Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten. Wie geen exclusieve felgekleurde nooit eerder uitgebrachte super deluxe geremasterde vinyl kon bemachtigen op Record Store Day vandaag, kan zich troosten aan volgende vijf albums.
Alexis Taylor – Beautiful thing
Hot Chip-frontman Alexis Taylor brengt al voor de vierde keer een soloalbum uit. Zonder de house- en electronica-invloeden van kompaan Joe Goddard blijven vooral Taylors kenmerkende falset en opgewekte melodieën over. Minder verplicht luistervoer dan de gemiddelde Hot Chip, wel ideale achtergrondmuziek voor nagenoeg elke gelegenheid.
Als je eigenhandig het geluid van moderne belpop naar je hand kan zetten, dan is het logisch dat er reikhalzend wordt uitgekeken naar hoe je het er in je eentje vanaf brengt. Jasper Maekelberg bewijst met zijn eerste studioalbum als Faces On TV (foto) dat de hype geheel terecht was. En als je vindt dat ‘Night funeral’ te veel klinkt als een mengeling van Balthazar, Warhola en Soldier’s Heart, dan is dat alleen maar omdat zijn muzikale dna ook aan die groepen verstrengeld zit.
Onze muziekconsumptie put gretig uit de Angelsaksische wereld, waardoor het des te verfrissender is om af en toe eens over lands- en taalgrenzen heen te kijken. De naar ons land uitgeweken Tunesische singer-songwriter brengt tijdloze muziek, en zonder ook maar een woord te begrijpen weet je toch waarover hij zingt.
Vijf jaar geleden waren houthakkershemden, banjo’s en baarden plots allomtegenwoordig. De liefdesverhalen in verre landen van Lord Huron werden toen wat overschaduwd door populairdere bands, maar dankzij plekjes op de soundtrack van verschillende goedbekeken reeksen (’13 reasons why’, ‘Girls’, ‘Community’…) verkreeg de band al gauw heel wat meer succes. Aan het recept wordt niet geraakt, dus wie niet allergisch is aan kampvuurliedjes zal hier vast gelukkig van worden.
Zonder blauw oog of gekneusde ribben krijg je een luisterbeurt van ‘Doopvond’ niet afgerond. Onmens doet nog steeds heerlijk wild z’n eigen ding en klinkt razender dan ooit. Zowel live als op plaat een belevenis.