Veel meer dan “FUCKING GOED” hebben wij eigenlijk niet te zeggen over onze selectie van deze week. Tekst, uitleg en muziek bij onze keuzes krijg je hieronder.
Drenge – We can do what we want
Na enkele uiterst knappe singles werd het Britse gitaarrockduo Drenge enkele jaren een ontzettend mooie toekomst voorspeld. Live bleken de broers de belofte nog niet waar te maken, al betekent dit blijkbaar nog geen “game over” in te luiden. Op 6 april brengt de groep het nieuwe album ‘Undertow’ uit, en het eerste voorsmaakje dat we in de vorm van ‘We can do what we want’ krijgen klinkt onheilspellend goed. (BS)
Torres – Strange hellos
Gitaarstrums en de fluisterende stem van Mackenzie Scott doorbreken de stilte na de debuutplaat van Torres. Daarna barst bij verrassing alle hel los en krijgen we een rauwe, grungy en boze singer-songwriter geserveerd. Het gaat haar onwaarschijnlijk goed af. Dat belooft voor ‘Sprinter’, uit op 5 mei. (TD)
Courtney Barnett – Pedestrian at best
Als je de Australische Courtney Barnett de kans nog niet gaf om je in te pakken met haar dubbel-ep, zal deze witty lyricist die haar aankomende debuutplaat ‘Sometimes I sit and think, and sometimes I just sit’ doopte, je dit jaar wel over de streep trekken met gerammel en gierende gitaren voorzien van ongeïnteresseerd gebrachte, grappige teksten. (TD)
Will Butler – Anna
Voor Will Butler halen wij graag nog eens de boutade “less is more” vanonder het stof. ‘Anna’ is to the point, witty en slim. In dit afgemeten nummer kan Will zijn pientere, zelfrelativerende ei kwijt. Iets waar hij nood aan had na die getormenteerde, dubbele conceptplaat van Arcade Fire? (MD)
Alex G – Sarah
Helemaal nieuw kunnen we ‘Sarah’ van Alex G niet noemen. Het nummer schreef hij namelijk al enkele jaren geleden ten tijde van zijn album ‘Trick’ in 2012. Het lied bleef echter afwezig van BandCamp en werd niet live gespeeld, waardoor hij er ons nu alsnog mee kan verblijden. Terwijl Fader de vraag stelt of dit de beste creatie van Alex G is vragen wij ons liever af waarom een nummer zo sterk als ‘Sarah’ nu pas naar buiten wordt gebracht. Een vrolijke melodie wordt aangevuld met gitaarakkoorden en zijn kenmerkende, soms stuntelige gezang, waardoor het nummer perfect past in zijn lange galerij aan songs, maar meteen ook naar voren springt als één van de topstukken uit de collectie. (IW)
Kid Smpl – Loss parameter
In ‘Loss parameter’ kruist de opkomende producer Kid Smpl melancholieke electronica in de stijl van Burial en Holy Other met een schijnbaar voortdurend schiftend industrieel geluid dat meer bij Tri Angle-producers of zelfs Arca’s ‘Xen’ aansluit. Het resultaat van deze combinatie is een bedwelmend nummer dat je met zijn repetitieve samples steeds meer in zijn greep houdt en open geesten weet te vullen met een trage maar intense trip. (TK)
Lotic – Heterocetera
Lotics ‘Heterocetera’ is vanaf de eerste seconde herkenbaar dankzij een regelmatig terugkerend geluid dat wel uitgestoten lijkt door een zwerm woeste hommels. Mooi of lief klinkt dat zeker niet, maar zie het als een vorm van accupuntuur. Al die prikkelende ervaringen lijken wel nodig om volledig verlicht te kunnen worden. (TK)
Diet Cig – Harvard
Perfectie is saai. Diet Cig is leuk. ‘Harvard’ mist pretentie, manieren en alles wat je moeder van muziek verwacht, maar rammelt in twee en een halve minuut lekker door aan een opzwepend tempo, terwijl zangeres Alex Luciano nonchalant doch sympathiek haar zang ten berde brengt. Probeer maar eens niet gecharmeerd te geraken door de band haar eindoffensief. Spoiler: het is onmogelijk. (TK)
Mourn – Your brain is made of candy
De jongelingen van Mourn zien hun vorig jaar digitaal verschenen debuutalbum in februari ook fysiek uitkomen. Als opwarmer daarvoor werd hun nieuwe single van een fijne videoclip voorzien. ‘Your brain is made of candy’ is net zoals ‘Otitis’ en ‘Silver gold’ een heerlijk strak, grungy rocknummer van het Spaanse viertal dat de schoolbanken nochtans amper ontgroeid is. (AS)
Lower Dens – To die in L.A.
Lower Dens kondigde deze week aan een nieuwe plaat uit te zullen brengen in 2015. ‘Escape from evil’ zal die heten en ‘To die in L.A.’ is daar alvast het eerste voorsmaakje van. De stem doet denken aan Beach House, maar het totaalplaatje herinnert ondergetekende toch voornamelijk aan een zomerse en vrolijke song van The Walkmen. (AS)