Op haar vorige album ‘Song for our daughter’, zong de Britse Laura Marling nog over een denkbeeldige dochter. Op haar achtste album ‘Patterns in repeat’, is dat niet meer nodig. Marling werd in 2023 voor het eerst moeder van een dochter. Met haar zijdezachte indiefolk zorgt ze voor een huiselijke sfeer en geeft ze een inkijk in haar leven.
Met haar biografische schrijfstijl, beroert Marling ondertussen al vijftien jaar lang vele harten. En op elk album leren fans een nieuwe hoofdstuk kennen uit Marlings’ leven. Nog nooit was het hoofdstuk zo ingrijpend als nu. En dat wordt vanaf het begin duidelijk. Het album werd opgenomen in haar eigen studio in Londen, en dat maakt het wel allemaal erg persoonlijk. Zo word je op ‘Child of mine’ meegenomen in de studio. Met een brabbelende baby op de achtergrond, wordt de boodschap die mama Laura meegeeft aan haar dochter erg tastbaar. Een spaarzame instrumentatie vormt de perfecte begeleiding om een beschrijving te geven van hoe het voelt om moeder te worden. Het feit dat er ook enkele schoonheidsfoutjes, met opzet, zijn blijven insteken, draagt bij aan de authenticiteit.
‘Patterns’ is dan weer eentje voor rond het haardvuur. Met haar zalvende stem en enkele strijkers mijmert Marling over de opofferingen die haar ouders hebben gedaan. Vooral de feilloze productie, die mee in handen is van Dom Monks, valt op. Toch zijn niet alle nummers vanuit eigen standpunt geschreven. Zo vertelt Marling op ‘Caroline’ over een man die telefoon krijgt van een vergeten liefde. Het nummer doet sterk denken aan het werk van Leonard Cohen. Dit komt door de nodige portie tierlantijntjes en melancholie.
Eén van de mooiste nummers op het album is het hartbrekende ‘Looking back’. Een nummer dat oorspronkelijk geschreven werd door de vader van Marling, bijna 50 jaar geleden. “Now I’m a prisoner in this chair. / Confined to younger faces. / My memories are not with them. / But off in distant places. / Looking back, that’s all I do.” Kijkt de protagonist in het nummer vol weemoed terug op het leven.
Met een brabbelende dochter in de studio, voelde Marling soms ook de nood om haar in slaap te zingen. Dat doet Londense op ‘Lullaby’. “Safe in my arms. / Sleep my angel. / You’re safe with me.”, klinkt het. Een liefdevol nummer om je ogen even bij te sluiten en weg te dromen. Het nummer had een perfecte afsluiter geweest van het album. Daarom is het jammer dat Marling er nog een overbodige instrumentale versie aan toevoegt.
Op het akoestische ‘Patterns in repeat’ toont Marling op knappe wijze hoe kostbaar een moeder-dochterrelatie is. Met verhalen over familie, liefde en verlies, nestelt de Londense zich snel in ieders hart. Bij ieder album voel je de persoonlijke groei van de Londense, en zo begint ze zelf ook een steeds groter deel uit te maken van onze muzikale familie.