De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
We bundelen onze vangsten ook in een Spotify-playlist. Zo is er altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.
Zowat elke liefhebber van all things heavy maakte eind vorige week een intens sprongetje. Reden: de al hier en daar aangekondigde terugkeer van Psycho 44 naar het toneel der beukende gitaren kreeg bevestiging met een kraakverse single. ‘Call of the void’ herintroduceert de electro-stoner van het Kempische viertal weer op koppige wijze: overstuurde riffs en trashy synths gaan de worsteling aan met extreem tight ritmesectie, terwijl frontman Gaelian Corluy z’n talent voor een pittige, catchy vocal duidelijk enkel bijschaafde. De vroege QOTSA en Death From Above mogen dan stilaan beginnen toegeven dat Psycho 44 hun favoriete buitenechtelijke kind is.
En er vielen nog muzikale erfgenamen te rapen, de voorbije week. Vergeef ons het anachronisme, maar hadden Joy Division en Interpol ooit de lakens kunnen delen, Lagüna was hét onvermijdelijke ongelukje geweest. Het postpunkvijftal uit Antwerpen vertaalt z’n zilveren medaille op HRR stilaan naar de realiteit: vrijdag kwam hun zelfgetitelde debuut-ep ter wereld, waarop de band zich volledig schatplichtig maakt aan de melodie en melancholie van eerdergenoemde coryfeeën. Duister en schipperend tussen dreigend en dromerig goochelt de band doorheen vier straffe tracks met ijzige gitaarlijnen, hitsige drums, diepe zang en een breed spectrum aan synths. Laat opener ‘The unknown light’ dat nu maar meteen naar de sonische praktijk vertalen.
Meer postpunkvibes werden onlangs geleverd door Whispering Sons (foto). Het gaat onze nationale new wave-revelatie serieus voor de wind dezer dagen: binnenkort neemt Gang Of Four ze mee op Europese doortocht en op 19 oktober dropt het vijftal z’n eerste langspeler. Daaruit kreeg de wereld vorige week ‘Alone’ te horen, mogelijks de strafste track van de band tot op heden. De grooves spatten vanaf seconde één uit het nummer, gecreëerd door donkere bassen en een ijle riff. Fenne Kuppens’ vocale eigenheid blijft daarbij ook dé ultieme troef van Whispering Sons. Recht naar de top van hun kunnen, deze band.
Grooves van de meest hoekige soort vond je deze week dan weer bij Go March. Dat Antwerps electronica-krauttrio komt vrijdag met een tweede plaat en wilde dat met ‘Bark’ duidelijk nog een laatste keer in de verf zetten. De groep is expert in synthgestuurde, beat-gedreven weefsels opbouwen en toont zich ook met deze track weer ongeëvenaard. Uptempo, sidderend en extreem spacey komt akoestiek en mechaniek samen bij dit intense nieuwe kleinood van Go March.
Cosmic Super Weirdo heette tot voor kort nog Ugly Weirdo en haalde met die bescheiden naam de meest recente de finale van Humo’s Rock Rally. Andere fijne wapenfeiten dit jaar waren Deerhoof supporten en Absolutely Free Festival openen, naast het lossen van enkele singles. Het olijke drietal blijft op nieuwste worp ‘Never ending confusing morning’ z’n licht geflipte zelve: slackersynthpop in de mix met lofi psych-elementjes en dat zowat vier minuten lang.