Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Aldous Harding – Designer
Twee jaar na ‘Party’ komt Nieuw-Zeelandse engelenstem Aldous Harding met een nieuwe plaat op de proppen. Aangezien deze voorganger één van onze favoriete platen uit 2017 was, keken wij alvast reikhalzend uit naar opvolger ‘Designer’. Met John Parish opnieuw achter de knoppen gaat Harding gewoon verder op hetzelfde elan. Het rustigere ‘Fixture picture’ en het meer speelse ‘The barrel’ gaven al blijk van uitstekende kwaliteit. (Daan)
Amon Tobin – Fear in a handful of dust
Acht jaren zijn er inmiddels verstreken sinds het laatste studio-album van de Braziliaanse producer Amon Tobin. ‘Fear in a handful of dust’ is de eerste release die verschijnt op z’n eigen recent gelanceerde label ‘Nomark’ en is meteen ook een getuigenis dat hij ons nog steeds moeiteloos kan meevoeren in z’n mythische, door elektronica gedomineerde wereld. (Martijn)
Bear’s Den – So you might hear me
Met ‘Laurel Wreath’ kregen we een maand geleden al een voorproefje van hoe het nieuwe album van Bear’s Den zou gaan klinken. Hierop horen we de dat de Britse folkgroep steeds meer uit zijn voegen barst. Zo staan ze over een paar maanden niet meer in de Barn van Werchter, maar hebben ze eindelijk hun plaatsje opgeëist op de Main Stage. (Annelies)
Danko Jones – A rock supreme
Danko Jones heeft het met zijn stevig gitaarwerk steeds moeten hebben van het betere livewerk. Vandaag verschijnt het alweer 9de studioalbum van het Canadese rocktrio. Verwacht u andermaal aan snedige gitaardeuntjes die gepaard gaan met een resem aan “stoute” lyrics en we laten u dit weekend graag weten of u zich naar uw lokale platenboer moet begeven, dan wel of u de live kalender van Danko minutieus in de gaten dient te houden. (Koenraad)
Foxygen – Seeing other people
Compleet onberekenbaar, zo kunnen we Foxygen naderhand beschrijven. Na hun sublieme doorbraakplaat ‘We are the 21st century ambassadors of peace & magic’, kwam het doelloos geëxperimenteer van ‘…And star power’ en de door extreme vormen van pathos gedreven ‘Hang’. Het werk van Jonathan Rado and Sam France trekt de ene keer aan en stoot de andere keer af en dat is op ‘Seeing other people’ niet anders. De roekeloze gitaren van weleer werden achterwege gelaten en single ‘Livin a lie’ doet vermoeden dat op deze plaat de meest gekwelde versie van Foxygen boven komt drijven. (Jonas)
Guided By Voices – Warp and woof
Album nummer 28 van de lo-fi helden Guided by voices biedt 24 nummers in 37 minuten. Het is bovendien het tweede album dat Robert Pollard en de zijnen uitbrengen in 2019, na ‘Zeppelin over China’. Een stijlbreuk is even waarschijnlijk als een titel van Anderlecht dit jaar, maar in tegenstelling tot de Belgische voetbalgrootmacht brengen de heren wel weer kwaliteit, zo maakt ‘Angelic weirdness’ duidelijk. (Kevin)
Kevin Abstract – ARIZONA BABY
Kevin Abstract, de frontman van hiphop boyband BROCKHAMPTON, bracht zijn nieuwste langspeler ‘ARIZONA BABY’ druppelsgewijs uit. Nu kunnen we eindelijk van het geheel genieten. Verwacht je aan met auto tune doorspekte melodieën en pakkende introspectie. (Jasper)
Kevin Morby – Oh My God
Kevin Morby, de man met goddelijke krullen, zoekt inspiratie bij religie om het menselijke leven te onderzoeken. Op zijn laatste album ‘Oh my god’ leidt dit tot heerlijke indiefolk waarbij we een beetje aan Bob Dylan moeten denken. Zijn single ‘No halo’ met surrealistische clip lijkt zich alvast ergens in ons hoofd te nestelen. Kan de Amerikaan ons ook met de rest van zijn nummers verblinden of moeten we andere wegen opzoeken naar het hiernamaals? (Eva)
King Gizzard & The Lizard Wizard – Fishing for fishies
Local Natives – Violet street
Cliché-matige indiepop met een melancholisch kantje is al een decennium het handelsmerk van Local Natives, de vijfkoppige band uit Los Angeles. Na drie platen wankelen ze op het randje van uitgeperste nummers zonder veel smaak, maar met hun vierde en aankomende ‘Violet street’ lijken ze wat te hebben gesleuteld aan hun geluid met meer samples, onverwachte twisten en sferen, alvast te horen op ‘Megaton mile’. (Gertie)
MARINA – Love + fear
Marina and the Diamonds is dood, lang leve MARINA. Met haar nieuwe album ‘Love + fear’ is de zangeres afkomstig uit Wales helemaal terug, al is er ten opzichte van haar vorige project niet heel veel veranderd. Ze brengt nog steeds catchy popmuziek, werkt nog steeds weleens samen met Clean Bandit en vooral: ze laat ons nog steeds dansen. (Annelies)
Nick Murphy – Run fast sleep naked
Pure Bathing Culture – Night pass
Vorig jaar coverde de band uit Portland nog integraal de in 1989 verschenen Blue Nile-klassieker ‘Hats’, maar gelukkig schrijft de band ook nog steeds zelf songs, waarvan het nieuwste album ‘Night pass’ het levende bewijs is. Hoewel hun laatste échte langspeler reeds dateert van 2015, lijken die verstreken jaren geen vat te hebben op de dromerige 80’s popsound van het duo. (Martijn)
Schoolboy Q – CrasH talk
Daar is ie dan! ScHoolboy Q, de rapper uit de stal waar ook het raspaardje Kendrick Lamar uit komt, keert eindelijk terug op het voorplan. De man achter de hits ‘Collards green’, ‘Man of the year’ en ‘That part’ is na drie jaar herrezen. De dood van Mac Miller en recent ook het heengaan van Nipsey Hussle hebben de release van ‘CrasH talk’ doen vertragen, maar de dag is nu aangebroken! Met ‘CrasH talk’ belooft Q om opnieuw een nieuwe weg in te slaan en de vooruitgestuurde singles ‘CrasH’, ‘CHopstix’ en ‘Numb numb juice’ geven de rapper alvast gelijk. Met schoon volk als Travis Scott, 21 Savage, Kid Cudi en Lil Baby die present geven, kan het al moeilijk de mist in gaan. Alleszins, één van de meest geanticipeerde rapreleases van het jaar en eentje die het voorlopig mager beestje genaamd 2019 wat vlees zal geven. (Bert)
SOAK – Grim town
Op debuutplaat ‘Before we forgot how to dream’ was de Noord-Ierse Bridie Monds-Watson, artiestennaam SOAK, nog een 18-jarig ukkie. Maar dan wel eentje die met succes haar diepste tienergedachten in zacht melancholische indiefolk verpakte en en passant sneerde naar al wie vond dat enkel de betrekkingen tussen een man en een vrouw het etiket ‘liefde’ verdienden. Vier jaar later doet opvolger ‘Grim town’ benieuwen naar welke existentiële paden SOAK die afgelopen tijd heeft bewandeld. Singles ‘Knock me off my feet’ en ‘Déjà vu’ lijken met hun grote radiogevoeligheid alvast naar het grote publiek te lonken. (Nina)
Sunn O))) – Life metal
Na ons tien jaar aan het lijntje te hebben gehouden met allerlei samenwerkingen, live-opnames en het wat teleurstellende ‘Kannon’, is Sunn O))) eindelijk terug met een waardige opvolger op ‘Monoliths & dimensions’ uit 2009. Daarvoor riep de band de hulp in van niemand minder dan Steve Albini, die alles analoog wist vast te leggen op tape. Hoewel het slechts de eerste van twee projecten is die dit jaar van de drone-meisters zal verschijnen, belooft ‘Life metal’ nu al een absolute topper te worden in hun recente discografie. (Liam)