Ondertussen zijn we de helft van 2022 alweer eventjes gepasseerd. Hoog tijd om terug te blikken op hoe het muzikale jaar tot nu toe is geweest! Vandaag overlopen we de artiesten die geen volledige albums moesten droppen, maar met een ep’tje genoeg hadden om in onze vaste rotatie te belanden.
Alois & VLB – Geloven
Toegegeven, een geweldige releaseshow in de Centrale in Gent hielp hier een handje. De twee broekies maken geweldige hiphop, steunend op de beats van Alois. Er zat zo immens veel in dat ene optreden en vooral een enorme maturiteit van het duo. Met ‘Geloven’ lijken ze voor het eerst echt potten te breken. (Bert)
Blackhaine – Armour II
Onder de naam Blackhaine rapt de Britse Tom Heyes met een stem die tegelijk fris en betonhard klinkt. Voor zijn derde ep ‘Armour II’ rekent hij opnieuw op de productie van Rainy Miller, die drill en noiserap deconstrueert. Blackhaine vindt euforie in de meest grauwe plekken en toont dat op dit project, dat met een gevoel voor geduld weliswaar aanvoelt als volwaardig album. (Ismaël)
Fire-Toolz – I can’t die as well
Na het epische ‘Eternal home’ uit 2021 etaleert Fire-Toolz haar unieke combinatie van vaporwave, metal en IDM opnieuw met een viertal intense nummers. Van de harde clubinvloeden op ‘Mosquito mouth’ tot de kleurrijke synthesizercompositie op de titeltrack: dit ep’tje is een heerlijke blend van luidruchtige ideeën. (Ismaël)
G Jones & Eprom – Acid disk 2
Op hun gezamenlijke ep serveren producers G Jones & Eprom acid. Niet de Youtuber, wel het muziekgenre dat steevast garant staat voor smerige feestjes. Het duo maakt het zich er op ‘Acid disk 2’ ook niet makkelijk van af, maar lijkt te willen testen hoe ver ze het genre kunnen drijven. Wie ‘snel nog even een feestje wel bezoeken om de sfeer op te snuiven’, zal door deze luidruchtige beats snel weer de zaal uit gejaagd worden. ‘Acid disk 2’ is voor de hardcore acidheads die tegelijk buiten de grenzen van het genre durven denken. (Tobias)
Kleine Kova – Kalasjnikova
Wie de Antwerpse rapper Kleine Crack al live aan het werk zag, was ongetwijfeld geïntimideerd door de vrouw in kattige bivakmuts die hem flankeerde. Dat is Kleine Kova, die zelf ook deel uitmaakt van het VHS-hiphopcollectief. Die rapcrew specialiseert zich in griezelige hiphop, een filosofie waar Kova met haar jennende flow perfect in past. Tijdens het luisteren naar ‘Kalasjnikova’ krijg je tegelijk het gevoel alsof de rapper je aan het pesten is, en dat ze elk moment je keel kan oversnijden. Niet voor gevoelige zielen, verplicht luistervoer voor de gorehounds onder ons. (Tobias)
Lustsickpuppy – As hard as you can
Je eigen ep ‘As hard as you can’ noemen, dat schept bepaalde verwachtingen. Gelukkig kunnen we vol overtuiging melden dat Lustsickpuppy met verve slaagt om die belofte waar te maken. Denk opgefokte digital hardcore genre Machine Girl (die overigens al producete voor Lustsickpuppy), met daarover agressieve raps die klinken als Rico Nasty die de slechtste dag van haar leven beleeft. Als daarbovenop ook nog een producer credit voor Andy Morin van Death Grips op de ep te vinden is, dan weet iedere liefhebber van industriële hiphop dat ‘As hard as you can’ een van de hoogtepunten van 2022 is. De titel slaat trouwens ook op het volume waarop je deze ep het best luistert. (Tobias)
Meetsysteem & Victor De Roo – Was het maar eens niet zo’n feest
De aparte synthpop op deze warme ep bevat zowel bedachtzame teksten als een stiekeme dansbaarheid. De poëtische woorden van de Nederlandse Meetsysteem worden ondersteund door de droge maar immer charmante instrumentatie van Victor De Roo. Voorbij de merkwaardig opzwepende opener ‘Ampersand’ en de fijne titeltrack valt er genoeg schoonheid te ontdekken in het bitterzoete landschap dat Meetsysteem en Victor De Roo hebben geschilderd. (Ismaël)
Meth Math – m♡rtal
Hoe zouden reggaeton en latin pop klinken als die genres niet zwoel en zweterig, maar net kil en afstandelijk waren? Voor een antwoord op de vraag hoef je niet verder te zoeken dan het oeuvre van Meth Math. Ook op de nieuwe ep ‘m♡rtal’ klinkt deze Mexicaanse groep waar alsof Rosalía de frontvrouw was van een obscuur witchhouseprojectje. (Tobias)
Niels Orens – Make null and void
Corona een ‘mooie periode’ noemen gaat te ver, maar het bood wel een zee aan tijd voor opkomende artiesten om hun eigen sound te zoeken. Daar maakte de jonge producer Niels Orens gretig gebruik van. Op ‘Make null and void’ tast hij de grenzen af van zijn elektroakoestische sound, waarin synth en cello elkaars beste vrienden zijn. Het resultaat bestaat uit vier eclectische nummers, die zowel de saaiheid van de pandemie (‘Too tired to sprint’) als de bijhorende frustraties (‘Spikes’) omzetten in een bezwerend klankentapijt. (Tobias)
SEBii – VVYELLOW
SEBii is de missing link tussen hyperpop en toegankelijke hiphop à la Brockhampton. Met zijn speelse lyrics en opgefokte flow rapt de speelvogel in alle kleuren van de regenboog, bijgestaan door gechiptunede beats die zich moeiteloos in je auditieve geheugen nestelen. Voor diepgaande inzichten en poëtische overpeinzingen ben je hier niet aan het juiste adres. Wie op zoek is naar een portie escapistische hiphopfun moet echter nu meteen kennis maken met SEBii. (Tobias)
Sonikku – MOLG
Misschien wel de ep die onze ass dit jaar tot nu toe het meest in beweging kreeg. Sonikku heeft nog samengewerkt met SOPHIE, en dat laat zich duidelijk horen op ‘MOLG’. De popinvloeden uit bubblegum bass blijven hier dan wel grotendeels achterwege, maar qua knarsende synths en dwingende samples heeft Sonikku duidelijk veel geleerd van SOPHIE. Om maar te zeggen: stilstaan op deze vier bangers zou een crimineel feit moeten zijn. (Tobias)
Varg²™ – Lonestar pandemonium
Het werk van de Zweedse dj en producer Varg²™ werd vaak beschreven als ‘techno voor mensen die niet van techno houden’, vanwege de manier waarop hij stampende beats vaak vermeed en zijn producties een sfeervol ambientkantje gaf. De laatste tijd gaat die vergelijking echter niet meer op, want op zijn laatste ep’s kiest hij er consisten voor om wél te stampen. De muziek die hij tegenwoordig maakt leunt weliswaar dichter tegen hardcore aan dan techno. Toch verliest hij zijn atmosferische touch niet. Zo klinkt ‘Without waves’ met Golin alsof het duo staat te raven in een kristalwinkel, en op ‘DNA play’ schakelt hij Drain-kompanen Bladee en Ecco2K in om voor een melancholische gloed te zorgen. (Tobias)
VTSS – Projections
Hoewel we bij Indiestyle niet vies zijn van wat goeie boenkeboenketechno, hebben we vooral een boontje voor artiesten die freaky durven gaan in het genre. Vandaar dat ‘Projections’ van VTSS perfect in ons kraam past. Oorspronkelijk maakte de Poolse dj nog naam met harde beats die recht door zee gingen, maar de laatste tijd zien we haar veel meer experimenteren. Samenwerkingen met andere interessante dj’s zoals LSDXOXO en Danny L Harle waren hier al mooi bewijs van. Ook in haar eigen werk krijgen we de laatste tijd verrassend weinig four on the floor beats te horen. Eigenlijk hoort ‘Projections’ veel meer thuis in het hoekje van de IDM dan dat van de techno, maar VTSS blijft er altijd over waken dat de muziek dansbaar blijft en geen hoofdtelefooncore wordt. (Tobias)