Veel traantjes aan de schoolpoort deze week, want de zomervakantie zit er officieel weer op. Don’t cry because it’s over, smile because it happened. Deze nieuwe platen maken het hopelijk wat makkelijker om die platitude in werkelijkheid om te zetten.
Compro Oro – Buy the dip
Als je enkel de laatste single van de Gentse band hebt meegekregen, dan zou de titel van de plaat je misschien kunnen misleiden dat deze over crypto zou gaan. Doch schuilt er heel wat elektronica in de nieuwste plaat van Compro Oro. Anders dan op voorgaande platen, laat de groep zich minder leiden door niet-Westerse invloeden. (Yannick)
Cryalot – Icarus ep
Sarah van Kero Kero Bonito gaat solo. Als Cryalot klinkt ze niet zo mistroostig als haar artiestennaam zou doen vermoeden, maar de artieste laat zich toch van een beduidend minder naïeve kant zien dan met haar groep. Al blijft haar heldere stem ook in deze context moeiteloos overeind staan.
George FitzGerald – Stellar drifting
George FitzGerald – de elektronische artiest, niet de natuurkundige – brengt zijn tweede album bij Domino Records uit. Hij staat er niet alleen voor en roept de hulp in van London Grammar, SOAK en mede-domino’er Panda Bear. Dit zou, alvast in theorie, het recept kunnen zijn voor een mooie balans tussen fragiliteit en hardnekkige elektronica.
The Bug – Absent riddim
Naar eigen zeggen is dit de eerste plaat waarin Kevin Martin géén dancehall of reggae in weet te stoppen. “17 versions of the same beat, mutated, modified and sometimes mutilated to suit each guest i invited, to jump this heavyweight rhythm. So if you arent feelin the beat, you may as well jump off from the get go..“. Straf statement. Martin zou The Bug niet zijn als die éne beat alsnog z’n wortels uit Jamaica zou kennen. De man nodigde een elftal aan MC’s en artiesten uit voor de plaat, van Moor Mother en Dis Fig tot HTRK en Dälek. Op die manier liet hij iedere artiest z’n invloed op het album schijnen. (Yannick)
Two Door Cinema Club – Keep on smiling
Hoe gaat het met de cinema’s na de vele lockdowns? Vinden de mensen nog vlotjes hun weg terug naar de cinemazalen? Wij zouden het niet weten. We zijn namelijk geen muziekwebsite. Over de staat van Two Door Cinema Club kunnen we duidelijker zijn: het gaad niet zo goed. Het hoogtepunt van de band ligt al een goeie tien jaar achter ons, al zal je dat aan hun vrolijke, oppervlakkige poprockdeuntjes niet horen. Keep on smiling, boys.