Elke vrijdag flikkert het schermpje van de release-radar van menig muziekliefhebber als een dovende kaars. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie met veel bloed, zweet en tranen in een lijstje gegoten.
Aurora – The gods we can touch
Aurora is de echte naam van Aurora Aksnes, een Noorse singer-songwriter die met ‘The gods we can touch’ toe is aan haar derde studioplaat. Het album brengt dromerige en zweverige indiepop met folkinvloeden die geïnspireerd lijkt te zijn door de sterren en het heelal. Misschien zijn dat wel de goden die we kunnen aanraken?
Boris – W
Er bestaat wellicht geen gemoedstoestand waar Japanse cultband nog geen geschikt album voor heeft geschreven. Na het scheurende ‘No’ van vorig jaar, mikt de groep met ‘W’ duidelijk op de stilte na de storm. Zachte gitaartapijten en knetterende texturen vormen de ideale soundtrack voor je volgende middagdutje. Al komt de ruigere kant van het trio je af en toe nog eens voorzichtig wakkerschudden. (Tobias)
King Gizzard & The Lizard Wizard – Butterfly 3001
De Australische manusjes van alles ‘King Gizzard & The Lizard Wizzard’ brengen met ‘Butterfly 3001’ een remixalbum uit met 21 remixes door een schare mooie artiesten van hun album ‘Butterfly 3000’. ‘3000’, de bands 18e (!) studioalbum kwam uit midden vorig jaar en krijgt zo meteen dus een vervolg. De sound blijft psychedelisch maar hier komt nu ook dikwijls een dansbare laag bovenop.
Miles Kane – Change the show
Alex Turners makker en partner in crime bij The Last Shadow Puppets, Miles Kane, heeft een nieuwe soloplaat uit. Ook Miles is geen overenergieke jonkie meer en ook zijn muziek is iets volwassener en rustiger geworden. Zijn eigen sound is er nog steeds maar het mag ook al eens een stukje trager dan indieclassic ‘Come closer’ zoals op de tranentrekker ‘Tears are falling’. Niemand ontsnapt aan zijn coming of age, ook Miles niet, daarom klinkt hij echter niet minder aangenaam.
Pip Blom – Welcome Break
Pip Blom is een indiekwartet uit Nederland. De release van hun plaat werd van ’21 naar ’22 uitgesteld, maar nu kunnen we eindelijk ‘Welcome break’ welkom heten. Wat de indiepop van Pip Blom nog interessanter maakt is de aanwezigheid van een broer-zus band in de band. Daarover zeg Pip zelf: “Een heel belangrijk aspect in alle tracks is de dynamiek tussen mijn stem en die van Tender. Ik heb het gevoel dat we elkaars klanken echt aanvullen. Misschien is het omdat we broer en zus zijn, maar wat het ook is, ik vind het geweldig. In het refrein van Keep It Together zingen we twee totaal verschillende stukken, maar het werkt echt goed.”
Poldoore – Soft focus
Thomas Schillebeeckx alias Poldoore komt vandaag met zijn vijfde langspeler op de proppen. Het heeft enkele voeten en jaren in de aarde gehad, de mans laatste album dateert namelijk alweer van 2019. Op basis van de single die Poldoore uitbracht in de aanloop van het album, zou het wel eens goed kunnen dat we van een verderzetting en uitdieping van zijn sound binnen de elektro meets jazz-scene à la Gramatik kunnen spreken. Al laten we ons graag verrassen. (Yannick)
Silverbacks – Archive material
‘Archive material’ kan je min of meer in dezelfde categorie plaatsen als de band hieronder. Het kwintet uit Dublin brengt naar eigen zeggen ‘art rock’ maar het doet denken aan post-punk. Welk label je er ook op wil plakken, het is erg aanstekelijke en inventieve gitaarmuziek. Ook deze band beschikt over een dichte familieband (net als Pip Blom). Het broederpaar Daniel en Kilian O’Kelly zijn de oprichters van het Ierse ‘Silverbacks’. Hun plaat ‘Archive material’ dient als een soort beschrijving en overzicht van het leven in een pandemie, daarom is het ook materiaal om in de archieven te bewaren en door te geven aan volgende generaties, vindt de band. Steek maar in dat archief, wat mij betreft!
Yard Act – The overload
De jonge Britten uit Leeds stichtten Yard Act nadat ze elkaar leerden kennen in de pub. Oerbrits dus. Je kon deze energieke postpunkers al aan het werk zien op Sonic City 2021 en je kreeg er – zoals altijd – waar voor je geld. Daar fungeerden ze als levende jukebox waarbij ze aan het publiek vroegen welke nummers ze moesten spelen. Daarnaast bracht charismatische frontman James Smith tussendoor poëtische spoken word gemixt met humor. ‘Yard act’ mixt aanstekelijke songs met een maatschappijkritische angel met een kwinkslag. ‘The overload’ is hun langspeeldebuut en de band loste al wat heerlijke voorsmaakjes in aanloop naar deze release. Geniet van het aanstekelijke ‘Land of the blind’ en bijhorende gekke video hieronder. Voor mij persoonlijk een grote kanshebber op album van het jaar, tot nu toe.