Omdat in februari gigantisch veel nieuwe singles gelanceerd worden in de aanloop naar even gigantisch veel voorjaarsreleases, is het soms moeilijk om alle nieuwe muziek bij te houden. Geen zorgen echter, onze redacteurs nemen die zware taak voor je over en berichten je ook deze week weer over de tien meest memorabele stukjes muziek van de voorbije zeven dagen.
Yumi Zouma – Song for Zoe & Gwen
In de aanloop naar de release van hun tweede ep deelden Yumi Zouma een schitterende nieuwe single, we durven het zelfs de grootste parel uit de band haar (kleine) oeuvre noemen. ‘Song for Zoe & Gwen’ klinkt net zo vederlicht als de rest van de Yumi’s hun materiaal, maar maakt het verschil met bijtende synthpop die niet voorbij lijkt te waaien, maar net heel erg op je gemoed inspeelt. De song vormt ondanks een tijdloos karakter verder een erg hedendaagse tegenhanger voor Wild Nothings dreamy sound en verantwoordt op een gelijkaardige manier de zoetste melancholie. ‘Song for Zoe & Gwen’ creëert een moment dat je eeuwig wil laten duren en kan daarom best veilig bewaard worden in de porseleinkast. (TK)
The Singles – Candy
Ooit al afgevraagd of het acteertalent en de looks van ScarJo en het bassface van Este Haim samen op een podium geen spektakel zou geven? Look no further, beide dames vormen nu een groepje met Holly Miranda, Kendra Morris en Julia Haltigan en brengen iets wat ze zelf ‘super-pop’ gedoopt hebben. Deze eerste single ‘Candy’, uit op het label van Dave ‘TV on the radio’ Sitek, klinkt lang niet slecht, dus blijkbaar meent Scarlett Johansson het nog steeds met die muzikale carrière van haar. (TD)
A. G. Cook – Drop FM (feat. Hannah Diamond)
Dat A. G. Cook zijn nieuwe single ‘Drop FM’ doopte, lijkt eerder een ironische zet. In tegenstelling tot eerder werk als het aan Rustie herinnerende ‘Beatiful’ teert dit nummer immers minder op directe drops en andere Yeezus-rave. Na een paar luisterbeurten lijkt de producer zijn laatste nieuwe vooral aan te sluiten bij Cashmere Cats schattige sound, of dan vooral bij hoe die Noorse producer anno 2015 zou moeten klinken. Het is een geruststelling om te weten dat de Londenaar ook het subtielere werk onder de knie heeft en een bevestiging dat Cook niet meteen van plan is om zich naar de verwachtingen te schikken. (TK)
Inkke – Mmm yeah (feat. Novelist)
Waar grime in zijn recente bloeiperiode vaak complexer dan ooit klinkt, keert Inkke met het anthem ‘Mmm yeah’ terug naar een meer opruiend geluid, mede dankzij de ijzersterke rap van het fenomeen Novelist. In essentie is de song eerder kaal, maar net dat lijkt de agressieve gameboy-beat zo goed uit de verf te laten komen. Novelist zorgt er dan weer voor dat iets banaals als ‘Mmm yeah’ geweldig wegluistert. Sterk team, sterke song. (TK)
Waxahatchee – Under a rock
In ‘Under a rock’ van Waxahatchee schuilt een gigantische radiohit. Als het nummer een beetje sneller en een heleboel gepolijster was, dan hadden zangeressen als Anouk hier wel wat mee kunnen doen. Gelukkig heeft Katie Crutchfield het voor zichzelf verpest door heerlijk nonchalant te zingen, lekker lawaaierig gitaar te spelen en de speeltijd beperkt te houden, waardoor de energie van de song samengebald lijkt. Zo kan de woede en vooral ook een deel verstopte fragiliteit helemaal doordringen. (TK)
Colin Stetson and Sarah Neufeld – The sun roars into view
Met ‘The sun roars into view’ hebben Colin Stetson en Sarah Neufeld niet alleen een nummer gemaakt met de titel van een schilderij, maar ook een song die wel een klassiek kunstwerk lijkt uit de beelden. De schertsende violen, filmische fluiten en indringende zuchtzang schetsen een groots, impressionistisch plaatje waarin het, als je lang genoeg luistert en je zintuigen de vrije loop laat gaan, steeds moeilijker wordt om verschillende lagen te ontwaren. (TK)
AURORA – Runaway
Eerder dit jaar wist AURORA met het grootste gemak (AS) zijn hartje te veroveren met een bekoorlijk optreden op Eurosonic Noorderslag. Met haar nieuwe single bevestigt het achttienjarige meisje uit Noorwegen dat dat niet alleen met haar uiterst charismatische verschijning te maken had. ‘Runaway’ is een mooi openbloeiend nummer waarin de zangeres haar engelenstem vakkundig etaleert.
East India Youth – Turn away
‘Turn away’ is ondertussen al het tweede proevertje van East India Youths aankomende album ‘Culture of volume’. Het is meteen ook de meest conventionele song die we al van de Brit te horen kregen. Of we ook de gebruikelijke experimentele soundscapes zullen horen op de plaat is koffiedik kijken, maar popmuziek volgens East India Youth blijkt gelukkig al even verslavend te zijn. (AS)
Sufjan Stevens – No shade in the shadow of the cross
Intiemer en mooier werd het deze week niet dan Sufjan Stevens ‘No shade in the shadow of the cross’. Na een album vol schizofrene bliepjes kiest de Amerikaanse singer-songwriter deze keer voor rustige folk. Als de pracht van de eerste single een waardemeter is voor de rest van de langspeler kunnen we nu al stellen dat ‘Carrie & Lowell’ jaarlijstjesmateriaal zal zijn. Het is nog spannend wachten tot 30 maart voor we dat gevoel ook kunnen bevestigen. (AS)
Blur – Go out
Gemakkelijk meezingbare refreinen en een frequent gebruik van distortion, een saaie veelgebruikte combinatie die Albarn maar al te graag omtovert tot een sterke song die ons eraan herinnert waarom britpop nu weer zo’n succes kende. Check onze singlereview voor een grondige analyse. (IW)