De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Onder Verse Vangst serveren we wekelijks een handvol nieuwe Belgische nummers die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. Support your local scene!
Een man met een pruik, het hebben er al velen hem stijlvol of net iets minder, al voor gedaan. Toch bracht de blauwe snit ons via enkele omwegen alsnog bij Claudio ofte Floris De Decker. De man heeft eerder al in bands als Intergalactic Lovers en The Van Jets gezeten en slaagt er met Cloudy-Oh nu over een andere boeg. Gelukzaligheid is namelijk troef op deze opgewekte zonnige indie pop-track van De Decker. Vanaf de eerste gitaarlijnen van deze nieuwe single, weet je meteen dat je je ogen kunt toe doen en voor even kunt wegdromen. Het refrein is bovendien ‘nu’ al earcandy voor vele festivalzomers.
Mond-tot-mond reclame is iets dat al een eeuwigheid mee gaat en toch blijft het alsnog zijn dienst bewijzen. BLUAI, het project van Catherine Smet, gaat al een tijdje rond in het Waaslandse maar muziek te beluisteren op je geliefkoosde streamingplatform bleef vooralsnog uit. Smet wordt bovendien omringt door Ilayda Cicek (ILA), Caitlin Talbut (Blond) en Mo Govaerts. Jonge beloftevolle vrouwen die hun eerste stappen in de muziekindustrie hebben gezet. BLUAI lijkt daardoor bijna een supergroep waardoor de notoriteit van het project alleen maar kracht krijgt.
Qua sound schaart het viertal zich vrijwel onder de vleugels van het knusse bedroom pop waar iemand als Clairo nooit echt veraf lijkt. De diy-manier waarop de clip is opgenomen en ge-edit, versterkt dat gevoel alleen maar. De lichtvoetige pianotoetsen en frivole gitaren kleuren overigens kostelijk het nummer.
Na de gedwongen winterslaap knalt Dvkes weer uit de stallen met hun nieuwe single ‘Vision & reshape’. De ranselende drums zorgen ervoor dat het nummer meteen op volle snelheid galoppeert met een intensiteit die doorheen de song wordt aangehouden. Daarboven galmen de stemmen van wat het meest getalenteerde achtergrondkoor van België moet zijn met Lara Chedraoui (Intergalactic Lovers), Naomi Sijmons (Reena Riot) en Ciska Vanhoyland (Mono-phone) terwijl zanger Joos Houwen ons een caleidoscopisch toekomstbeeld voorhoud. Vijf jaar na hun debuutalbum ‘Push through’ horen we een band die is blijven groeien en nu met een rijkere sound komt aanzetten. Hun nieuwe album ‘Echoplasm’ komt op 19 november uit. De opener met deze single belooft alvast veel goeds.
In 2019 stond ze daar opeens met een knaller van een ep. ‘Love in progress‘ was een fraai debuut voor de toen nog onbekende WAYI. Sindsdien zijn er enkele ballen aan het rollen gegaan en kreeg ze hier en daar al complimentjes van onder andere Elton John. Schipperend tussen sexy neo-soul en satijnzachte r&b, bezingt ze een liefdesspel dat constant werkt met aantrekken en weer afstoten. Bovendien werd er voor de eerste keer een song van haar ingeblikt. Na het bekijken van ‘Chill’, kun je alleen maar vragen of regisseur Luca Van Ecke en de zangeres van plan zijn nog meer nummers te visualiseren want de clip is een kleurrijk en sensueel pareltje.
De Gentse band Vito was al een naam voor zichzelf aan het maken voor de pandemie. Op ‘Man with feelings‘ bevestigden frontman Dhaenens en co terwijl ze op ‘Cheesy’ hun sound verder uit diepten. De pandemie heeft het voor de band niet altijd gemakkelijk gemaakt met verschuivingen en cancels alom. Het creëerde echter ruimte om (éindelijk) een debuutplaat in te blikken. In het voorjaar zal die verschijnen via On The Level. Op de eerste single ‘Wanna make love’ horen we wederom die bijna karakteristieke mix van americana en folk doorsijpelen. Of het een tenenplakker zal worden of eentje waar je mekaars armen om je heen slaat, moet nu wel nog blijken.
Eigenlijk hing het al een tijdje in de lucht. Ze maken namelijk al geringe tijd samen muziek en treden ook samen op. Nu heeft Charlotte Adigéry beslist om samen met Bolis Pupul onder één naam te gaan optreden. Om die naar eigen zeggen smakelijke mondvol te vieren, brengen de twee een nieuw nummer uit. Charlotte wil merci zeggen, bedankt! Onder de aanstekelijke baslijn en ditto percussie, bedankt ze haar fans. Mensen die haar hier en daar ‘s aan porren om te zeggen dat ze uitstekend bezig is, maar of ze die blonde pruik niet eens moet laten vallen? Of hoe haar eerste ep ‘toch wel niet nog steeds haar beste werk was’. Het nummer ontwaart zich naar mate het vordert meer en meer in een echte dancefloor filler, zeker wanneer het herhalende “enough” door de speakers gonst.
Lokaal kon ILA, de band rond Ilayda Cicek, al heel wat potten breken. Single ‘Rebirth’ galmde vorig jaar heel wat playlists door, al bleef een gedestilleerd werk wat uit. Met ‘Leave me dry’ komt daar dus verandering in. De single is de voorzet van een mini-album ‘Melt’ dat op 8 oktober verschijnt. Opvallend is de totale ontbolstering van Cicek op het nummer die zich met haar wezenloze stem een weg baant doorheen ratelende gitaren. Het nummer staat in schril contrast met de vaak eerder ingetogen, dan wel breekbare indie waarmee de band door brak.
Bij VRWRK maakte Salem Khazali enkele jaren geleden nog het mooie weer met zijn soulvolle stem. Sinds kort doet hij het gewoon solo als Khazali. Begin dit jaar dropte de man al een eptje ‘Going home’ en het lijkt erop dat hij daar binnenkort wel eens een vervolg zou kunnen aan breiden. Qua sound valt het solowerk van Khazali trouwens prima naast dat van z’n vroegere band te zetten. Iets minder donker, iets meer gefocust maar steeds dansbaar en innemend.
Er moet ergens een ezeltje in de kelder van Mattias De Craene staan dat aan de lopende band straffe muziek uit laat, het kan niet anders. De man bracht afgelopen jaar nog één van onze favoriete Belgische releases ‘In velvet‘ uit met Nordmann. Verder werkte hij mee aan Dijf Sanders’ ‘Puja‘ en bracht hij zijn eerste solo-materiaal uit onder z’n eigen naam. De input onder die alias wordt binnenkort uitgebreid met een debuutplaat; ‘Patterns for (a) film’. Deze verschijnt op 26 november. Net zoals zijn eerste zelfgtitelde ep’tje, krijgen we wederom een kolkende mengeling van field recordings, ambient en schurend saxspel. Het verontrustende spel van De Craene in combinatie met de bijna onwerkelijke elektronica bekruipt je. De muziek maalt, verzwelgt je en laat je niet meer los. Je zou door de titel van het nummer denken dat er nog andere patterns zullen op duiken in de tracklisting. Niets is minder waar, dit is slechts het begin van een blinde koortsdroom die nog maar pas begonnen is.
Deze Verse Vangst wordt afgesloten met een salut naar de zomer van dit jaar, een wisselvallige, regenachtige zomer met sporadisch avondrood en een warme verwelkoming van een beetje festival- dan wel concertgevoel. Het is de allereerste keer dat ze zich in het Nederlands waagt. En eigenlijk kunnen we die beslissing na het uitbrengen van ‘Ouder zomers’ alleen maar aanmoedigen. Paulien Rondou ofte Catbug tobt nostalgisch over de zomers van weleer in haar eigen boerderijtje waar dat gevoel soms nog harder in de verf kan komen. Eind oktober brengt ze haar tweede plaat uit. De titel, ‘Slapen onder een hunebed’, verraadt dat er nog meer van dit soort kleine poëtische nummertjes op het album zullen schuilen.