Nu de langste dag van het jaar alweer voorbij is en het stilletjesaan uitkijken wordt naar die gezellige winteravonden wordt muziek belangrijker dan ooit voor je leven. Enkel en alleen om die reden zetten Thomas Konings, Daan Leber en Jens Van Lathem deze week hun voelsprieten op maximum. Deze tien pareltjes – plonsjes zeg maar – zijn het resultaat. Op de foto staat Belgische trots SKY H1!
Katie Dey – Fear o’ the light
Met een eerste release op Orchid Tapes en een nieuwe plaat in aantocht via Joy Void (gelinkt aan Sam Ray) weet je in zekere mate toch al wel wat je van Katie Dey mag verwachten: sympathieke en innovatieve lo-fi-indie. De manier waarop de Australische die op ‘Fear o’ the light’ brengt is bovendien bijzonder fijn en uniek: alles schiet af en toe een beetje pijnlijk en freaky de hoogte in, de instrumentatie piept en schuurt van bizar naar bezeten en het is uiteindelijk moeilijk om alle elementen samen te verwerken. Maar da’s net de charme van deze song: hij overvalt je in al z’n drukte, maar voelt toch gebalanceerd. Het nummer is bovendien psychedelisch, maar dan schattig, innemend en emotioneel in plaats van log, vermoeiend en weinigzeggend. (Thomas)
Shura – Make it up
Stilaan komt de release van Shura’s debuutalbum wel heel dichtbij en dat stemt mij eigenlijk verrassend gelukkig. Waar veel van de Londense haar peers er snel-snel een commerciële kutplaat uitpersen om een single-hype gaande te houden, heeft de artieste twee jaar haar tijd genomen om na het opblazen van ‘Touch’ een album uit te brengen. ‘What’s it gonna be’ was al een leuke en verslavende indicator van goed materiaal en ook het nieuwe ‘Make it up’ kan tellen: ‘t is een staaltje tijdloze pop dat een brug maakt tussen hedendaagse introverte pop (zie ook Chairlift, Wet en Alessia Cara) en Madonna-achtige catchiness. Goeie gitaren, slimme refreinen en een lekkere groove zijn bovendien handelsmerken geworden. (Thomas)
Gud – Body horror
Laten we even eerlijk zijn: de echte ster van de sadboys was niet Yung Lean, maar Yung Gud. Niet iedereen zal het daar waarschijnlijk mee eens zijn (zeker binnen onze redactie), maar deze week is er alvast nieuw bewijs opgedoken pro mijn standpunt. Nu alle sadboys een beetje hun eigen weg opgaan, dropt de Zweed z’n prefix om verder te gaan als Gud en eindelijk onafhankelijk in de schijnwerpers te staan. ‘Body horror’ is een post-’Yeezus’-hip-hop-pop-banger die toont hoe synthetische electronica en emoties elkaar kunnen aanvullen, en hoe donkere beats en popmuziek naar Kanye’s voorbeeld geen tegengestelden zijn. (Thomas)
Bellows – Thick skin
Soms heb je gewoon warme indiepop nodig, en als vandaag een van die dagen is zul je blij zijn met Bellows’ ‘Thick skin’. Ik hoor veel instrumenten die allemaal hun best doen je oren te strelen, inclusief de zachte doch dwingende vocalen. De half verplichte climax of explosie komt er niet. Hemels. (Jens)
Orca Life – Rainmaker
Soms heb je gewoon iets nodig om je oren eens stevig uit te kuisen, en als vandaag een van die dagen is zul je blij zijn met ‘Rainmaker’ van Orca Life. Vier minuten lang gaat het van misthoorn tot misthoorn, en op het staartje van het stuk krijg je opeens zijn symfonische ondertoon duidelijk te horen. (Jens)
Tim Burgess/Peter Gordon – Unguarded
Goed nieuws! Ik verklaar dat de bandjes die teruggrijpen naar de poprock-jaren tachtig officieel out zijn. Beter nieuws! De projecten die teruggrijpen naar de rare jaren tachtig zijn officieel terug in. Veel plezier! (Jens)
DBM – Halo
De combinatie van Murlo en Deadboy heeft al vaker voor vuurwerk gezorgd en staat op DBM’s nieuwe single ‘Halo’ alweer garant voor de betere vernieuwende clubmuziek. De hand van die eerste is duidelijk herkenbaar in het nummer: gladde, exotische synths bouncen hier vrolijk op en neer, bewerkte vocal sample-schreeuwtjes kleden de song in en onvoorspelbare ritmewijzigingen houden de grimey banger spannend. (Thomas)
SKY H1 – Air
Onze producers scheerden de voorbije week hoge toppen: ook SKY H1 had in de vorm van ‘Air’ fantastisch nieuw materiaal. ‘t Is de eerste single uit haar komende Codes-release ‘Motion’ en die maakt ons alvast hongerig naar meer. In haar eigen enigmatische stijl zoeft de artieste met je voorbij langs indrukwekkende digitale landschappen die met grimey synths een heel eigen wereld creëren. Sky laat nooit echt het achterste van haar tong zien en dat maakt ook deze song weer zo intrigerend, terwijl dat mysterieuze element emotie niet in de weg staat. ‘Air’ heeft een bijzondere drive, één die ervoor zorgt dat het nummer opgejaagd (“haunting” eigenlijk, om het met een beter geschikt Engels woord te zeggen) klinkt, en je achtervolgt tot je niet meer los kan laten. (Thomas)
Desiigner – Jet (feat. Pusha T)
Desiigner bracht deze week zijn eerste mixtape uit. De parallellen met Future en Travi$ Scott zijn nog steeds opmerkelijk, maar ‘New English’ is wel van een hoog genoeg niveau om meer dan een kopietje te zijn. Een hoogtepunt van de tape is ‘Jet’, waar vooral Pusha T de show steelt met een droge, maar stevig gebrachte verse, op een beat die we niet meteen met de president van G.O.O.D. Music zouden associëren. De rest van de songs mag er ook zijn, waardoor de kans kleiner wordt dat Desiigner zal eindigen als one-hit-wonder. (Daan)
Luister op TIDAL.
Trim – Before I lied
Uit het 1-800-Dinosaur-kamp van James Blake komt de Britse MC Trim binnenkort naar buiten met een langspeler. ‘Before I lied’ geeft me alvast heel veel zin in die plaat. Niet geheel verrassend heeft dat nummer een opvallend sterke productie, vol suspense en met een intrigerende sound. De rapper maakt die sfeer compleet met zinnen als “I’ve been here before but I don’t really trust it, listen” alvorens Happa’s donkere klankenpalet weer invalt. (Thomas)