel heeft me nog nooit in de steek gelaten.”
Joan As Police Woman schreef haar persoonlijke demonen van zich af. “Nu kan ik bepaalde tegenslagen plaatsen, iets wat ik jaren geleden niet kon. Ook al klinkt het album eerder negatief, voor mij bracht het opluchting met zich mee.”
Parquet Courts ging aan de slag met het contrast tussen vreugde en woede. “Ik weet niet of je iets kunt doen aan de huidige staat van de wereld, en zolang dat niet het geval is, kun je maar beter eens goed je benen en heupen losgooien.”
Ryley Walker kwam van diep om zijn derde album te maken. “Ik ben sociaal en hou van de wereld, alleen worstel ik heel vaak met mezelf. Om daar wat tegengewicht aan te geven probeer ik in al mijn nummers wel een geestige insteek te geven.”
Sam Renascent liet dit jaar voor het eerst van zich horen, en maakt zich klaar voor de doorbraak volgend jaar. “Ik zie mijn adoptie graag als een soort wedergeboorte. Dat element wou ik heel graag verwerken in mijn artiest zijn.”
Shht bleek in interviews even chaotisch als op het podium. “Ik ben deze week naar de bib geweest en ‘Bellydance Superstars volume 3’ uitgeleend. Daar staat een schijfke op ze, ‘Hakim’!”
Stikstof leverde dit jaar onze favoriete hiphop-plaat. “We kunnen het op onze eigen manier doen, en kunnen onze plaat betalen dankzij onze concerten – zolang dat kan, blijven we het doen. Zodra we ons eigen ding niet meer kunnen doen, stoppen we er gewoonweg mee.”
Teen Creeps zette alternatieve rock in eigen land weer stevig op de kaart. “We willen absoluut geen retroband zijn, maar de traditie verderzetten in het heden, zoals ook Cloud Nothings doet. We spelen wat we graag horen en dat voelt allemaal heel natuurlijk.”
The Boney King Of Nowhere sloot zich voor het maken van zijn nieuwste plaat op in een caravan. “Ik leefde mee met de seizoenen, al had dat ook wel zijn nadelen. Ik kon mijn verwarming ’s nachts niet laten aanstaan – daarvoor was het brandgevaar te groot – en dus gebeurde het dat ik in de winter wakker werd bij -3 graden celsius.’’
Uberdope keerde terug na drie jaar stilte. ““We laten ons inspireren door het dagelijkse leven. Een beetje zoals Prince, al was zijn dagelijkse leven ook niet echt om over naar huis te schrijven hé.”
Unknown Mortal Orchestra omarmde nog steeds het experiment. “Uit nieuwsgierigheid belde ik onlangs met Kevin Parker die all-in is gegaan in de popindustrie. Daarna heb ik besloten dat ik een doommetal-album wil producen.”
Whispering Sons vond net als Stikstof inspiratie in de hoofdstad. “Er is zoveel chaos en ik hou wel van structuur. Daarom kreeg ik een gevoel van vervreemding en van afstand ten opzichte van de buitenwereld. Dat komt heel fel terug in de plaat.”