Discobar Disclosure is terug met een single voor de zomer. ‘Bang that’ is het eerste dat we te horen krijgen in aanloop naar een nieuwe langspeler die momenteel opgenomen wordt, maar kan het ook bekoren?
Thomas Konings: Nee, ‘Bang that’ is niet het hitgevoelige crossovermateriaal waar de samensteller van de gemiddelde radioplaylist op gehoopt had. De poptoetsen van singles als ‘Latch’ en ‘White noise’ worden enerzijds naar achter gedrukt, anderzijds klinkt ook niet echt de strandbarmuziek van de overige ‘Settle’-songs door. Waar de broertjes voorheen lichte en gracieuze house op maat van YouTube-kanaals maakten, gaan ze hier zonder een echte grote geluidsverandering harder dan ooit tevoren. Dankzij een dreunende beat en vooral een opruiende, slim gedoseerde sample werkt het evenwel net zo goed als een lichter verteerbaar singletje van de Howards hun debuut. – 3,5/5
Anthony Brynaert: De muziek van Disclosure, en dan met name hun debuut ‘Settle’, heeft me nooit volledig kunnen overtuigen. De hype leek terecht maar ik ben er nooit volledig in meegegaan. Ook nieuw nummer ‘Bang That’ zaait meer verdeeldheid dan het duidelijkheid schept. De ingehouden en opbouwende momenten zijn groovy en bekoren zeker. Wanneer de eerste ‘Bang that’ daarentegen binnenvalt zijn ze me helaas weer kwijt. Ik krijg haast het gevoel dat er per ongeluk een ander nummer de chille sfeer verstoorde. Jammer dat een typisch goedkoop ‘refrein’ op maat van het grote publiek het nummer onderuit haalt. – 2,5/5
Aïda Gabriels: Smerig veel zin om alle swag op een hoopje te gooien en er mee te gaan shaken op het midden van de straat. Pas mal, voornamelijk die 313 Bass Mechanic-referenties. Vibes om de zomer aan te vangen zijn alvast van de partij. – 3/5
Matthias Desmet: Met ‘Bang that’ gaan de heren van Disclosure naar eigen zeggen terug naar hun roots. Met veel aandacht voor detail en spanningsopbouw weten de heren ons toch een beetje te boeien. In se blijft dit nummertje echter niets meer dan een gepolijste versie van agressiever clubmateriaal uit het verleden. We krijgen er vooral de neiging van om een paar houseclassics uit de meest stomende hoeken van de nineties op te snorren. Nemen de posterboys van de alternatieve dance, na hun gladde en kapot gehypete debuut ‘Settle’, nu een afslag richting meer rauwheid? We hopen het alvast. Maar als ze die straat dan al zouden hebben ingeslagen, mogen de heren niet vergeten, dat een ferme draai aan je stuur geven en van je route afwijken, in de muziek soms geen kwalijke zaak is. De hobbelige berm biedt soms meer avontuur dan het vlakke asfalt. – 3,25/5