Voor nieuwe leuke liedjes ben je hier aan het juiste adres. Met veel zorg selecteerden een aantal van onze schrijvers de beste nieuwe muziek op het wereldwijde web, we presenteren ze hieronder met tekst en uitleg, en in een hapklare Spotify-lijst. Hanne Craye, Jens Van Lathem, newbie Joppe Peeters en Thomas Konings kozen deze week veertien onmisbare liedjes, gaande van ASMR-ambient tot garagerock.
Felicia Atkinson – Visnaga
Als Felicia Atkinson niet de meest interessante experimentele componiste is die ik ken, dan is ze toch zeker en vast de meest actieve. Geen seizoen lijkt voorbij te gaan zonder dat ik een nieuwe release van haar opmerk. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat ze met ‘Visnaga’ opnieuw een eerste geluid van een nieuwe plaat laat horen. ASMR, ja, maar dan met de pulserende vooruitgangsdrang die we van Felicia gewoon zijn. (Jens)
Cool American – Great at parties
Eindelijk nog eens een nummer dat zichzelf opeet. Als je snapt wat ik bedoel. (Jens)
Land Of Talk – Loving
Kan het geloofwaardig zijn, zo’n powerpopmelodie op een indierocknummer? Ja, het kan. (Jens)
Beta Tyrant – Attachment
Op een dag gaat de zon opkomen en pas ondergaan wanneer we allemaal aan het asfalt geschroeid liggen. (Jens)
Dinamarca – Paraíso
Het is best bijzonder om vast te stellen dat de alternatieve clubscene, die zich zo sterk wil afzetten tegen de mainstream house- en technocultuur, zich erg uniform beweegt. Trance, hardstyle en alles daartussen vormt meer dan ooit de heersende trend en dat horen we andermaal in Paraíso, een nieuw nummer van Staycore-labelbaas Dinamarca, die je misschien wel kent van het waanzinnige ‘Holy’. Op z’n nieuwste gaat de Zweeds-Chileense producer misschien wat minder hard tekeer, de euforie is er duidelijk niet minder om met z’n magische, dromerige, lichtjes over the top gaande sound. (Thomas)
Deadboy – Caballero
Voor z’n debuutalbum volgt de in Montreal wonende, in de UK geboren producer Deadboy zowaar het voorbeeld van Jam City. Hij ruilt met andere woorden een progressieve clubsound in voor alternatieve popmuziek. Op ‘Caballero’ klinkt de Local Action-artiest als Warhola die zichzelf volledig durft los te laten in freaky electronica, al lijkt Jam City ook wel een rechtstreekse invloed. De intieme zang is hier sterk bewerkt en eist een hoofdrol op, maar let ook zeker op de sterke electronica en de manier waarop het nummer afwisselt tussen scherpe en minder gefocuste stukken voor extra slagkracht wanneer het er echt toe doet. (Thomas)
Kendrick Lamar – PRIDE.
Er zijn wel meerdere nummers van Kendrick Lamars album die een plekje in onze Plonsjes verdienen. Ik ga hier voor ‘PRIDE.’, een van de gekste nummers die de rapper ooit gemaakt heeft. Dit liedje is zo bizar omdat het wel geschreven lijkt door Connan Mockasin, met z’n gitaren die baden in psychedelische soul en vocals die extra glad bewerkt zijn. ‘t Is eens iets anders dan wat we gewend zijn van Lamar en het gaat hem duidelijk heel erg goed af. (Thomas)
Helm – Blue scene
Op het eerste, bijna negen minuten durende nummer uit z’n nieuwe ep neemt de experimentele electronica-artiest Helm je mee op een wilde rit. Het voelt echt alsof je in een trein zit en de controle over het voertuig minuut per minuut wat meer verloren wordt in een web van loungy ambient, hypnagotic popbeats en freeejazz tot de song aan het einde van de tocht nog slechts met enkele haken en ogen aan mekaar hangt en je als luisteraar niet helemaal begrijpt hoe dit in godsnaam nog muziek kan zijn. (Thomas)
Mac DeMarco – On the level
Mac DeMarco noemt ‘On the level’ zelf een “zusterlied” van zijn legendarische ‘Chamber of reflection’. De eerste noten van de zwevende synthmelodie maken een DNA-test al overbodig: het kabbelt als het ware verder op de rustige synthrivier van ‘Chamber of reflection’. De verfrissende, akoestische pianonoten tonen echter op hun beurt aan dat het toch eerder om een twee-eiige dan een identieke tweeling gaat. (Hanne)
The Black Angels – Half believing
Ons favoriete Texaanse vijftal is na drie jaar terug met een nieuwe plaat, waarop het nog vijf dagen wachten is volgens de afstreepkalender boven ons bed. Toch worden er al mondjesmaat singles gelost: na het weinig vernieuwende ‘I’d kill for her’ en het betere ‘Currency’ was deze week ‘Half believing’ aan de beurt. Ditmaal geen snedige, psychedelische gitaarriffs, integendeel. De jongens schakelen vlotjes een versnelling achteruit, zonder dat de passagiers een gat in de lucht wippen door het te snel lossen van de ambriage. Het typische stemgeluid van Alex Maas verkent hoogtes die hele bossen armbeharing mee de lucht in jagen en de nederige emoties doorheen het hele lied snijden door glas. Voeg daar nog de bedriegelijke videoclip aan toe en voor je ’t weet word je de aangename hypnose van ‘Half believing’ in gezogen. (Hanne)
Black Lips – Squatting in heaven
Tevens drie jaar geen nieuw materiaal uitbrengen, dezelfde kleur in hun bandnaam hebben én in dezelfde week een single lossen? Het lijkt wel alsof de jongens van The Black Lips onder één hoedje spelen met die van The Black Angels. Toch staan de singles in kwestie mijlenver uit elkaar. Op ‘Squatting in heaven’ pakken The Black Lips het rauwer en een pak minder gepolijst aan dan op hun vorige plaat ‘Underneath the rainbow’. De jongens lijken voor de stevige passages in hun rechttoe rechtaan rock-’n-roll hun oor te luisteren te hebben gelegd bij The Muggers en Fuzz: we voorspellen dan ook veel vervaarlijk rondzwierende ellebogen en overbelaste enkels tijdens deze tikkende livebom. (Hanne)
Easter – Liver
Met een groepsnaam als Easter kan je Pasen moeilijk laten voorbijgaan zonder een superexclusieve Paassingle te droppen. Die belofte heeft het Berlijnse duo ingelost toen de klokken ons ‘Liver’ schonken. In dat nummer blijft Easter vasthouden aan een geheel eigenwijs recept waarmee ze warme, tomeloze beats samenbrengen met de ijskoude en emotieloze stem van Stine Omar. Een disfunctioneel geheel waarvoor je vreemd genoeg je zetel niet wil verlaten. (Joppe)
The xx – A violent noise (Four Tet remix)
Tijdens The xx’ uitverkochte fandagen in Vorst Nationaal, merkte je al hoe ‘A violent noise’ zich ontpopte tot een van de prijsbeesten van het nieuwe album ‘I see you’. Four Tet moet dat ook hebben gezien, en dus besloot hij om het nummer op zijn werktafel onder handen te nemen. Na wat gesleutel en geschroef, blijft er van het origineel niet veel meer over, en heeft hij er een volwaardig Four Tet-nummer van gemaakt. (Joppe)
Hoops – On letting go
Na enkele ep’s is het voor het Amerikaanse Hoops bijna tijd om hun debuut aan de wereld te laten horen. Na de uitstekende single ‘Rules’ is dit het tweede voorsmaakje van hun langspeler, die de naam ‘Rituals’ meekreeg. Hoewel hetgeen de band al heeft gelost vooral bestaat uit opzwepende strandgitaren, slaan de jongens met dit nummer het rustigere straatje in. ‘On letting go’ hoort nog steeds op het strand thuis, maar dit keer in een minder zonnig seizoen, met misschien iets meer wolken in de lucht. (Joppe)
Foto’s van Mac DeMarco, Easter en Kendrick Lamar.