Mogelijk is deze rubriek wel de plek waar je voor het eerst las over Alex G of Aïsha Devi. Beide artiesten kwamen hier meermaals aan bod en bevestigden onlangs met een ijzersterke langspeler. Check diepere beschouwingen, longreads als je wil over de DIY-mentaliteit van de eerste en de spirituele zoektocht van de tweede respectievelijk hier en hier. En lees hieronder over de tien beste nummers van de voorbije week, we hebben lekkers voor iedereen: van country tot dancehall.
Field Music – The noisy days are over
Oké, er was een tweede plaat van School of Language, het soloproject van David Brewis, en het debuut van Slug waarvoor de broertjes Brewis achter de knoppen kropen. Er was zelfs dit jaar nog een soundtrack voor de stomme film ‘Drifters’. Maar een volwaardige studioplaat van Field Music, dat is toch al van 2012 geleden. Nu lonkt er eindelijk licht aan het einde van de tunnel. ‘The noisy days are over’ is het eerste geluid uit een fonkelnieuwe studioplaat die in 2016 in de rekken zou moeten liggen. Goed nieuws, voor al wie zijn funk graag wat houteriger heeft en zijn eightiesbad wat meer arty, zo blijkt, als deze song kundig door vele verfijnde bochten kronkelt. (MD)
METZ – Eraser
Metz is een stad in Frankrijk met een dot van een kathedraal en een knoert van een museum in de vorm van een Chinese hoed. Als je per ongeluk bij het schrijven van die stadsnaam je shift lock ingedrukt houdt, dan krijg je onze noiserockfavoriet op je bord. METZ deelde ons al vaker een rake uppercut uit, maar zelden deden ze dat met zo’n onfeilbaar gevoel voor gecontroleerde chaos. (MD)
Andy Shauf – Jenny come home
Op zijn recente promo pics ziet Andy Shauf eruit alsof de jaren zeventig nooit geëindigd zijn. Zo klinkt zijn muziek ook: als een sympathiek vinylsingletje dat je ergens toevallig in een stoffige bak achteraan in platenwinkel aantreft en dat een totaal onbekend poppareltje blijkt te bevatten. Dit is muziek zonder franjes waarin de zon eeuwig weemoedig schijnt. (MD)
Lizzo – Humanize
Larger than life, zo klinkt Lizzo op ‘Humanize’. Larger than life, zo ziet Lizzo eruit op het promoprentje dat ‘Humanize’ vergezelt. Larger than life, zo zou alle pop moeten zijn. (JVL)
Yair Etziony – Alt neu land take 2
De combinatie van de cover art en het gegeven “take 2” in de titel doen vermoeden dat het gaat om een jazzplaat, maar niets is minder waar. False Industries focust zich op minimalistische electronica en komt uiteraard uit Berlijn, Yair Etziony was deze week dé ster op hun Soundcloud-pagina. Happy trippin’. (JVL)
Kacey Musgraves – A spoonful of sugar
Elke luie journalist die Natalie Prass nog Disney durft te noemen, wordt verplicht hier een hele dag op repeat naar te luisteren. Kthxbye en je kan niet zeggen dat je niet gewaarschuwd was. (JVL)
SOPHIE – JUST LIKE WE NEVER SAID GOODBYE
Hier is een feitje dat misschien wel in de plooien van het internet verloren durft te gaan: SOPHIE heeft Palmistry een heel klein handje geholpen met zijn bubbelende dancehallsound ten tijde van zijn doorbraak met ‘Catch’. Op het nieuwe ‘JUST LIKE WE NEVER SAID GOODBYE’ klinkt het wel alsof Benji een wederdienst gedaan heeft. Want net als in het beste werk van de Mixpak-producer wordt in deze laatste nieuwe ‘Product’-single het commerciële optimisme schijnbaar uit een pophitje gezogen om een semi-emotioneel en enerzijds bevreemdend maar anderzijds verslavend resultaat te bekomen. Waar de vocals hier uit een #manicured-versie van een doordeweekse maar aangename hitlijsttopper lijken te komen, klinken ze tegelijk ook kwetsbaar en vooral eenzaam door de flitsende maar gestripte productie eronder. En terwijl songs als ‘MSMSMSM’ qua mood niet meer konden verschillen van deze caps lock-uitroep, loopt er toch ook een rode draad door de Schotse artiest zijn werk (en zeker ook zijn dj-sets): efficiëntie. SOPHIE weet steeds meer te doen met minder, het maximalistische uit het minimalistische te halen, grootse – bijna zelfs overdreven – emoties in kleine liedjes te verstoppen. (TK)
Kranium – Between us
Als ondergetekende het goed begrijpt, raadt Kranium op zijn nieuwe single ‘Between us’ een meisje aan te cheaten. Best wel badass, maar deze grote dancehallster in spe komt ermee weg omdat hij zijn gyal in een jeep meeneemt naar Parijs (zie clip). Just kidding, omdat zijn croon best wel sterk staat en hij hier laat zien ook ingetogener materiaal dan doorbraaksong ‘Nobody has to know’ onder de knie te hebben. (TK)
Kamixlo – Paleta
We blijven nog even in zuiderse sferen. Waar het voorgaande nummer nog uitblonk in zachtheid, excelleert Kamixlo met ‘Paleta’ (en de andere songs op zijn net verschenen ep ‘Demonico’) echter in brutaliteit. De Chileens-Britse producer terroriseert met een Daddy Yankee-sample de club, terwijl stompende drums je avondrust in mootjes hakken. Geen aanrader dus voor het slapengaan, wel de moeite als je op zoek bent naar iets avontuurlijks. Het is overigens de derde keer dat we deze blauwharige boy selecteren voor deze rubriek: hou hem met andere woorden in de gaten. (TK)
Mura Masa – Love for that (feat. Shura)
De nieuwe single van Mura Masa wordt ingeleid en afgesloten met emotionele strijkers die het geheel een dramatisch kantje geven. Dit gegeven wordt af en toe verstoord door een lichtjes misplaatst aanvoelende fluitmelodie, maar we bedekken die al gauw met de mantel der liefde wanneer Shura’s etherische stem zich vermengt met de organische beats van Mura Masa en die samen een zowel dromerig als fris en levendig resultaat bekomen. (IW)