De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Muzikale duizendpoot Title – ook actief bij Uphigh Collective en Delv!s – weet al langer de tastemakers der fijne electronica te plezieren: Lefto, Flako en Kutmah zijn fan (en wij ook, check zeker z’n vorige ep ‘Ignorance is bliss’). De instrumentals op nieuwste worp ‘Lotion’ staan weer bol van soulvolle beats en zachte hiphoptinten, en grooven kortom gewoon geweldig hard – en dan hebben we het nog maar enkel over de titeltrack.
Shht is al even bezig aan een opmars binnen het noisewereldje – als Gentse band moet je een veelzijdige beïnvloeding alleszins al niet ver gaan zoeken. Veelzijdig is het klinkerloze vijftal dan ook sowieso: live steevast loeihard, op plaat af en toe al eens wat avant-gardistischer. Met ‘Life’, een eerste single in de vorm van een 7”, geeft de band alvast een voorbeeld van wat dat concreet kan betekenen: strakke mathrock krijgt er hier een elektronisch laagje bij, naast overdreven bewerkte vocals – het doet zelfs warempel wat denken aan de Bloodhound Gang.
Nieuwe week, nieuwe single van Mind Rays (foto), of zo begint het toch aan te voelen. Maar het is officieel de vierde en laatste, voor hun debuut ‘Nerve endings’ eind volgende week verschijnt. De Gentse schoffies gaan met ‘Follow suit’ nu écht voor de puurste garage die je recent uit eigen bodem hoorde opspuiten. Voor fans van Together Pangea, Useless Eaters en een héél vroege Ty Segall, of alles waar de vuiligheid zichtbaar van af druipt.
’t Is eens iets anders, om via het invloedrijke Tiny Mix Tapes op nieuw werk van een Belgische artiest te stuiten – en nog niet zomaar een. Lieven Martens zou je een geluidskunstenaar kunnen noemen, die via allerlei analoge en digitale technieken eigen composities creëert en live vergezelt van projecties en zelfs een soort ‘commentaar’. Onlangs maakte de man een compilatie van verschillende creaties, ‘Gardens, Fire and Wine’. Ethno meets new classical (ofzoiets), toch op het relatief muzikale ‘Pā’ua’. Uit die comfortzone!
Deze week debuteert een nieuwkomer in de vaderlandse progressieve-electronicascene: Doro. Ze maakt een opmerkelijke entrée met ‘Evasion’. ‘t Is een repetitief liedje dat wel inspiratie lijkt te halen bij hardstyle en met z’n schurende sound bovendien voor nog meer brute texturen kiest. De spanningen is hier vier minuten lang te snijden en wordt nergens doorheen zijn speelduur losgelaten: daardoor blijf je achter met het claustrofobische van Toxe’s ‘Determina’ of een gemiddelde gqom-song, maar moet je zien te overleven zonder het dansbare. (Thomas)