Release Radar 25/02: naar deze albums kan je voortaan luisteren

door Jonas Vandenabeele

Elke vrijdag vibreert de release-radar van menig muziekliefhebber als een op hol geslagen seksspeeltje. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie met veel noeste arbeid in een lijstje gegoten.

Bambara – Love on my mind ep

Het zijn hoogdagen voor al wie gelooft in leven na punk. De broeierige post-punk van Bambara is terug! Na het erg sterke en meeslepend ‘Stray’, dat donkere en verhalende nummers bracht volgt de ep ‘Love on my mind’. Hier lijkt de aanpak iets minder donker en klinken de singles alvast iets meer mainstream, zonder hun kenmerkende geluid te verloochenen. Single ‘Birds’ blijft na enkele luisterbeurten plakken als een snoepje dat in de zomer in je auto blijft liggen.

Caroline – Caroline

Caroline wordt een band om in de gaten te houden. De Britten komen met hun self-titled debuut en alle tot nu toe uitgebrachte tracks wijzen op een interessant debuut. De band brengt een spaarzame vorm van postrock met folkinvloeden en experimentele toetsen.

CMAT – If my wife new, I’d be dead

‘If my wife new, I’d be dead’ – neen, dat is geen typfout – is het debuutalbum van de Ierse Ciara Mary-Alice Thompson, of kortweg CMAT. Ze heeft een kenmerkende zangstem die ze gebruikt om haar indie in te kleuren. Op haar website wordt ze omschreven als volgt: “CMAT is een globale popster die in Dublin bij haar grootouders woont en momenteel herstelt van een AliExpress-verslaving.” Nou.

Conway The Machine – God don’t make mistakes

Als we een release van Conway zouden laten passeren zonder er je aandacht op te vestigen. Hier bij indiestyle is je trouwe hiphopboy een ware voorvechter van de Griseldastal en dus draaien we de spotlights naar Conway. Eindelijk is dat album op Eminem zijn Shady Records er. De honger werd deze week nog meer gewekt nadat hij een mixtape op Datpiff plaatste (precies of het is weer 2010). Een goeie week dus voor de fans van een van Buffalo’s finest. (Bert)

Death Insurance – I’m in your walls 

Death Insurance is de eerste artiest die een plaat uitbrengt op het nieuwe label van Andy Morin, een van de groepsleden van Death Grips. ‘I’m in your walls’ is pure cyberpunkenergie gecomprimeerd in acht nummers die bol staan van amen breaks, gabberkicks, tempoveranderingen en de jonge vrouwenstem van Kat Liu die het met alles rond zich heen oneens is. Het resultaat is het sonische equivalent van een overgesatureerde screenshot op een oud Windows-bureaublad. (Ismaël)

Delv!s – blablablue

Onze eigenste Belgische Delv!s – alias van Niels Delvaux – bewijst dat soul ook in Belgische grond kan ontspruiten. Voor funky baslijntjes en meesleepende groovy refreinen ben je op de nieuwste plaat van Delv!s, getiteld ‘blablablue’ aan het juiste adres.


Deserta – Every moment, everything you need

Deserta bracht in 2020 een verdienstelijke shoegaze-dreampop release uit getiteld ‘Black aura my sun’, nu is het tijd voor de opvolger ‘Every moment, everything you need’. De band uit Los Angeles weeft verder aan hun wollige klankentapijt van lang uitgesponnen gitaren en synthesizers. Fans van het Belgische Slow Crush kunnen zeker ook bij Deserta terecht om aan hun fix te geraken.

Earthgang – Ghetto gods
Hehe, duurde dat effe. Normaal kwam dit album van het hiohopduo uit Atlanta verleden maand al uit, maar om niet geheel duidelijke redenen werd het uitgesteld. The word on the street zegt dat het door gedoe met rechten over samples komt. Of die nu opgelost zijn, of geschrapt van het album, Joost mag het weten. Wat je echter niet kent, kan je niet missen en dus verleggen we onze aandacht naar wat er wel is: ‘Ghetto gods’, het nieuwe, langverwachte en langverwachte nieuwe album van het beste duo uit Atlanta sinds Outkast. (Bert)

Gang Of Youths – Angel in realtime

De Australiërs van Gang Of Youths komen met hun derde studioplaat ‘Angel in realtime’. De band rond songschijver David Le’aupepe  – wiens stem soms een beetje aan Bono doet denken – brengt radiovriendelijke poprock. De frontman zelf heeft – zo kon u misschien al raden aan de hand van zijn achternaam – Samoaanse roots.

Nicolas Jaar – Weavings

Afgelopen jaar stond Nicolas Jaar op het Poolse avant-garde festival Unsound. Hij kreeg er de mogelijkheid om samen te werken aan een stuk met een kransje andere artiesten. Het opmerkelijke is dat hij dit project volledig via Zoom maakte. Laraaji, Aho Ssan, Angel Bat Dawid, Julianna Huxtable etc. prijken onder meer op de tracklist van het album. De artiesten maakten de plaat in één ruk waarna Nicolas Jaar het de dag erop mixte en producet,e om het nadien zélf voor te stellen op het festival. Nu zal het project te beluisteren zijn in albumformaat, ingedeeld in 9 nummers. (Yannick)

Huerco S. – Plonk

Hoewel hij nooit echt inactief geweest is, heeft het toch even geduurd voor het stof van zijn bekendste alias geveegd heeft. In tegenstelling tot, hoe boos hij van die categorisering wordt, is ‘Plonk’ geen ambientklassieker in wording. Op basis van de vooruitgeschoven singles, mogen we ons verwachten aan interessante dansvloerplaten, opererend in een universum tussen een rauwere Actress en aandacht voor sound design à la Objekt. (Daan)


King Hannah – I’m sorry, I was just being me

Eén van de meest geanticipeerde indie-platen van het jaar is vanaf vandaag éindelijk via je favoriete online platenboer te beluisteren. Of de Britten die ook over de hele lijn weten in te lossen, is nog maar de vraag. Toch konden Hannah Merrick en Craig Whittle reeds overtuigen met enkele puike singles die ze in aantocht al dropten. (Yannick)

Sasami – Squeeze

Fan van fuzzy gitaren? Dan ben je bij Sasami aan het juiste adres. Maar ook groter georkestreerde songs kan ze aan. Als je fan bent van Angel Olsen en Sharon Van Etten, geef Sasami dan zeker een kans! Meer dan eentje is nog beter zelfs.

Sevdaliza – Raving dahlia ep

De Nederlands-Iraanse Sevdaliza (spreek uit Sev-da-liez-a) brengt minder dan twee jaar na het – erg gesmaakte – album ‘Shabrang’ een nieuwe ep uit. Daarop staat de zangeres zelf op de hoes als een soort naakte barbiepop. De ep telt vijf nummers en een remix van ‘Oh my god’ dat op ‘Shabrang’ staat. 9 mei kan je ze aan  het werk zien in de Antwerpse Trix.

Ty Segall – Whirlybird

Whirlybird is de soundtrack van de gelijknamige documentaire door Matt Yoka. Het album met de soundtrack ligt twee jaar na het verschijnen van de docu nu ook in de rekken. Het ritmische ‘Story of the century’ versterkt de beelden waarvoor het geschreven is, maar staat ook prima op zichzelf als een percussief-expressionistisch nummer aangevuld met saxofoon.

VHS Collection – Night Drive

Ook op hun tweede album staat VHS Collection garant voor een mix van straffe en fluwelen indie rock met een dikke laag synthesizers. ‘Night Drive’ is de perfecte soundtrack voor een middernachtelijk ritje met een DeLorean door de verlichte tunnels van New York. Het voelt dan ook een beetje aan als een tribute naar de filmmuziek van ‘Drive’, een film met Ryan Gosling die exact tien jaar geleden uitkwam. (Louis)