De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Een pak bands uit de stevigere regionen brengen dit najaar een plaat uit; denk maar aan Kapitan Korsakov en Brutus. Ook van Cocaine Piss (foto) verschijnt er morgen een – allicht relatief kort – nieuw kleinood, ‘The dancer’. De titeltrack daarvan werd onlangs in clipvorm al op het www losgelaten; voor de Luikenaars hun doen een verrassend traag nummertje, waardoor het meteen ook een van hun langste lijkt. Verder werd er aan een werkend recept weinig gesleuteld: Aurélie schreeuwt zich op die unieke manier nog steeds de ziel uit het lijf, terwijl er rechtdoor én efficiënt wordt gemept en geramd door haar drie kompanen. Oh ja, en Steve Albini zat achter de knopjes.
Dijf Sanders sierde de allereerste Verse Vangst, met een track uit z’n boeiende debuut ‘Moonlit planetarium’. Exotica, psychedelica, electronica, jazz: hij maakt er een bijzonder broeierig geheel van. Op ‘Sweet dreams’ mixt Dijf er zelfs nog streepjes reggae door, terwijl de percussie er zowel groove als een vorm van ongrijpbaarheid inloodst. Het nummer kwam onlangs uit met bijpassend clipje. Lees: behoorlijk trippy.
Dijf Sanders – Sweet Dreams from boemtjak on Vimeo.
MANTIS heeft er een topzomer opzitten: Rock Herk en Absolutely Free Festival mag het trio zowaar van de bucketlist schrappen, en het ziet er niet naar uit dat de machine snel een versnelling zal terugschakelen. Zo verschijnt er midden november een tweede ep van de Limburgers, en als ‘Welp’ daarvan de maatstaf is, zou er rond die periode wel eens een stijging van het aantal ontplofte geluidsinstallaties kunnen opvallen. Overdreven? Bijna vijf minuten lang sleurt MANTIS je mee in een rollercoaster van gesofisticeerd gebeuk. Verwacht echter niet dat melodie of inventiviteit er zo aan moeten inboeten: waarschijnlijk daarom noemt de band het zelf wel eens pogojazz.
Het meest vage wat je vandaag zal horen, is een nummer van Ocomeups. Hij woont in Londen, bracht zijn ep deze week uit bij een gerenommeerd New Yorks label en premierede daarnaast tracks via The Fader en MixMag, maar is wel de-ge-lijk een Belg! Om trots op te zijn, in feite, al loopt de kerel er duidelijk zelf niet mee te koop. Goeie vrienden met Ssaliva is hij, en dat is er ook wel aan te horen: net als vaak bij die laatste, klinkt ‘Try to levitate above it all’ beatloos, minimalistisch, zweverig en onvoorspelbaar. Duidelijk niet lukraak dus, die titel.
Terwijl de eerste single van DadaWaves nog eerder pop van de Radio 1-soort was, drijft het nieuwe ‘Dans votre absurdité’ op vocoders, synths en 80’s-drumbeats. Nu, Jasper Stockmans behoudt ook hier het melancholiegehalte van z’n songs: vooral het aandeel van de Franse stukjes, maar ook subtiele blazers én een klokkenspel maken de single tot een intrigerend geheel. 5 oktober in het immer gezellige Cafe Video, we geven het maar mee.