Het zweet tussen onze billen is nog niet opgedroogd na de voorbije week en we zijn alweer bij een nieuwe lading plonsjes aangekomen. En wat een wilde selectie is het weer deze week, we plonzen van Brusselse hiphop over gloeiende postpunk naar noisy bangers, en tussendoor enkele zachte oorwurmen. De selectie van deze week komt van Thomas, Geerhard en Zeno. Onderaan vind je een handige Spotifyplaylist met alle plonsjes van het voorbije jaar.
Jay MNG – Miskinnarappers
De Brusselse boy van de volgende generatie staat weer klaar met een oorwurm. Hij rapt met het zelfvertrouwen van een ancien in de game en blijft met de fles Hennessey in de hand trouw aan de old skool. Zowel qua lyrics als beat klinkt Miskinnarappers als het Nederlandstalige antwoord op KRS-Ones klassieker ‘MC’s act like they don’t know’. ‘’Miskin’ betekent trouwens zoveel als ‘zielig’, een stevige sneer naar de mainstreamrappers dus. “Is God nu real of nie? Ik geef geen fok, je vis ma vie, elke dag een nieuw begin”: existentiële filosofie met Jay MNG. (Geerhard)
Yves Tumor – Noid
Dat Yves Tumor op zijn nieuwe single en Warp-debuut ‘Noid’ iets helemaals nieuws doet, is geen verrassing. De muzikant zijn oeuvre omvatte immers al alles. Van ambient over sadboy-riddims (als Shanti), lo-fi collagescapes (als Bekelé Berhanu), soulvolle jams tot teringharde noise (wie volgende maand naar Different Class gaat, krijgt dit waarschijnlijk te horen van Yves). ‘s Mans voorspelbare onvoorspelbaarheid blijft gelukkig bijzonder aangenaam omdat hij ook nu weer tegelijk vernieuwend en ijzersterk klinkt. Op zijn nieuwe single toont de kameleon zich poppy, verontrustend, angstig en beklijvend tegelijk, terwijl de instrumentatie helemaal ontspoort en Tumors zang je doorheen alle chaos gidst. (Thomas)
IDLES – Samaritans
‘This is why you never see your father cry‘, laat Joe Talbot van IDLES weten op de derde ijzersterke single van aankomend album ‘Joy as an act of resistance’. Op ‘Samaritans’ doet hij dan ook witheet uit de doeken wat de symptomen zijn van “the disease in the brain called masculinity“, om ons definitief bij de lurven te vatten met “I kissed a boy and I liked it“. Een ferme schop onder de ballen die we weigeren te groeien. (Zeno)
Felicita – Shook
Deze week plezierde de Brits-Poolse producer en PC Music-outkast Felicita liefhebbers van lawaaierige electronica met twee nieuwe nummers. ‘Coughing up amber’ verkent de muzikants favoriete themas horror, spiritualiteit, traditie en technologie in een nummer dat gaat van chiptune naar ambient. ‘Shook’ is dan weer een industriële banger die ondanks zijn creepy geluiden zijn opzwepend karakter houdt. Beide nummers zijn goed, maar als ik deze week moet kiezen, ga ik voor het destructieve plezier van de tweede. (Thomas)
Rosalía – PIENSO EN TU MIRÁ – Cap.3: Celos
Uit de Spaanstalige gebieden horen we veelal dancehall en reggaeton met een hedendaagse en uitdagende toets. Wie echter op zoek is naar muziek die meer klasse uitstraalt, kan dan weer terecht bij Rosalía. Met haar poppy flamenco heeft ze in haar thuisland al de nodige faam vergaard, en ook in het buitenland begint het stilaan hard te gaan. Als één nummer de stroomversnelling in haar carrière kan aanzwengelen, dan is het ‘PIENSO EN TU MIRÁ – Cap.3: Celos’, een verslavend en innemend hitje. (Thomas)
Blood Orange – Charcoal baby
Blood Orange is in het verleden al vaker aan de haal gegaan met ons hart, en met de nieuwe singles lijkt dat niet anders te gaan worden op het aankomende ‘Negro swan’. ‘Charcoal baby’ neemt rustig de tijd om ons in de watten te leggen, en wij dommelen uiteindelijk gelukzalig in op het kussentje van blazers. (Zeno)
Fabiana Palladino – Shimmer
Met Fabiana Palladino heeft Jai Paul een waanzinnig goede muze gevonden. Sinds de popartieste met gewist muzikaal verleden weer opdook, heeft ze aan de hand van twee songs al een unieke eigen identiteit weten vorm te geven. Op ‘Shimmer’ gaat ze verder waar ‘Mystery’ begon. Zo zacht dat het net niet corny wordt, dit nieuwe staaltje popgoud is tegelijk intiem en over the top. Het klinkt funky, dreamy, gek, fonkelend en gezellig zelfs – als een met glitter ingeduffelde hit die wacht om uitgepakt te worden. (Thomas)
Andrew Bernstein – Broken arc
Via het immer interessante label Hausu Mountain ontdekten we ‘Broken arc’, de eerste van zeven saxnummers op Andrew Bernsteins solodebuut ‘An exploded view of time’. Verwacht je aan vier minuten nerveus krioelend geblaas, lekker rauw en raar en net daarom charmant en spannend. (Thomas)
Charli XCX – Girls night out
Charli XCX’s winning streak gaat gewoon verder met ‘Girls night out’, een nummer over puur plezier met vriendinnen in de club. De productie van SOPHIE en Stargate is speels en, niet geheel onverwacht, erg geschikt voor de dansvloer. Met zijn lekkere bounce wordt het onweerstaanbaar om mee te huppelen op Charli’s “no boys no boys”. (Thomas)
Mothers – Pink
Op hun nieuwe single ‘Pink’ nestelt de vierkoppige Amerikaanse band Mothers zich in een stevige krautrockgroove. Het gaat Kristine Leschper en haar jongens opvallend goed af. Zeven minuten lang houdt de groep je op het puntje van je stoel, mede dankzij de half hypnotiserende, half mysterieuze vocals. Naar het einde toe wordt het steeds makkelijker om jezelf te verliezen in de uitdagende, best brutale instrumentatie. Een sterk einde voor een intrigerende song. (Thomas)
Swearin’ – Grow into a ghost
Liefhebbers van Allison Crutchfield zijn vast wel vertrouwd met haar pop-punkband Swearin’. Na een lange radiostilte bracht dat drietal deze week een nieuwe single ‘Grow into a ghost’ uit. Fans van Allison (of haar zus Katie, aka Waxahatchee) vinden daarin ongetwijfeld hun gading. Wie dan weer een hart heeft voor de betere emo ontdekt een noisey hitje, dat na verloop van tijd alleen maar beter wordt. (Thomas)