De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
The Mary Hart Attack zat een tijdje geleden nog met de handen in het haar, toen voor duizenden euro’s aan materiaal werd geroofd uit hun repetitiekot. Het ziet ernaar uit dat het drietal stilaan geneest van die financiële dreun, want zopas verscheen nieuwe single ‘Death comes with your eyes’. Meer nog: binnenkort komt het eerste album van de Gentenaars uit, en als deze lofi postpunk-track het thema bepaalt, wordt dat een plaatje om tussen andere nationale shoegazers als Räpe Blossoms en Newmoon te klasseren.
Het hoeft niet al Roméo Elvis te zijn wat de Franse hiphopklok slaat: ook les mecs Caballero & JeanJass – het zijn daar allemaal dikke vriendjes in de Brusselse scene – leveren regelmatig kwalitatieve singles af. Ze zijn daar in de hoofdstad nooit vies van een paar clichés: de clip bij ‘On est haut’ gooit er weer redelijk wat op een hoop. Bij zo’n stevige turn up-raptrack kan dat allemaal best – voer voor hiphopfans die het eens wat verder willen zoeken dan Migos.
Recent verscheen de eerste compilatie van het Berlijnse label PAN. Kortweg staat het platform van Bill Kouligas voor experimentele (en soms wat moeilijke) electronica, met ‘Mono no aware’ richtte hij zich naar de meer ambient-sferen – in de plonsjes las je al over de track van Malibu op de compilatie. Onze eigenste Sky H1 (foto) brengt haar electronica al langer ver buiten de landsgrenzen, en ook voor dit plaatje werd een van haar nummers uitgekozen. Het zachte ‘Huit’ klikt verschillende synthlaagjes in elkaar, en verrast soms door een melodisch accentjes te leggen. Kalmerend én intrigerend.
Naast Tiny Legs Tim en The Bony King loopt er in onze streken nog een singer-songwriter rond die de roots van het genre bewust omarmd. Slow Bear combineert het beste van Dylan met een speciaal soort psychedelica, dat je misschien niet meteen zou verwachten. Het luchtige ‘Fucking off’ kondigt zijn gelijknamige nieuwe langspeler aan, en dat is inclusief subtiele stombox en orgeltje.
Dries Van Haute kwam nog niet eerder met muziek naar buiten: zijn eerste single getuigt dan ook van weloverwogen labeur. Warhola zonder die edge, zou je kunnen zeggen – al weet Dries wel duidelijk hoe de opbouw van een popliedje werkt. ‘Games’ zet z’n vocals mooi op de voorgrond, maar ook de synths en naar r&b knipogende beats geven het nummer de juiste allures mee.