John Lennon McCullagh – North South Divide: de erfenis van Tom, Van en Bob
Als je 15 bent en Bob Dylan resoluut op nummer één prijkt qua invloeden, dan weet je dat er twee dingen kunnen gebeuren: of je verdwaalt in een hopeloze...
Alle artikels door Wouter Ollevier
Lanterns On The Lake – Until The Colours Run: desolate schoonheid van de winter
Na het onvolprezen succes van hun debuut 'Gracious Tide, Take Me Home', waarvoor onder meer The Independent, Mojo en Financial Times probleemloos overstag gingen, was het voor Lanterns On...
St. Vincent begin 2014 naar België en Nederland, optredens in AB en Paradiso
Stilaan wordt St. Vincent een vast begrip in indieland, maar heel erg vaak staat de nu eens blonde, dan weer zwartharige Amerikaanse niet in de Lage Landen. Haar fans...
Verslag Parov Stelar Band in het Koninklijk Circus op 06.11: gelukkig was er de sax
Parov Stelar, het alter ego van de Oostenrijker Marcus Füreder, is een buitenbeentje. Als één van de belangrijkste grondleggers van de electroswing is zijn invloed immers niet te miskennen....
Jackson Scott – Melbourne: Razende schoonheid
Geef nou toe: Jackson Scott, het moet haast een pseudoniem zijn voor een jongeman die (hopeloos) op zoek is naar een eigen (serieus genomen) identiteit in muziekland. Niets blijkt...
Land Lines – Land Lines: De macht van de cello
Stel je even heel levendig voor: een band die soft dance wil brengen en daarvoor een cello mee het podium op sleurt. Ergens lijkt het concept van Land Lines...
Nightmare Air – High In The Lasers: Als Kasabian op oestrogeen
Met Savages heeft de vrouwelijke rock tegenwoordig een meer dan goede ambassadeur. Maar naast de vier felle Britse vrouwen broeit er nog veel meer.
Julianna Barwick – Nepenthe: dromen in superlatieven
Julianna Barwick is een tegendraads fenomeen. Haar vorige album, met de wel erg goed passende titel ‘The Magic Place’, werd in heel wat kringen met veel lof onthaald.
Interview Julianna Barwick: tussen slaapkamers, IJsland en dromen van Japan
Julianna Barwick is op zijn zachtst uitgedrukt bijzonder. Haar muziek vindt nauwelijks referentiepunten en klinkt op heel wat momenten als een Gregoriaans kerkkoor.
Loren Connors – Departing on a Dream: de wonde die blijft
Een eerbetoon aan Miles Davis; met dergelijk muzikaal idee in het achterhoofd weet je dat originaliteit misschien wel niet de sterkste eigenschap van de plaat zal worden. Loren Connors,...