Rond Arca blijft het nooit lang stil. In juni deze zomer bracht de Venezolaanse ‘Kick i‘ uit, het eerste deel van wat een vierdelige albumreeks moet worden (en waarvan we het tweede deel hopelijk binnenkort mogen beluisteren). Eind oktober, net op tijd voor Halloween, gaf ze ons onuitgebrachte tracks, een paaldans én het beste van zichzelf op de online editie van het Sonar festival. De pret was op een hoogtepunt net een maand geleden, toen Arca iedereen op Discord clownde met expres slecht gemixte tracks, krakende stemgeluiden en dansjes op de draaitafel in haar ‘Snowsgiving’ set. Dan was er ook nog ‘Riquiquí; bronze instances(1-100)’, het eerste officiële remix-album van Arca, waarin ze een AI-programma honderd remixes liet maken van het nummer ‘Riquiquí’.

Hoe spontaan en chaotisch Arca een maand geleden draaide op Discord, zo ingetogen en melodramatisch klinkt ze nu op ‘Madre’. De maxi-single bestaat uit vier nummers, die telkens variaties van hetzelfde thema zijn. De opener, ‘Madre’, is het hoofdnummer. Het is een ode, zij het doorspekt met pijn, aan haar moeder. Voor het nummer werkte Arca samen met Oliver Coates, waarover ze zei meteen een enorme klik met hem te voelen.

In een artikel vertelt Arca dat ze ‘Madre’ jaren geleden schreef en er speciaal een cello voor kocht. Die is te horen met en zonder toevoeging van Arca’s stem op respectievelijk ‘Madreviolo’ en ‘Violo’. Na het opnemen vernietigde ze het instrument, waarna ze later besloot dat het nummer op z’n mooist zou klinken vergezeld van een compositie voor strijkinstrumenten. Daarvoor had ze een componist nodig. Enter Coates.

Dan is er nog ‘Madre Acapella’, waarop Arca zich op haar meest kwetsbare opstelt. Met een diepe, standvastige stem zingt ze: “Madre mía, te perdono/Fuiste más que suficiente” (Moeder, ik vergeef je/Je was meer dan genoeg) en “La distancia no fue sino mi única opción/Yo me siento convertir en ti” (Afstand was mijn enige optie/Ik voel me veranderen in jou). Op haar Instagram pagina geeft ze toe lang met het nummer geworsteld te hebben. Op de cover van ‘Madre’ ligt Arca in een innige worsteling met zichzelf, tegen een pikzwarte achtergrond

De videoclip voor ‘Madre’ straalt dan weer volkomen kalmte uit. Terwijl het negen minuten durende nummer zich ontplooit, zien we een compilatie van wat close-ups van buitenaardse zeeanemonen lijken. Alsof het nummer aanspoelde op een andere planeet. Arca mag zichzelf in ieder geval nog steeds de alien queen van de electronica noemen, wij haar hartstochtelijke mutants.