Vandaag strijden acht jonge Belgische acts om een plaatsje bij De Nieuwe Lichting. Studio Brussels tegenhanger van de Rock Rally kweekte, deels als self-fulfilling prophecy, al rijzende sterren als Soldier’s Heart, Tout Va Bien en Equal Idiots. Het blijft dus een belangrijk lanceringsplatform voor nieuw talent, hoewel de voorbije jaren – niet in het minst vanuit onze redactie – heel wat kritiek kwam op de muziekwedstrijd. Bij de finalisten en laureaten zaten vaak weinig relevante bands, de focus lag meer op commercieel dan kwalitatief succes en overall leek DNL vaak een mislukt alternatief voor de Rock Rally.
Een ander punt van kritiek was ongetwijfeld de diversiteit. Hoewel De Nieuwe Lichting daarop steeds beter scoorde dan de vastgeroeste blanke-mannenrockstrijd van HUMO, voelde de hiphopfinalist (buiten Brihang in 2014) vaker als een verplichte keuze dan als een weloverwogen beslissing van een jury met kennis. Waar de eerder aangehaalde kritiek nog steeds aangehaald zal worden met betrekking tot de finalisten van dit jaar, lijkt er nu op het vlak van diversiteit echter een grote vooruitgang gemaakt: niet alleen zijn er een heleboel artiesten met buitenlandse roots geselecteerd, ook qua vertegenwoordigde genres komt een breed spectrum aan bod. Zo heb je de harde rock van Black Leather Jacket naast de gladde pop van Kai Wén en Tundra.
Opvallend is vooral dat de – excusez le mot – urban dit jaar niet het zwakke broertje is. Meer nog, hiphopster Amazumi (fka Zulu Moon) steekt er in de laatste ronde bovenuit met het grillige ‘V for venom’ dat excelleert met z’n snedige rap en een compromisloze, duistere instrumental. Ook het nummer van Kai Wén mag je gerust top 3-materiaal noemen: wat ‘Deep’ mist in de lyrics maakt het goed met z’n DJ Mustard-achtige productie en gladde pop-rap die professioneel en hitlijstklaar overkomen. Daarnaast verdient Tamino waarschijnlijk het derde podiumplekje dankzij een singer-songwritersound die indierockgrootheden verenigt met Arabische invloeden. Om maar te zeggen: niet-blanke genres en geluiden zijn de echte winnaars van deze editie.
Daartegenover zie je dat de genres die het in muziekconcours traditioneel goed doen het moeilijker hebben, al heeft dat waarschijnlijk te maken met Studio Brussels zoektocht naar een hit. Die zorgt er immers voor dat gitaargroepen met te scherpe kantjes de schifting niet halen, terwijl wij weten (en bewijzen in onze Verse vangst-rubriek) dat er genoeg spannende bandjes in ons land zijn. Toch tonen de finalisten van De Nieuwe Lichting aan dat er een verandering aan het plaatsvinden is in de muziekwereld.
Die tendens bestaat wereldwijd immers al veel langer: de overmacht van gitaren is voorbij en steeds vaker werpt hiphop zich op als nieuwe troonpretendent. In de Verenigde Staten beheerst hiphop al lang de verkoopcijfers en eindejaarslijstjes, terwijl in het VK en Nederland het afgelopen jaar een gelijkaardige evolutie aan sneltempo plaatsvond. Naar goede Belgische gewoonte gaat het hier allemaal een beetje trager, al spreekt het recente succes van Roméo Elvis, Coely en Woodie Smalls boekdelen.
De conclusie is hier tweeledig: enerzijds volgt De Nieuwe Lichting gewoon de mainstreamtrend en verrassen deze finalisten niet. Anderzijds kan je niet anders dan deze inclusieve en ruimdenkende aanpak prijzen. Urban krijgt voor het eerst echt de erkenning krijgt die het verdient in een muziekwedstrijd, nu nog hopen dat straks de juiste namen op het podium belanden.