Er komt gigantisch veel muziek uit waarmee je gemakkelijk het wereldrecord gezamenlijk schouders ophalen zou mee kunnen verbreken. Hier brengen we de muziek samen die allerlei enthousiastere reacties teweegbracht. Deze week bezorgen Daan, Jonas, Michelle, Tobias en Yannick je hun favoriete nieuwe nummers. Inclusief releases van eind 2020 die anders voor eeuwig in het zwarte gat van de eindejaarsgekte zouden verdwijnen. Onderaan vind je een playlist met alle plonsjes van dit jaar in.
Celeste – Love is back
De plonsjes zijn terug, en daarmee ook je wekelijkse portie muzikale liefde. De stem van Celeste hoeft intussen geen introductie meer. (Michelle)
Caroline Polachek – Breathless
Als 2020 het jaar van de covers was, dan deed Polachek met ‘Breathless’ van The Corrs op een prachtige manier de deur dicht. Door haar naturelle geschakeer in toonhoogtes lijkt het nummer haar bijna op het lijf geschreven. (Yannick)
Kelsey Lu, Yves Tumor, Kelly Moran, Moses Boyd – Let all the poisons that lurk in the mud seep out
Het waslijstje aan artiesten die meewerkten aan deze single suggereert een avant-gardistisch experiment, maar ‘Let all the poisons that lurk in the mud seep out’ is een verrassend sereen sfeerstuk geworden. (Tobias)
Slowthai & A$AP Rocky – Mazza
De videoclip is een trip op zich, met een cameo van de Trainspottingbaby. Mazzalean (afgekort Mazza) is dan ook slang voor ‘gek’. (Jonas Vda)
Kode9 – Rona city blues
Hyperdub-chef Kode9 komt voor het eerst sinds 2015 met nieuwe muziek naar buiten. ‘Rona city blues’ begint zacht flikkerend met korte synthlijntjes, maar Kode9 zou Kode9 niet zijn als daar geen bassen op volgen. Een verhakkeld footwork-patroon nestelt zich in het vervolg van de track, net te gebroken om vlotjes op door te dansen, maar daardoor des te interessanter. (Daan)
R.A.P. Ferreira – Redguard snipers ft. Scallops Hotel & SB The Moor
De beste nieuwjaarsbrief kwam in 2021 van R.A.P. Ferreira. Hij bracht op 1 januari met ‘Bob’s son’ een opvolger uit voor het album ‘Purple moonlight pages’ van vorig jaar. Wie hoopt op dezelfde uiterst verteerbare sound van die laatstgenoemde moet zich misschien even mentaal voorbereiden. ‘Bob’s son’ is meer doorweven met tegendraads geluid en bevat meer plot twists dan 2020. Toch blijven de spitsvondige teksten en laidback sfeer de fundamenten waarop geëxperimenteerd wordt. (Michelle)
Darkside – Liberty bell
Ik vermoed dat Nicolas Jaar nooit slaapt. (Michelle)
Jazmine Sullivan – Girl like me (Ft. H.E.R.)
Naast de samenwerkingen met Anderson .Paak en Ari Lennox op de nieuwe plaat van Sullivan is het toch vooral de zeemzoete track met H.E.R. die de spreekwoordelijke kers op de taart vormt. Hoewel het album bomvol verhalen zit over haar seks- en liefdesleven, komt ze op dit nummer in het reine met zichzelf en kwelt ze zich niet langer over de opinies van anderen. (Yannick)
Mosca – From ere til eternity
Mosca, één van de sterren op NTS, presenteert een nieuwe one-off clubtrack. De sample waaraan het nummer zijn titel ontleent komt continu terug, over gebroken UK Garage-y beats. De punch komt van de welgevormde bassen die een extra densiteit toevoegen. (Daan)
SZA – Good days
SZA blijft vanaf de eerste noot gigantisch herkenbaar. Maar sinds ‘Ctrl’ uit 2017 is er steeds minder plaats voor compromis en lijkt ze met elke release – zij het in samenwerking met andere artiesten – dichter bij zichzelf te komen. ‘Good days’ is een slow burner met de meticuleus geplaatste accenten die doorheen de spacey ondersteuning geweven zijn. (Michelle)
Lana Del Rey – Chemtrails over the country club
Chemtrails zijn chemical trails, de sporen die vliegtuigen nalaten na het voorbijvliegen. Zo ook slaagt Lana er opnieuw in om haar nieuwe nummer in ons hoofd te laten nazinderen. Laat dat nieuwe album maar komen, en laat de controverse achterwege. (Jonas Vda)
Burial – Chemz
Burial was altijd al de perfecte soundtrack voor je grootstedelijke eenzaamheid, maar in een pandemiejaar komt zijn atmosferische tristesse nog extra hard binnen. Op het twaalf minuten lange ‘Chemz’ leukt de enigmatische producer zijn sound weliswaar op met heel wat trance-invloeden, maar die kunnen de diepgaande melancholie in de kern niet maskeren. (Tobias)
Vagabon – Reason to believe (ft. Courtney Barnett)
Dit is de samenwerking waarvan je niet wist dat je ze nodig had. De haast vluchtige stem van Vagabon wordt gegrond door de nuchterheid van Barnett in zeemzoete harmonieën. Een aai over je mogelijks blauwe gemoedstoestand. (Michelle)
Sophie – BIPP (Autechre mx)
SOPHIE’s ‘BIPP’ is een waanzinnige track die tegelijk skeletaal en euforisch klonk. Het was een soort deconstructie van popmuziek, die nu op haar eigen beurt gedemonteerd en weer in elkaar gestoken wordt door niemand minder dan elektronicalegendes Autechre. Deze versie zal het wellicht minder goed doen op de dansvloer, maar achter je bureau is het genieten van de bizarre sfeer die deze onwaarschijnlijk combo van vooruitstrevende artiesten voortbrengt. (Tobias)
Claud – Cuff your jeans
Clauds debuut ‘Super monster’ komt op 12 februari uit op Phoebe Bridgers label Saddest Factory. Dat mag je gerust meteen als een kwaliteitsparameter beschouwen. Wie melancholische gitaren en queer content wilt om afspeellijsten op te leuken, vindt bij Claud vast wel iets genietbaar. (Michelle)
Molly Burch – Emotion (Ft. Wild Nothing)
Normaal gezien maakt Burch vriendelijke indiepop met hier en daar een twist country in verwerkt. Deze nu-disco samenwerking met Wild Nothing die de gelikte catchy baslijn verzorgt, lijkt haar ook goed te liggen. (Yannick)
El Michels Affair & Piya Malik – Murkit gem
El Michels Affair is de funk- en soulband rond Leon Michels. Het bekendste werk bestaat uit samenwerkingen met en herinterpretaties van Wu-Tang Clan. Dit jaar brengen ze ‘Yeti Season’ uit. Daarop verzoenen ze naar eigen zeggen Turkish-styled funk met een Mumbai-esque take on soul. Op de single ‘Murkit gem’ is het vooral de bezwerende stem van Piya Malik die intrigerend met alle eer mag gaan lopen. (Michelle)
Hersencellen – Slaap nu, baal later
Hersencellen, het trio bestaande uit schrijver Gert Vanlerberghe, muzikant Butsenzeller en gitarist Gert-Jan Luyckx, brengt met ‘Slaap nu, baal later’ een bij je nekvel grijpende single uit. Vanlerberghes donkere poëzie vermengt zich met de donkere elektronica op de achtergrond. Het gitaarwerk komt dan voornamelijk sporadisch voor, tot richting het einde een fikse noise-riff het signaal is voor de andere bandleden om de teugels los te laten. (Daan)
Mogwai – Ritchie Sacramento
De tweede single vanop Mogwais verwachte tiende ‘As the love continues’ is er een met zang, en klinkt als vintage Mogwai, een dik gitaartapijt om languit op weg te dromen. (Jonas Vda)
Atari Teenage Riot – Adrenaline
Het Berlijnse Atari Teenage Riot maakt nu al bijna drie decennia lang anarchistische digital hardcore, maar hun leeftijd lijkt geen invloed te hebben op hun woeste energie. ‘Adrenaline’ is wederom een single waarin industriële beats en scheurende gitaren een razend geheel vormen. (Tobias)
Sleaford Mods – Nudge it
Eigenlijk verschilt ‘Nudge it’ helemaal niet zo hard van wat Sleaford Mods normaal doet, maar de opzwepende bassen geven aan deze track toch een frisse dimensie aan de working class slam poetry van het Britse duo. (Tobias)
Ross From Friends – Burner
De Brit Ross From Friends begint het jaar niet enkel met een nieuwe single en schudt ook een label uit z’n mouw. Met het label Scarlet Tiger, wilt Felix Clary Weatherall muziek die hij al jaren heen en weer pingpongt met bevriende artiesten uitbrengen. Maar ook zijn eigen werk zal er dus een nieuwe thuishaven aan hebben. ‘Burner’ is de eerste release en omvat euforisch gebouwde dansbaarheid. (Michelle)
The Antlers – Solstice
Alsof het nooit ging gebeuren, zijn The Antlers dan toch terug van weggeweest. Hun afwezigheid en de verrassing daarrond heeft alles te maken met het feit dat frontman Peter Silberman na het uitbrengen van een soloplaat in 2017 had bekend gemaakt aan tinnitus te leiden. De zweverige en voor The Antlers’ doen vrolijke single volgt twee nummers op die de band in november uitbracht. (Yannick)
Scratchclart – Hardbody 999
Deze keer geeft Scratchclart niet zijn eigen draai aan gqom, maar brengt hij een 4/4-stomper van jewelste uit. Waar de intro nog aangenaam opzwepend klinkt, komt snerpende gritty noise een extra schop onder de kont geven. Een drum track die extra punch aan een set geeft, in plaats van enkel een dj-tool te zijn dus. (Daan)
Viagra Boys – Secret canine agent
Een hond. Als geheim agent. En hij ziet eruit als een worstje. (Jonas Vda)
Alice Glass – Suffer and swallow
Laat het maar aan Alice Glass over om in januari al een van de griezeligste popsongs van het jaar uit te brengen. En dan mag er nu echt wel eens een grootschalige witch house revival beginnen aankomen. (Tobias)
Gia Margaret – Solid heart
Afgelopen jaar bracht Margaret haar tweede album ‘Mia Gargaret’ – een ambient(pop) plaat die verhaalt over de periode waar het niet mogelijk was om te zingen. Deze single komt echter niet uit de opnames van de plaat (die wat meer elektronica omvat) en werd nu pas officieel uitgebracht. Ze miste het uitbrengen van muziek en bedacht dat dit nummer z’n eigen release verdiende om het jaar goed mee te beginnen. (Yannick)
Perfume Genius – Your body changes everything (Boy Harsher remix)
Deze remix door Boy Harsher is als getuige zijn van een dialoog waar beide partijen werkelijk naar elkaar luisteren en constructief inpikken op aangebrachte ideeën. Wat dat met de muziek te maken heeft? Weinig. Maar het lijkt tegenwoordig zo’n vergezocht concept dat deze herinnering eraan de moeite waard is om op te halen. (Michelle)
The Notwist – Al sur (Ft. Juana Molina)
Eind januari verschijnt het langverwachte nieuwe album van The Notwist. Voor het zover is, krijgen we alvast deze fijne samenwerking te horen met Juana Molina waarbij de band het volledig in het Spaans doet. (Yannick)
Lil Texas & Blaster – Bom bom
“I’ll tell you what I want, what I really really want” en het is een absurd smerige hardcore-remix van de Spice Girls. (Tobias)
Ciscero – Beautiful mind (ft. Oddisee)
Als je je auditieve cortex even wilt masseren tijdens het beluisteren van deze schizofrene lijst, komt dit nummer als geroepen. (Michelle)
Linkin Park – One step closer (100 gecs remix)
Mijn 12-jarige zelf en mijn 25-jarige zelf hebben nog nooit zo hard in koor gefanboyd om een samenwerking. (Tobias)
Menahan Street Band – The duke
Het funk- en soulcollectief Menahan Street Band brengt in februari een nieuw album uit bij Daptone. Van hun debuut ‘Make the road by walking’ werd gretig gebruik gemaakt door verschillende hiphopartiesten. Samples zijn terug te vinden bij onder andere Kendrick Lamar (‘Faith’) en Kid Cudi (‘Solo solo pt.II). ‘The duke’ is een overblijfsel van hun nauwe samenwerkingen met Charles Bradley. Het nummer vond tijdens de opnames van ‘Victim of love’ geen plaats maar ziet nu langs deze weg alsnog het levenslicht. (Michelle)
Kid Trash – Palm angels
Net als Alice Gas al meermaals deed zoekt Kid Trash met ‘Palm angels’ het euforische snijpunt op tussen happy hardcore en hyperpop.
Jennylee & Deep Vally – Look away
Het is al even wachten op nieuw werk van Warpaint. We worden al meer dan een jaar afwisselend belaagd met teasers en doodse stiltes. Het is duidelijk dat Jennylee te hard popelt om geen nieuwe muziek in de wereld te sturen. Ze bracht vorig jaar twee voortreffelijke covers uit in het kader van Record Store Day (voor zover die is doorgegaan). En nu is er deze samenwerking met Deep Valley. Het nummer is onderdeel van een ep waarvoor Deep Vally onder andere The Kills, Peaches, KT Tunstall laat aandraven. ‘Look away’ is een aangenaam hobbelend nummertje dat complexloos in je gehoorgang rondhangt. (Michelle)
Danny L Harle – Boing beat
Danny L Harle omarmt eindelijk zijn innerlijke gabber en brengt volgende maand het album ‘Harlecore’ uit. ‘Boing beat’ belooft ons alvast euforische beats van de bovenste plank, met dank aan een lieflijk refrein van Hannah Diamond, een manische MC Boing die de longen uit z’n lijf spit en uiteraard heel wat pompende beats. (Tobias)
Ashnikko – L8r boi
Het is 2021, en dus hoog tijd dat we eindelijk een feministische trapherinterpretatie van Avril Lavigne’s ‘Sk8er boy’ te horen kregen. Met dank aan Ashnikko om het nodige te doen. (Tobias)