Met het begin van de astronomische herfst dwarrelen heel wat platen neder. Bij Indiestyle vangen we deze met plezier op en presenteren we u een schone selectie in ons muzikaal herbarium.
Alex G – God save the animal
Op zijn achtste studioplaat in twaalf jaar tijd, gaat onze favoriete bard op zoek naar het evenwicht tussen goed en kwaad, tussen schoonheid en lawaai. De uiteenlopende singles waren alvast goed, de albumhoes doet denken aan zijn undergroundplaten van begin vorig decennium. Dat belooft! Op 28 maart te zien in Trix. (Frederik)
Courting – Guitar music
Debuutlangspeler van een bende jonge gasten uit Liverpool die zich specialiseerden in het genre – u raadt het nooit – postpunk! Naast hoekige gitaren en vocale nonchalance, is er echter ook elektronica te horen op ‘Guitar music’. Hier en daar durven de jongens teruggrijpen naar de nilliesindie van Bloc Party of The Hives. Met een knipoog, welteverstaan. (Frederik)
Editors – EBM
Eerste plaat van de Britten met Benjamin John Power als volwaardig bandlid. U kent de man mogelijks onder zijn alter ego Blanck Mass of als de helft van Fuck Buttons. Benieuwd of zijn loeiharde, lichtjes kitscherige elektronica Editors uit het slop weet te trekken. (Frederik)
Khruangbin & Vieux Farka Touré – Ali
Na een langspeler (2020) en een ep (2022) met Leon Bridges, slaat Khruangbin nu de handen in elkaar met de Malinese zanger-gitarist Vieux Farka Touré. Vader Ali won ooit een Grammy, benieuwd of zoonlief dat truukje kan herhalen op de dubtonen van de Texanen. (Frederik)
Makaya McCraven – In these times
In 2020 herinterpreteerde Makaya McCraven nog Gill Scott Herons iconische ‘We’re new again’, vorig jaar was er het alom geprezen ‘Deciphering the message’, en vandaag brengt de Amerikaanse jazzdrummer opnieuw een plaat met eigen materiaal uit. Met veel blazers, maar ook met dub- en Oosterse invloeden. (Frederik)
Maya Hawke – Moss
Na twee seizoenen lang het overbodige personage Robin te hebben vertolkt in ‘Stranger Things’, heeft Maya Hawke nu ook een tweede plaat klaar. De vooruitgeschoven folksingles klinken alvast bloedmooi. Papa Ethan en mama Uma Thurman mogen trots zijn. (Frederik)
Nils Frahm – Music for animals
Aan het begin van de coronapandemie begon Nils Frahm te schrijven aan ‘Music For Animals’. Tweeënhalf jaar later klokt het resultaat af op drie uur en zes minuten vol ambient en subtiele elektronica. De kortste van de tien songs duurt zevenenhalve minuut. Lange pandemie was dat. (Frederik)
Tamino – Sahar
De Belgisch-Egyptische Buckley heeft zijn langverwachte tweede langspeler klaar. Vier jaar na ‘Amir’ klinkt Tamino nog steeds zijn dramatische, zwoele zelve. Een verrassende samenwerking met Angèle – die in het Engels zingt! – is dé blikvanger van deze release. (Frederik)
The Comet Is Coming – Hyper-dimensional expansion beam
In 2019 verbaasde de Britse jazzrockband The Comet is Coming vriend en vijand met hun tweede plaat. Hoe was het mogelijk dat een groep met zo’n idiote naam, die godbetert jazzrock speelt, goede muziek wist te maken?! Deze derde studioplaat zou de bevestiging moeten bekrachtigen. (Frederik)
The Soft Moon – Exister
Op zijn vijfde plaat klinkt Luis Vasquez’ mix van darkwave en stevige industrial luid als vanouds. ‘Answers’ klinkt heel erg als Nine Inch Nails, ‘Monster’ doet denken aan het donkerste van The Cure. (Frederik)
Tim Burgess – Typical Music
De frontman van The Charlatans is intussen 55, maar zijn creatieve vat lijkt nog lang niet af. Deze zesde soloplaat telt niet minder dan tweeëntwintig psychedelische popsongs. (Frederik)
Zouj – Metal EP
Multi-instrumentalist en producer Adam Abdelkader Lenox bundelt op zijn tweede ep de subtielere hyperpopsongs, die het vooral moeten hebben van haarfijne en futuristische productie. (Frederik)