Elke vrijdag ontwaakt menig muziekliefhebber blij als een kind bij het idee van een bomvolle Release Radar. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie met de nodige moeite in een lijstje gegoten.
Alice Glass – Prey // IV
Sinds de veelbesproken split met Ethan Kath werkte Alice Glass gestaag aan haar eigen solocarrière. Na de in 2017 verschenen Ep ‘Alice Glass’ bleef het even stil rond de voormalige frontvrouw van Crystal Castles. Vandaag brengt ze daar echter verandering in met haar debuutalbum ‘Prey//IV’. Als je op zoek bent naar de duistere oorsprong van artiesten zoals 100 gecs of Dorian Electra vindt je hier alvast wat je zoekt. (Frederik)
Beach House – Once twice melody
Vandaag kunnen we eindelijk genieten van het laatste hoofdstuk van Beach Houses nieuwe dubbelalbum ‘One twice melody’. De band ziet het groots. Hoewel het album doorheen de weken in delen is uitgegeven, is het pas nu dat we het monumentale geheel mogen aanschouwen. Een ambitieus dream pop project komt onze kant uit. (Laurent)
Hurray for the Riff Raff – Life on earth
Het was in de platenbak local artists in de ‘Louisiana Music Factory’ dat ik ontdekte dat Hurray for the Riff Raff (alias Alynda Segarra) New Orleans als thuisbasis heeft. ‘Life on earth’ is de achtste studiolangspeler van Segarras band. De muziek op ‘Life on earth’ omschrijft ze zelf als natuurpunk, elf songs over overleven in een wereld die constant in verandering is.
Intergalactic Lovers – Liquid love
Het was even wachten, maar na vier jaar zijn de Intergalactic Lovers terug met ‘Liquid live’. De coronabesmetting van Lara Chedraoui en haar daaropvolgende longproblemen konden alvast niet verhinderen dat het weer een zacht streepje indiepop is geworden.
Khruangbin & Leon Bridges – Texas moon ep
Na zonneschijn komt maneschijn moeten Khruangbin en Leon Bridges gedacht hebben, want na hun ep ‘Texas sun’ uit 2020 is daar nu ‘Texas moon’. Psychedelische funk en de warme stem van Leon Bridges versmelten zich tot een nachtelijke escapade. Groovy baby!
Metronomy – Small world
Nee, ‘Small world’ is niet de titel van de oorwurm in een of ander Disneypark, maar wel van de nieuwe plaat van Metronomy. Het gaat er ongelofelijk gezapig aan toe op single ‘Things will be fine’, een flinke geruststelling. Op het eerste gehoor een indiesong uit de duizend, echt is de timing en de productie erg strak en afgelijnd. Op de andere vooruitgestuurde single ‘It’s good to be back’ gaat het er elektronischer aan toe en mag ook het tempo omhoog. Meteen al variatie in de twee reeds voorgeschotelde tracks.
Oliver Tree – Cowboy tears
In tijden waar clichés – volkomen terecht – met hand en tand de wereld worden uitgewerkt, doet Oliver Tree graag zijn duit in het zakje. Ook cowboys hebben gevoelens, ook cowboys hebben een teder hart. ‘Cowboy tears’ is daar het bewijs van, met als exponent daarvan de track ‘Cowboy’s don’t cry’. Laat je niet misleiden door de titel, de zalige pastiche en alternative indie met een heel kleine scheutje country van Oliver Tree is duidelijk: “wie zegt er dat koedrijvers niet schrijen?”
Sally Shapiro – Sad cities
Voor een retrosound en dito dromerige synths ben je aan het juiste adres bij Sally Shapiro. De zweverige sound en visuals die doen denken aan de hoogdagen van de videocassette maken het plaatje compleet. Single ‘Dulcinea’ flirt met de grens tussen kitsch en kunst. Het zou een soundtrack kunnen zijn van een kleffe Vitaya-film op een weekdagmorgen, maar het is evengoed een uitgepuurde vorm van muzikale nostalgie in een hedendaags jasje.
Sea Power – Everything was forever
Sea Power is een Britse band uit de festivalstad Reading, het brengt alternatieve indie-new wave met een grootse sound op ‘Everything was forever’. Ideaal voor wie niet vies is van orchestrale indie met grootse composities.
Tennyson – Rot
Indien je serieus wil viben op elektronica met moody vocals, grab dan even je headphones en tune in op Tennyson. Leuk geproducete elektronica met singer-songwriter vocals die een heel klein beetje doen denken aan Ed Sheeran, zo klinkt ”Iron’ vanop de plaat ‘Rot’ alvast. Ook ‘Feelwitchu’ geniet van een uitstekende productie als het betere house-werk met een stem die doet soms hint naar Sohn en Ry X.
White Lies – As I try not to fall apart
White Lies waagt zich met ‘As I try not to fall apart’ aan funkier materiaal in vergelijking met ‘To lose my life’. Single ‘Am I really going to die’ heeft zelfs iets weg van Franz Ferdinand. White Lies is op en top zichzelf op ‘As I try not to fall apart’. Geen gekke experimenten maar radiovriendelijke indie met meezingbare hooks en refreinen.