Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Connan Mockasin – Jassbusters
Je favoriete weirdo is terug. Twee jaar na ‘Soft hair’ stelt Connan Mockasin z’n nieuw project Jassbusters voor. Meteen ook de titel voor hun conceptalbum, dat als soundtrack moet dienen voor een vijfdelig tv-melodrama ‘Bostyn ’n Dobsyn’, geregisseerd en mede vertolkt door Connan zelf. Niet verschieten wanneer je plots James Blake hoort opduiken. (Pieter S)
Current 93 – The light is leaving us all
David Tibet brengt ondertussen al meer dan dertig jaar experimentele folk uit onder de Current 93-noemer, maar toch lijkt er nog geen sleet op de formule te komen. Op eerste single ‘Bright dead star’ laat Tibet een gemoedelijker geluid horen dan de manische tracks op vorige album ‘I am the last of the field that fell’, met als resultaat een klein doch innemend nummer. (Tobias)
El Yunque – Oh hi Mark
El Yunque is onze vierkoppige noiserocktrots uit Limburg. Hoewel, met hun derde album ‘O hi Mark’ wurmen ze zich los uit dat vakje (als ze al in een vakje pasten) en brengen ze meer dan verpulverende en explosieve geluiden. Zo komt het album vergezeld van een manifest en maakten ze werk van enkele must see video’s om het totaalplaatje te vervolledigen. Conclusie: El Yunque ontpopt zich als een vernieuwer, een totaalconcept, een allround collectief. (Gertie)
Jaakko Eino Kalevi – Out of touch
Daar komt onze favoriete tramchauffeur weer aangereden. Met zijn ep ‘Dreamzone’ en op zijn eponieme debuut leverde Jaakko Eino Kalevi vederlichte en meer dan fijne droompop af, waarin hij niet vies was van enige ironische knipoog. Nu brengt de Fin met ‘Out of touch’ zijn tweede album uit via Weird World. Laat ons hopen dat de plaat zijn titel niet waarmaakt. (Pascal)
John Grant – Love is magic
De tijd dat voormalig Czars-zanger John Grant het bloedstollend mooie ‘Queen of Denmark’ uitbracht ligt intussen alweer acht jaar achter ons. Folk maakt de man al lang niet meer sinds hij zijn muziek steevast stijlvol inkleedt met vette synths en electronica allerhande. Niet dat daarmee alle demonen getemd zijn: immer melancholisch maar vol humor gaat hij zijn HIV-besmetting, zijn drankproblemen en mislukte relaties te lijf, zoals blijkt uit het vooruitgeschoven titelnummer. (Kevin)
Kurt Vile – Bottle it in
Daar is Kurt Vile weer, en hij is nog geen druppel veranderd. Ditmaal bottelde hij dertien nummers van verschillende gisting voor ‘Bottle it in’, maar allen zijn ze gemaakt van dezelfde typerende kwaliteitshop. Er zijn zacht zoete biertjes, bitterfrisse pilzen en tegendraadse zwaargewichten te vinden, een must voor elke liefhebber. (Zeno)
Parcels – Parcels
In Australië zijn ze al een gevestigde waarde geworden op festivals en met een uitverkochte show in de Botanique lonken ze met hun zomerse klanken ook naar onze festivalweides. Met hun vindingrijke mix tussen nu-disco en electropop willen ze de hype die was ontstaan na de samenwerking met Daft Punk op ‘Overnight’ met dit zelfgetiteld album dat bevestigen. (Yannick)
Phoenician Drive – Phoenician Drive
In de maalstroom van de tientallen culturen in het Brusselse houdt zich een band schuil die dat broeierige multi-perspectief omzet naar bijzondere muziek. Phoenician Drive genaamd, gaat dit zeskoppige gezelschap op zoek naar de raakvlakken tussen Westerse krautrock, Oosterse psychedelica, Arabische jazz en wat niet meer, overgoten met scheutjes 70-’s rock’n roll en fuzzy garage-gitaren. Op hun eerste full album toont de groep in acht robuuste en uitgesponnen songs hoe het geheel héél wat meer kan zijn dan de som van de (exotische) delen – reken daaronder een oet, een derbuka, een banjo en karrenvrachten percussie. Totally trippy! (Gilles)
St. Vincent – MassEducation
St. Vincent profileert zich maar wat graag als vernieuwend en deinst er niet voor terug om haar eigen werk onder handen te nemen. Samen met toetsenist Thomas Bartlett herwerkte ze de bombastische nummers van het vorig jaar verschenen ‘Masseduction’ tot een ingetogen ballades waarin ze de teksten een prominentere rol geeft. (Mattias)
The KVB – Only now forever
Gitaren van Joy Division, synthesizers van Depeche Mode: dit moet wel postpunk zijn. Al moet The KVB het stellen met de lijzige stem van Nicholas Wood. ‘Only now forever’ is hun vijfde langspeler, en bevat meteen hun meest romantische song ooit. Dat dat geen knuffelrock hoeft te zijn, hoor je in ‘On my skin’. (Kevin)
Tsar B – The games I played
Tsar B ontpopt al zich als popprinses van de nacht met haar langverwachte debuutplaat ‘The games I played’. Ze neemt je mee op haar vliegend tapijt in een trip vol lust, liefde, verraad, jaloezie en girlpower van jewelste. Heet, heter, heetst, leek wel de slagzin waaronder Justine Bourgeus het album schreef en als je heupen niet spontaan sensueel heen-en-weer wiegen, dan mag je je oren gerust eens laten uitspuiten. Als je intens wil dansen dit weekend of achtergrondmuziek zoekt voor bij je date zaterdagavond, geef deze dan een kans. (Naomi)
Young The Giant – Mirror master
Op ‘Mirror master’ tonen de mannen van Young The Giant dat ze van alle markten thuis zijn en niet bang zijn om buiten de lijntjes te kleuren. Ingetogen zwoele beats of grootheid met een speels kantje? De mogelijkheden lijken wel eindeloos door te gaan. (Céline)
Yowler – Black dog in my path
Liefhebbers van 90’s aandoende altrock kennen Maryn Jones misschien als de stem van All Dogs. Jones heeft nu een tweede plaat uit als haar alter-ego Yowler, en de titel geeft al prijs dat ze de kwispelende mensenvrienden nog steeds genegen is. In haar soloproject blaft ze zelf wel een pak luider, deze ondersteund door verontrustende drums en gitaren. (Mattias)