Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Crumb – Ice melt
Indien Lila Ramani een professionele diepzeeduikster was, dan bestaat haar duikuitrusting uit lome bassen, gewichtloze synths en hoekige gitaren. Kopje onder gaan in dromerige indiemuziek was nog nooit zo makkelijk. (Eva)
Enumclaw – Jimbo demo
Of het nu serieus bedoeld is of niet, zelf beschrijft de band zich als “het beste sinds Oasis”. Uiteraard willen we dat eerst eens horen en dan pas geloven, maar de singles – vooral het shoegaze-y ‘Free drop Billy’ – klinken alvast erg goed.
Girl In Red – If i could make it go quiet
De Noorse Marie Ulven klonk nog nooit zo onrustig als op haar debuut. Op ‘If I could make it go quiet’ shift ze van haar vroegere dromerige lo-fi indiepop naar stevige rock. En wie haar ooit al live zag, weet dat de aankomende concerten luid en wild gaan zijn. (Eva)
Gojira – Fortitude
Vijf jaar na het voor een Grammy-genomineerde ‘Magma’ is deze Franse metal-gigant terug met nieuw materiaal. Op hun zesde worp incorporeert de groep nog meer progressieve invloeden en laten ze zich van hun meest heldere kant horen.
Julia Stone – Sixty summers
Na herhaaldelijk uitstel in de hoop op betere corona-omstandigheden en op festivals en optredens, kwam Julia Stone tot hetzelfde besluit als de organisatoren van ‘La Boum’: wachten heeft geen zin meer. Op de laatste aprildag en aan de vooravond van een mogelijke nieuwe uitspatting in het Ter Kamerenbos is ‘ie er dan uiteindelijk toch, de nieuwe van Julia Stone. Toeval of niet, op basis van de singles die we al voorgeschoteld kregen lijkt ‘Sixty Summers’ een veel meer dansbare plaat dan het werk dat we normaliter van de Australische gewend zijn, zowel solo als met haar broer. Met Annie Clark (St. Vincent) en Thomas Bartlett (Doveman) aan de knoppen en samenwerkingen met Matt Berninger en Bryce Dessner (The National) kan er weinig fout gaan, toch? (Nina)
Leon Vynehall – Rare, forever
‘Rare, forever’ is de opvolger van Leon Vynehalls doorbraakplaat ‘Nothing is still’ uit 2018. De Britse producer zoekt de dansvloer terug wat meer op, maar dankzij de gedetailleerde arrangementen zullen zowel fans als niet-fans van het house-genre smullen van dit album.
Manchester Orchestra – The million masks of God
Waar dit gezelschap uit Atlanta op voorgaande releases nog telkens een andere kant van het indierock-spectrum belichtte, is ‘The million masks of God’ vooral een culminatie van die verschillende stijlen. ‘A black mile to the surface’ wist ons niet echt te overtuigen, hopelijk kan deze dat wel.
Róisín Murphy – Crooked machine
Vorig jaar leverde Róisín Murphy een van de beste discoplaten van 2020 af met ‘Róisín machine’. Nu brengt ze een groot deel van die tracks opnieuw uit als interessante remix-versies.
Royal Blood – Typhoons
Voor je portie pretentieloze Rock (ja, met grote ‘R’) kan je terecht bij de heren van Royal Blood. Zet je verstand dus op nul en waan je nog eens op een festivalweide met ‘Typhoons’, de derde plaat inmiddels van dit Britse duo.
Teenage Fanclub – Endless arcade
Zelfs na het vertrek van gitarist/mede-oprichter Gerard Love klinkt de Schotse groep Teenage Fanclub na elf albums nog steeds als zichzelf. Verwacht je aan sympathieke rocknummers die zich langzaam maar zeker in je oor nestelen na meerdere luisterbeurten.