De hele maand december geven we carte blanche aan onze schrijvers om terug te blikken op hun afgelopen jaar. Vandaag aan de beurt: Frederik Jacobs – groenste groentje bij indiestyle punt be, maar vanwege zijn fantastische smaak en lovenswaardige initiatieven al goed geïntegreerd in de familie.
Check zeker onze album top 52, 75 favoriete nummers van 2016 en alle andere jaaroverzichten. De komende dagen en weken volgt er nog meer eindejaarscoverage.
2016 was het jaar waarin mijn manier van muziek ontdekken fundamenteel veranderde. Oorzaak: Indiestyle. Een half jaar geleden snuisterde ik nog rond in de stoffige kelders van de jaren 90, verloor ik mijzelf in shoegazegitaren zoals ze anno 2016 amper nog klinken en was ik lichtjes afkerig van de altijd maar meer op elkaar gelijkende hedendaagse indierock. Maar plots kwam Mattias aankloppen met een voorstel dat ik niet kon weigeren: Indiestyle, zowat de enige mediabron die mij hoopvol stemde wat betreft nieuwe muziek, zag mij wel zitten.
Plots moest ik mee zijn met alle nieuwe muziek, een hele opgave. Nee, ik heb geen tijd meer gehad om oude shoegazebands te ontdekken of voor de miljoenste keer ‘Sister’ van Sonic Youth op te leggen. Mijn aandacht ging de laatste maanden volop naar 2016. En weet je wat? 2016 was awesome. Op zo’n korte tijd heb ik zo geweldig veel nieuwe bands ontdekt. De plaat van het jaar was voor mij persoonlijk ongetwijfeld ‘super low’ van Warehouse, maar die had ik nooit ontdekt als Jens niet twintig random promo-cd’s in mijn handen had geduwd. Dan heb je ook nog die andere Jens, die met zijn Pinegrove-spam in de Indiestyle crew-groep mij heeft doen inzien dat ‘Cardinal’ misschien wel het op één na beste album van het jaar is.
Of ja, misschien was ‘Blackstar’ wel gewoon het beste album van het jaar. Ik heb het laatste Bowie-album zo vaak geluisterd dat het een bijzondere plek in mijn hart heeft gekregen, waardoor ik het niet meer in perspectief kan plaatsen. Normaal gezien ben ik een lijstjeslover, maar ik heb geen idee hoe ik ‘Blackstar’ moet inpassen in een droge opsomming.
Het jaar 2016 bewees meer dan ooit dat dood niet per se gepaard gaat met verderf. Leonard Cohen en, in het bijzonder, David Bowie gebruikten het idee van hun nakend overlijden als voedingsbodem voor een krachtige coda des levens in de vorm van een kunststuk. ‘You want it darker’ en ‘Blackstar’ waren triest maar tegelijkertijd hoopvol. Minder hoopvol was het hartbrekende ‘Skeleton tree’ van Nick Cave. Kan je het leedvermaak noemen wanneer ik intens geniet van de drie voorgenoemde albums? In principe wel denk ik, maar dat klinkt zo veel groffer dan het eigenlijk is.
Dan was er ook nog ‘It’s immaterial’ van Black Marble, een van de twintig random promo-cd’s. Een geweldige postpunkplaat, maar daar heb ik al over geschreven in de lijst met onderbelichte albums. Wat betreft galmende gitaren, stelde ook DIIV mij niet teleur op tweede langspeler (met de nadruk op lang) ‘Is the is are’. Live in de Botanique waren Zachary en de zijnen eveneens geweldig.
Toen Mattias mij vroeg ‘Telling it like it is’ van Marching church te reviewen, had ik nog niet door hoe een mooi geschenk dat was. Zonder verwachtingen beluisterde ik het tweede solo-album van de zanger van Iceage. Opener ‘Let it come down’ deed me echter meteen naar adem happen. Wat een vakmanschap, gegoten in een tedere song die tot in de details klopt. Het had zomaar een van de betere Cohen-songs kunnen zijn.
Goh ik zou hier nog zo veel kunnen bijpennen maar ik besef dat het na een tijd saai zou beginnen worden voor jullie lezers (als mijn persoonlijk jaaroverzicht die al heeft) plus ik moet vandaag nog kerstcadeaus gaan kopen dus waarom gooi ik niet gewoon het jaar in enkele lijstjes, dat is voor iedereen aangenamer. Minder denken enzo.
Beste albums:
★ David Bowie – Blackstar
1. Warehouse – super low
2. Pinegrove – Cardinal
3. Nick Cave & the Bad Seeds – Skeleton tree
4. Dinosaur Jr. – Give a glimpse of what y’er not
5. DIIV – Is the is are
6. LVL UP – Return to love
7. Car Seat Headrest – Teens of denial
8. Black Marble – It’s immaterial
9. clipping. – Splendor & misery (JA, HIPHOP!)
10. Frank Ocean – Blond(e)
11. Marching Church – Telling it like it is
12. Mitski – Puberty 2
13. Peter Doherty – Hamburg demonstrations
14. Chasms – On the legs of love purified
15. Pixies – Head carrier
Te weinig/niet volledig geluisterd, maar anders sowieso kanshebbers:
– Cocaine Piss – The Dancer
– Newmoon – Space
– Nothing – Tired of tomorrow
– It It Anita – AGAAIIN (vorige 2 ep’s waren magnifiek)
Beste songs:
1. Warehouse – super low
Nee, dit is geen fout, de beste song van het jaar heeft wel degelijk dezelfde titel als het beste album. Dat noemen ze een titelsong, en een goede. Die gitaren op 00:47 en 02:23 zijn zowat het mooiste dat ik ooit gehoord heb. Maar please ga er nu niet naar doorspoelen want de song is in het geheel gewoon al erover goed, en het is leuk dat ze zo onverwachts opduiken.
2. David Bowie – Blackstar
Hehe ook een titelsong, misschien was 2016 wel het jaar van de titelsongs.
3. Marching church – Let it come down
4. Dinosaur Jr – I told everyone
5. Car Seat Headrest – Drunk Drivers/Killer Whales
6. Pinegrove – Old Friends
7. Mitski – Your best american girl
8. Blood Orange – Augustine
9. Swans – The Glowing Man
10. Xiu Xiu – Falling
11. Jefre cantu Ledesma – Love’s eefrain
12. Told Slant – Tsunami
13. DIIV – Mire (Grant’s song)
14. LVL UP – Pain
15. Pinegrove – New Friends
16. Nothing – Vertigo flowers
17. Joyce Manor – Last you heard of me
18. Car Seat Headrest – Destroyed by hippie powers
19. Pixies – classic masher
20. Strand of Oaks – Radio kids
21. Chasms – Black ice
Beste optredens:
1. Sigur Rós (Dour)
2. Bruce Springsteen (TW classic, ben nochtans écht niet zo’n Springsteenfan)
3. DIIV (Botanique)
4. Dinosaur Jr (AB)
5. Bleib Modern (Kamikaze)
6. Flying Horseman (De Living)
7. Underworld (Dour)
8. Mac DeMarco (Dour)
9. Balthazar (Bruis Maastricht)
10. Gestapo Knallmuzik (Blauwe Kater)
11. A Place to Bury Strangers (Muziekodroom)
12. The Guru Guru (Depot café)
13. Men Overboard (afscheidsoptreden @ 24 Uren van Hallaar, zie omslagfoto)
Teleurstellende optredens:
– Mogwai (Koninklijk circus)
– Tortoise (Trix)
– The Low Anthem (Botanique)
– Villagers (Botanique)
Beste eten van 2016:
– De spaghetti al ragu van mijn mama
– Broodje braadworst op Dour (zie foto)
– Mijn zelfgemaakt gestoofd witloof
Beste optredens die ik gemist heb wegens alcoholmisbruik:
1. The Vaccines (Dour)
2. Salut c’est Cool (Dour)
Slechtste optredens die ik gemist heb wegens alcoholmisbruik:
1. Netsky (Dour)
Reünies die helaas niet zijn doorgegaan in 2016:
1. Sonic Youth
2. Led Zeppelin
3. Men Overboard
Reünies die gelukkig wel zijn doorgegaan in 2016:
1. LCD Soundsystem
2. Frank en Simonne
3. At The Drive-in
Reünies die gelukkig niet zijn doorgegaan in 2016:
1. My chemical romance
2. Beady Eye
3. Klas 6MW van 2012, Heilig Hartcollege Heist-op-den-Berg
Leukste Thomas van 2016:
1. Gene
2. Konings
Voor 2017 wens ik:
– Een optreden van My Bloody Valentine op Belgische bodem
– Een Sonic Youth-reünie
– Eindelijk eens een goeie line-up voor Hestival
– Drie nieuwe Car Seat Headrest-albums
– Dat Sonic Youth terug bij elkaar komt
– Dat Gent Tottenham kapotspeelt
– Dat het nieuwe The Jesus and Mary Chain-album goed is
– Dat het nieuwe Slowdive-album goed is
– Dat ik goede punten heb
– Een pony
– De omverwerping van het kapitalisme
– Geen examens tijdens Best Kept Secret
– Dat Thurston Moore, Kim Gordon, Lee Ranaldo en Steve Shelley opnieuw een groep vormen
– Dat dit alles voor wereldvrede zal zorgen