Alexander Cornelis – of Moodprint – houdt zich al lang niet énkel meer bezig met de productie van eigen tracks, dj-sets of remixes. Zo’n goed jaar geleden begon de Leuvenaar met een eigen mixtapereeks, B-sides, waarop hij telkens een interessante artiest de volledige vrijheid geeft en diens meest begeerde nummers bijeen laat brengen. Maar er valt zoveel meer te zeggen over alle artistieke paden die Alexander bewandelt, en daarover ging ik hem dan ook simpelweg wat dingen vragen.
B-sides is van alles en nog wat. Zeker dé kans om de invloeden achter je favoriete artiest te ontdekken, maar de muzikale avonturier vindt er tegelijk gewoon een unieke bron vol (misschien nog onontdekte) pareltjes. De mixtapes zouden ook zomaar kunnen dienen als podcast ergens onderweg of tijdens het studeren. Waarom begon jij hier eigenlijk mee? Was er volgens jou een nood aan zo’n concept?
Wel, ik heb me eerlijk gezegd in muziek nooit goed kunnen focussen op één aspect. Naast het maken van muziek, dj’en en het organiseren van feestjes en expo’s ben ik misschien nog het meeste bezig met diggen naar records in alle soorten en vormen. Vorig jaar besloot ik dan samen met de boys van Tangram Records een soort van mixserie te starten die niet vasthoudt aan genres, en waarin alles kan en mag. Ze gaven me volledig carte blanche om hun Mixcloudpagina als startplatform te gebruiken voor het ‘B-sides’-project.
Dat er nood was aan dit concept is misschien overdreven. Er zijn genoeg kwalitatieve radioshows online te vinden, maar ik hou gewoon van de kruisbestuiving tussen muziek en visuele kunst in het algemeen, en dit vind ik misschien iets minder vaak terug in die shows. Het is ook gewoon een andere uitlaatklep voor mij en de mensen die ik vraag om muziek te tonen.
Tussen je ‘gasten’ staan een paar vaste waarden uit de scene: Le Motel, LTGL, Uphigh Collective. Zo blijft de connectie met Tangram wel erg duidelijk – ook Brihang, Lander Gyselinck en Shungu passen netjes in die experimentele, eigenzinnige beat-niche. Is het een vereiste dat de artiest zich rond die sferen begeeft, of zou quasi iederéén voor jou z’n mixtape mogen samenstellen?
Nee, helemaal niet zelfs, maar ‘B-sides’ is nu eenmaal voor een stukje mijn verhaal en daarbij horen ook de artiesten waarmee ik in contact kom, die mij hebben gevormd en mij inspireren. Zelf breid ik de kring rond Tangram Records en Moodprint ook graag uit, muzikaal én artistiek. Kortom, het is eerder een vrij organisch proces waarin de mixtapes tot stand komen. Zo ook bij de visuele artiesten met wie ik samenwerk. Diversiteit is key in dit project.
B-Sides gaat inderdaad verder dan het louter muzikale, door er telkens een cool artwork bij te voorzien. Is dat intermediale, ‘ruimere’ aspect iets essentieels in jouw artistieke parcours? Waarom viel de keuze op net deze grafisch ontwerpers, zoals Dzia, Jonathan Lichtfeld en Le Motel?
Bij het begin van Moodprint was die insteek niet echt een bewuste keuze. Ik wou gewoon graag muziek maken, maar doorheen de tijd ben ik zelf meer gerold in die visuele invalshoek. Zo had ik het geluk om in het verleden nauw samen te werken met street art-artiesten zoals Dzia en Bisser. Doorheen de tijd is mijn oog voor het visuele aspect van mijn projecten zeker gegroeid en zie ik de band tussen muziek en het grafische luik nu als een onmisbaar gegeven binnen al mijn projecten. Puur ook omdat de artiesten die ik ontmoet, buiten de muziek, gewoon heel inspirerend kunnen zijn. Het is interessant om te zien hoe zij omgaan met hun kunst, en daarin evolueren.
De grafisch ontwerpers die aan bod komen op de ‘B-sides’ zijn net zoals de muzikanten allemaal mensen met wie ik op een vrij organische manier in contact ben gekomen: Ben Bauchau bijvoorbeeld, die de eerste vier artworks verzorgde, zocht toenadering omdat hij fan was van onze muziek en hij graag voor ons iets wou maken. Ik vond zijn werk heel cool, dus zijn we er meteen voor gegaan. Er is geen echte richtlijn binnen de artworks, het moet gewoon goed zijn en een zekere artistieke visie bevatten. Elk jaar probeer ik ook één of twee expo’s te organiseren. Daarin komt alles wat ik doe zowat samen, en zo kan ik bepaalde projecten en artiesten tonen aan een beperkt publiek.
Dat totaalconcept komt ook tot uiting in twee andere projecten die je recent uitbouwde: de interviews die je geregeld afneemt, en je feestje, Oddities. Naar mijn mening hangen de drie sterk samen: telkens zoek je naar vernieuwende artiesten met interessante visies – die ze meteen ook kwijt kunnen op drie verschillende manieren. Denk je zelf dat er ergens de nood was om elk concept uit te bouwen – alsof ééntje niet volstond – en ze elkaar zo grotendeels aanvullen?
Ik hou er wel van om de persoon achter een bepaald project te leren kennen en denk dat het persoonlijker maken van kunst wel een cool gegeven is. Momenteel zijn er inderdaad heel veel van mijn projecten simultaan rond dezelfde mensen aan het draaien. Ik denk persoonlijk dat deze ondernemingen ook een soort zoektocht zijn, waarin ik dan interessante mensen tegenkom. Van hen geloof ik dat ze effectief iets te zeggen hebben in deze wereld van vaak totale nonsens. Het totaalpakket van een artiest komt vrijwel altijd boven bij de personen die ik interview of uitnodig: ze zijn altijd op zoek naar méér en overstijgen hetgeen waarvoor ze bekend staan.
Wie zou je in de nabije toekomst geweldig graag achter de mix, je micro of op het live-/feestgebeuren willen krijgen? Of meteen op alle drie? Dromen mag.
Moeilijk te zeggen, wie er mijn pad kruist zeker? Nai Palm (Hiatus Kaiyote) is iemand die me wel intrigeert, Teebs en Archy Marshall (King Krule) zijn nog zo’n tijdgenoten die me altijd weten te verbazen. Moest ik 30, 40 jaar geleden geleefd hebben denk ik aan mensen zoals Marc Moulin, Jaco Pastorius en Bill Evans. Ik hou van artiesten die zich niet laten beperken.
Ten slotte, als er al een tipje van de sluier gelicht kan worden: hoe staat het intussen met de muzikale vooruitgang van Moodprint zelf?
Ha, deze had ik ondertussen al moeten zien aankomen. Momenteel ben ik een groot aantal tracks en collaboraties aan het afwerken. Aangezien mijn aandacht wat verdeeld is, vraagt dat muzikaal sleutelen wat meer tijd. Het is een vruchtbaar jaar geweest, zal ik zeggen…
Op z’n minst! Bedankt, Alexander.
Hier vind je meteen alle B-sides. De Facebook-pagina van Oddities in de gaten houden is ook altijd handig, terwijl je hier de interviews terugvindt die Moodprint zélf afnam.
En dan mogen we hier ook nog eens de première geven van de B-side van Clutchy Hopkins – een LA-based, mythisch artiest die onder meer nog samenwerkte met MF DOOM.