Onze immersie in de digitale wereld is al voor heel wat artiesten een dankbare inspiratiebron gebleken. Het is ook iets waar Chad Vangaalen over bezint, dus besloot hij om opnieuw zijn garage/studio in te duiken voor zijn zesde langspeler. Na een plaat waarop hij zich van zijn psychedelische country-zijde liet zien bewandelt Calgary’s sympathiekste creatieve duizendpoot op ‘Light information’ een pad bezaaid met drukke maar aanstekelijke rammelpop dat klinkt als Mac Demarco op LSD. En dat is iets goeds.
Zowel Chad als Mac weten immers als geen ander dat achteloze zondagnamiddaggevoel over te brengen. Waar Macs muziek over het algemeen eerder een gloed van zorgeloosheid over zich heen heeft, maakt Chad plaats voor een ongrijpbare fantasiewereld met allerhande bizarre figuren – bekijk de clip voor ‘Pine and clover’ maar eens. Genesteld in die fantasiewereld giet de Canadees met synths, fuzzy gitaren, zelfgebouwde instrumenten en zijn herkenbare trillende stem zorgen en reflecties in psychedelische lo-fi gitaarpopsongs die zowel dromerig als zwaarmoedig klinken. Voor die zwaarmoedigheid heeft Chad een reden. De huisvader in hem maakt zich namelijk zorgen over hoe het internet ons bewustzijn vormt en vooral hoe zijn dochters daarmee omgaan.
Zinsneden als “its slow and tender touch is now flying in our heads and sleeping in our beds” uit de melancholische opener ‘Mind hijacker’s curse’ geven het album zo een bijna tragische bijklank. VanGaalen schuwt doorheen de twaalf liedjes eenzaamheid als gevolg van technologische vooruitgang evenmin: “Nobody knew who they could really trust and they stretched us out until we split, divided us up until there just was nothing left” luidt het doorheen de drukke instrumentale bezetting in ‘Host body’. ‘You fool’ lijkt daar dan de muzikale tegenpool van te zijn. Het nummer is inhoudelijk gelijkaardig maar de meanderende synthlijn geeft het een meer desolaat en bevreemdend kader.
Met parasitaire demonen die eieren leggen in je borst, afstandsbedieningen in een jasje van sperma en hoofden die worden vervangen maar gelukkig even goed functioneren spreekt VanGaalen wel tot onze verbeelding. Al is er ook ruimte voor meer rechttoe-rechtaan nummers. Zo neemt de Canadees op ‘Faces lit’ bijvoorbeeld zonder veel beeldspraak – en toegegeven, eigenlijk niet zo scherp of origineel – onze alomtegenwoordige smartphoneverslaving op de korrel (“every one of our dazed out faces is lit and we really can’t wait to get another hit”). ‘Broken bell’ is met z’n mijmeringen over ouder worden dan weer een minder abstract broertje van het meer toegankelijke ‘Old heads’. Gelukkig is het niet al mineur wat de klok slaat. Met een opmerkelijk vrolijk klinkende ‘Static shape’ sluit Chad samen met zijn dochters een album boordevol angsten en paranoia dan toch op een hoopvolle wijze af (“try to remember as much as I can, and not to lose faith in my fellow kind”).
Op ‘Light information’ geeft de Canadees een intieme blik op zijn ongemakken in zijn kenmerkende verbeeldende stijl. Die verpakt hij in mooie, kleurrijke songs met een nostalgische ondertoon die de inhoudelijk dominante neerslachtigheid beter verteerbaar maken. Zo kan je rustig op je terras of balkon blijven zitten en hoef je na het luisteren dus niét in een donker hoekje te kruipen.
Chad VanGaalen speelt 31 oktober in NEST (info & tickets).
