Trix en Johannes Genard (School Is Cool) gaan samen op zoek naar de zes meest beloftevolle Antwerpse pop- en rockbands van het moment, om ze de kans te geven om verder te groeien en door te breken. In de prijzenpot zitten onder andere gratis repetities, een clubtour, studiotijd, een concert in Trix, advies, coaching en nog veel meer. Een van de bands krijgt zelfs de eer om zich een heel jaar lang artist in residence van Trix te noemen. Uit 666 inzendingen werden zestien gelukkigen bekendgemaakt die zich live op het podium mogen bewijzen en zo een plek in de finale kunnen bemachtigen.
Op vrijdag 25 september krijgen Tin Fingers, Felix Pallas, The Girl Who Cried Wolf en I’m The Hug hun kans. Op 26 september kan je Netwerk, Seizoensklanken, Wolf Pause en lohaus aan het werk zien. Een week later, op vrijdag 2 oktober, zullen O Gares, Bigmouth, Freaks Up Front en WHYES hun eer verdedigen. Als laatsten mogen op 3 oktober Equal Idiots, Psychonaut, Sky Harvester en Sunbourne aantreden.
Indiestyle zit mee in de jury van dit provinciale concours en we maken ons huiswerk samen met onze lezers. Vandaag komt Felix Pallas aan bod, met foto’s van Caroline Vandekerckhove.
Naam: FELIX PALLAS
Rocksterrenbeeld:
Onze muziek of invloeden zien we niet graag begrensd. Al wat in onze muziek sluipt komt van dingen die ons nu of vroeger raakten. Wij houden zowel van het hedendaagse Tame Impala als het eightiesgeluid van Toto. De nieuwste productie van Kendrick Lamar kan ons evenveel beïnvloeden als de harmonisatie bij Beethoven. Alles komt terug en dat is bij ons niet anders.
Plaats van eerste repetitie:
In Brasschaat – in een bijkamer die we omdoopten tot muziekkamer omdat er voorheen nog niets anders was gebeurd. Al repeteren we nu ergens anders (Merksem), is dat nog steeds ‘De Muziekkamer’
Gevoel na eerste repetitie:
Laten we iets drinken. En dan verder doen.
Gevoel na laatste repetitie:
Laten we iets drinken. En morgen schrijven over wat we vanavond gaan meemaken. (al blijft dat meestal een gevoel)
Dit was ons beste optreden:
Ons beste optreden… Dat zal altijd subjectief zijn en afhankelijk aan wie je de vraag stelt. Maar een van onze meest memorabele optredens moet toch één van de gigs in Londen geweest zijn, waar er soms 2 man, een paardenkop en de barvrouw aanwezig waren maar waar we ook evengoed een afgeladen vol snikheet clubje stil kregen.
Dit was ons slechtste optreden:
Slechte performances kunnen we onszelf nooit vergeven – dat wil zeggen dat er niet genoeg gerepeteerd is, of dat we iets te lang doorgezakt zouden zijn de vorige avond. Meestal gaan ongelukjes of technische problemen wel gepaard met goeie performances en andersom. Zo is er de laatste optredens altijd iets stuk gegaan. Onze gitaar viel vorige maand aan duigen op een podium, de basssynth begaf het 5 minuten voor een optreden en onze stem blijkt ineens weg. Maar dat zijn vreemd genoeg meestal wel de strakste shows.
Droom-venue om op te treden:
In België is dat unaniem de zaal in de AB. Daarbuiten: alles wat goed klinkt.
Dit zijn gesneuvelde alternatieve bandnamen:
Wij hebben ons ooit 4 maanden afgezonderd van de wereld om muziek te schrijven onder een nieuwe naam. We hebben dus ook een arsenaal van honderden bandnamen gecreëerd, waar we nu makkelijk een boek over kunnen schrijven. Voorbeelden: Prince Eugene, Norman, Tirza, Alcazar, Breathe the Sound,…
Dit vindt ons mama van onze muziek:
Als onze moeders onze muziek al niet goed vinden, dan moeten we wel echt slecht bezig zijn.
Dit vindt onze pa van onze muziek:
Nooit goed genoeg. Maar veel potentieel. Een perfect tegengewicht voor de moeders.
Dit vindt ons bomma van onze muziek:
Speciaal voor onze grootmoeder, gaan we onze volgende plaat ook op vinyl uitbrengen. CD-spelers, daar doet ze niet aan mee.
Als we groot zijn willen we……..worden, omdat:
nog groter worden. Omdat niemand ooit kan zeggen: ‘nu zijn we waar we wilden zijn’. Wij toch niet.
We gaan op tour en nemen mee:
Liters sprite voor onze drummer (die een allergie heeft op niet-Spritedranken), heel veel CD’s, tandenborstels en onze computer met Logic.
We gaan op tour en nemen mee:
Zotte fotografen (anders vergeet je te hard waar je allemaal uithing). Een goed voorbeeld is JOKKO. Een papa-figuur (in welke vorm dan ook), die het goed met ons meent en zorgt dat we er op tijd in liggen. Een goed voorbeeld bleek al Niels.
Dit kon volgens ons in de film ‘Spinal Tap’:
Heel ons verblijf bij James Sanger in Normandië mag verfilmd worden.
De titel van onze eigen muziekdocu is:
‘Too Sad For Tea’.
Verder zijn alle antwoorden met een korrel zout te nemen, wij zoeken ons zelf ook nog constant. Net zoals dat met onze muziek het geval is. Misschien zijn we binnen een halfjaar wel rappende sitarlovers.
Euhm, oké. Kom je kijken of dat er van gekomen is? Alle info onder deze link.