Er komt gigantisch veel muziek uit waarmee je gemakkelijk het wereldrecord gezamenlijk schouders ophalen zou mee kunnen verbreken. Hier brengen we de muziek samen die allerlei enthousiastere reacties teweegbracht. In een omgeving die aarzelend tekenen toont van terug op gang te komen, is het verleidelijk om te willen ontsnappen aan de onzekerheden die daarbij komen kijken. De spieren van de samenleving zijn stijf maar intussen heeft ze al lang genoeg stil gezeten om ook creaties voort te brengen die uit die verkramping ontstaan zijn. Kunst waar je je eigen hoofdruimte een beetje in herkent is meer welkom dan ooit. Deze week verzamelden Max, Mattias, Martijn en Michelle hun favorieten voor je. Onderaan vind je een playlist met alle plonsjes van dit jaar in.
Little Simz – Might bang, might not
Little Simz schreef in april een ep aaneen die meteen bovenaan gezet kan worden op de lijst met positieve dingen die uit deze crisis zijn voortgekomen. ‘Might bang, might not’, gonst van goed geplaatst zelfvertrouwen en spitsvondigheid. Wanneer gaat deze artieste de erkenning krijgen die ze verdient? (Michelle)
I Break Horses – Turn
Sinds wanneer klinkt I Break Horses als Lana Del Rey meets M83? En zingt zij echt “I will escape your so-called affection / And walk out on your semi-erection”? Is dit de lyric van het jaar? Dit is in ieder geval zeker: de opener van de nieuwe I Break Horses doet ons negen minuten lang de oren spitsen. Wat een blij weerzien na zes jaar stilte. (Max)
Fontaines D.C. – A hero’s death
“Life ain’t always empty” – ik zag er al sinds vorig jaar een lijfspreuk in toen ik de band met deze song hun set zag openen in de Botanique. Nu is er dus ook de studioversie, die meteen een uitstekende eerste single blijkt te zijn uit de gelijknamige plaat die er in juli aankomt. De intro lijkt wat op een cover van ‘Last nite’, maar wanneer de door The Beach Boys-geïnspireerde backing vocals invallen en frontman Grian Chatten aan z’n pleidooi begint, eigenen deze vijf heren uit Dublin zich het nummer helemaal toe.
(Martijn)
Arlo Parks – Black dog
In de maatschappelijke petrischaal wordt al twee maanden een voedingsbodem aangevoerd die een gevaarlijk comfortabel milieu biedt voor alles wat mentale gezondheid kan ondermijnen. Arlo Parks die daar heel expliciet verzachtende woorden over fluistert, kan verlichting brengen. (Michelle)
Joe Goddard & Hayden Thorpe – Unknown song
Joe Goddard & Hayden Thorpe die het beste van Hot Chip en Wild Beasts versmelten in een licht cheesy eurodance-nummer, net in de week van het digitale Eurosongfestival: coincidence, I think not. (Mattias)
Eartheater – Below the clavicle
Absoluut niemand is klaar voor die hoge noten. (Michelle)
Rhye – Beautiful
Kwestie van je huidhonger extra knorrig te maken. (Mattias)
Jehnny Beth – Heroine
Binnen een maand komt het debuut soloalbum van Jehnny Beth uit. De frontvrouw van Savages maakte het toen ze geconfronteerd werd met de eindigheid van het leven na de dood van Bowie en inzag hoe een album een nalatenschap kan zijn. ‘Heroine’ is een krachtig deel van alles die haar duidelijk van het hart moest. (Michelle)
Charli XCX – I finally understand
Nog een product van de pandemie is het album ‘How I’m feeling now’ van Charli XCX dat vrijdag uitkomt. Een laatste voorsmaakje daarvan krijgen we met de catchy directheid in ‘I finally understand’. (Michelle)