Deze ochtend vonden we op de stoep onze releaseradar terug, waarschijnlijk bezweken onder zo veel werkdruk. Er waren releases van Kanye West en Father John Misty, misschien wel de twee grootste geliefde ego’s in de blogosfeer. Wij verwerken nog een nieuwe Oneohtrix Point Never, die stilaan recht heeft op de status van grootste electronica-vernieuwer van het decennium en ook toegankelijkere publiekslieveling Natalie Prass bracht een nieuw album uit dat we laten bezinken. En oh ja, wat ons betreft, wij zullen hierna proberen onze hyperbolen toch enigszins te onderdrukken als wij u met trots maar liefst twaalf prachtnummers van de voorbije week aanbieden. De selectie deze week komt van Tobias, Mattias, Stan en Zeno. Onderaan vind je een handige Spotifyplaylist met alle plonsjes van 2018.
Suicideyear – Spider Feet (feat. Yung Lean)
De combinatie van Suicideyear en Yung Lean leverde in het verleden al het ondertussen iconische nummer ‘Hurt’ op, maar deze reünie levert een ander geluid op. Op ‘Spider feet’ moet de typische trieste vibe plaatsmaken voor een kille, harde productie van Suicideyear met daarbovenop een opmerkelijk bozere Yung Lean. (Tobias)
Tanukichan – Perfect
Voor haar debuut ‘Sundays’ wist de Amerikaanse Hannah Van Loon als producer Tory Y Moi te strikken. Het verklaart het dromerige kantje van haar synthpop-met-een-shoegaze-kantje. Net als op vorige single ‘Lazy love’ is het een plots opduikende gitaar die de verrassingsaanval inzet – sorry voor de spoiler. Nog een spoiler: haar debuut verschijnt volgende maand op 13 juli. (Mattias)
Nils Frahm – The roughest trade
Nils Frahm is bezig met een lenteschoonmaak. In z’n Funkhaus-studio trof de Berlijner, wij beelden ons in onder een halflege mok koffie en wat beduimelde partituren, een stick aan met nog enkele nummers afkomstig uit de opnames van het geprezen ‘All melody’. Geen alomtegenwoordige electronica zoals op de plaat zelf: de ep ‘Encores 1’ betreft een aantal schetsen op piano en één langer ambientnummer. ‘The roughest trade’ mag openen en is een mooie aanvulling op het blokmuziekarsenaal van menig student, of gewoon een fijne manier om tot rust te komen op een zwoele lenteavond. (Stan)
Tommy Cash – Little molly
De extravagante Estlandse rapper Tommy Cash bracht deze week zijn nieuwe single ‘Little molly’ uit. Op de productie kreeg hij deze keer hulp van PC Music-leden Felicita en A. G. Cook, een combinatie die zorgt voor een beat ergens tussen kolderiek en venijnig. (Tobias)
Spring King – Us vs them
Eind 2016 zag ik in de Witloofbar van de Botanique het Britse Spring King aan het werk. Ze schudden daar toen danig veel indieanthems uit hun gitaren dat de dj’s van rockfeestjes op hun beide door tinnitus aangetaste oren konden blijven slapen. Of het bij een eenmalig succes blijft of werelddominantie wordt, zal afhangen van hun tweede plaat, en met ‘Us vs them’ dagen ze de tegenstand in ieder geval goed uit. (Mattias)
Dirty Projectors – Break-thru
Dat wij hier bij indiestyle ook maar een bende gewone mensen zijn die elkaars muzieksmaak niet helemaal snappen, bewees Dirty Projectors’ laatste worp. Sterk staaltje gebrokenhartenmuziek werd me gezegd, een ietwat goedkope slag onder de gordel wat betreft, euhm, Zeno Van Moerkerke. Ik barste dus uit in een spontane ‘hoezee, hoezee’ toen ik te weten kwam dat zanger David Longstreth zijn levenslust en vrolijkheid terug vindt op nieuwe single ‘Break-thru’. (Zeno)
Kanye West – Ghost town
Deze week kwam Kanye Wests langverwachte album ‘Ye’ eindelijk uit, met daarop ‘Ghost town’ als prijsnummer. Tijdens zijn relatief korte speelduur worden uiteenlopende emoties verkend dankzij gastbijdrages van John Legend, Kid Cudi en 070 Shake. Vooral die laatste valt op wanneer ze met haar ongepolijste stem de euforische climax van de track verzorgt. (Tobias)
IDLES – Colossus
Iemand wiens muzieksmaak ik erg waardeer, noemde IDLES deze week de meest relevante band van het moment. Met ‘Colossus’ trekken ze een loden lijn onder die stelling – de echte pret begint pas na 4:15. (Mattias)
Oneohtrix Point Never – Age of
Onder cryptische schuilnamen brengt Daniel Lopatin al zo’n tien jaar toegankelijkheid en avant-garde samen. Intussen infiltreerde hij de averechtse popwereld met producties voor David Byrne, ANOHNI en FKA Twigs, en in de tussentijd nam hij in Cannes de prijs voor beste soundtrack mee naar huis. Nieuw album ‘Age of’ is een wederom unieke zijsprong in zijn snel uitdeinende catalogus en wordt sterk op gang getrokken door de titeltrack.
Parting Lines – Climb
Een uitgeslapen Kurt Vile met een scheut Real Estate-gitaren, dat is wat wij ontwaren in de handpalm van Parting Lines. Deze ‘Climb’ is de eerste single van debuut ‘See you on the other side’, dat eind deze zomer uitkomt. (Mattias)
Abstract Void – Wind of reminiscence
De populariteit van artiesten als Perturbator en Carpenter Brut binnen de metalwereld toont al aan dat het langharig volk niet schuw is voor een streepje synthwave. Toch bleef een geslaagde kruisbestuiving lang uit. Abstract Void slaagt er in om synthwave en black metal op geslaagde wijze met elkaar te combineren, zoals hij nogmaals bewijst op zijn nieuwe nummer ‘Wind of reminiscence’. (Tobias)
Bass Drum of Death – Just business
Het was even wachten op nieuw werk van garagerockduo Bass Drum Of Death. Een paar weken geleden brachten ze ‘Heavy’ uit, en even vreesden we dat ze te veel naar The Kooks hadden geluisterd. ‘Just business’ bevat gelukkig wel weer de nodige basdrum, en het is het titelnummer van een nieuw album dat 27 juli verschijnt. (Mattias)
BONUSBONUSBONUS: Sufjan Stevens – Make out in my car
Normaal zijn we niet zo’n fan van covers in de Plonsjes, maar deze herwerking van Moses Sumneys ‘Make out in my car’ klinkt in handen van Sufjan Stevens zo mogelijks nog magischer. Ook Alex Isley en James Blake gingen trouwens aan de slag met het nummer. Zachtjes zwijmelen. (Mattias)