De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
We bundelen onze vangsten ook in een Spotify-playlist. Zo is er altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.
De immer ongrijpbare maar ook steeds inventieve Mauro Pawlowski vond een tijd geleden het moment rijp voor een ode aan een van de meest bizarre platen uit de Belpop-geschiedenis: ‘Nacht en ontij’ van Boudewijn De Groot, uit ‘68. Verguisd en onbegrepen door zowat elke fan van De Groot, maar cult onder muzikale avonturiers en psychedelica-liefhebbers. Hij doet dat met het Braaknoot Ensemble, waarin ook Dijf Sanders een mooi aandeel heeft. Dankzij dat project herontdekte Sanders een oudere eigen track, ‘SandWitches’, en die bracht hij vorige week uit. Een huppelend electronicalijntje begeleidt de Oosters aandoende melodietjes van Sanders, die zich met de song zo ergens tussen experimenteel en dansbaar begeeft – eigenlijk exact wat op zijn voorlaatste plaat ‘Moonlit planetarium’ gebeurde.
Met haar losse singles liet Tsar B (foto) de voorbije jaren zowat overal ter wereld een impact na – met veel dank aan het internet, de blogosphere en Spotify-lijsten – en ook live wist Justine Bourgeus vriend en vijand te verbazen met een eigenwijze, intelligent opgebouwde set. De debuutplaat bleef al die tijd uit, maar vanaf morgen komt daarin verandering. ‘Velvet green’ werd nog als laatste single gelost, en klinkt een pak beheerster dan de exotisch getinte, opzwepende sferen die Tsar B zich zo eigen maakte. Op weinig meer dan minimalistische synths en eenvoudige percussie ontspint zich de gelaagde vocal van Justine, die zo nu al bewijst heel wat meer te zijn dan de zoveelste popnimf.
Een collectief met de naam Roedel laat weinig aan de verbeelding over: you probably won’t fuck with these guys. En inderdaad, met Luie Louis, Thor, Mitxelena, Nerves, Joost Hoekaf, Rikky Rozay, tusais, Stef, Brakka Briesje en Jollofrey is het de krachtenbundeling van een bende hongerige hiphopwolven uit Antwerpen, die zich via ‘Hondsdolheid’ introduceren. Odd Future-gewijs krijgt elke rapper een kort eigen momentje op die donkere beat, en het gaat er duidelijk om ter hardst aan toe. Groovy en gangsta op hetzelfde moment: benieuwd naar dat full album in december.
DRS ging een tijd geleden al ter ziele en ook Alpha Whale laste een hiatus in, maar vrees niet over het voortbestaan van de Gents-Oostendse scene. The Glücks zijn zo nog steeds alive and kicking (hard!), en ook Mostly Whites gaf zopas weer een teken van leven. Met leden van eerdergenoemde bevroren bands in de rangen staat dit drietal garant voor rauwe, lofi, doch opvallend catchy garage. Na twee losse tracks, zo’n twee jaar geleden, verschijnt binnenkort een ep’tje van de groep, en met dit oorwormig ‘Beta bois rejoice!’ als eerste worp kan dat enkel maar uitdraaien op minutenlang rammelend punkplezier.
As if the Beach Boys went on an excursion in Iceland, durft Belated Promise Ring over zichzelf stellen. Dat zou muzikaal moeten neerkomen op slimme popmelodieën in een nogal melancholisch kleedje, en is naar ons aanvoelen inderdaad niet overdreven als je even naar de Leuvense band luistert. Met hun nieuwe single ‘Black bible’ hebben ze het over vluchtelingen en zinkende boten op zee – een niet zo vrolijk thema verpakt in een al even duistere song, al klinkt de samenzang en indiefolk-sound van het viertal tegelijk erg geruststellend. Inlandse grootheden als Yuko, Trixie Whitley of Flying Horseman mogen alvast trots meeknikken.