Als er iets blijkt uit een eerste kennismaking met het Britse The Wytches, is het dat deze snaken verdorie goed weten waar ze mee bezig zijn. Zo hebben de heksen een bandnaam die de lading van hun in zwaveldamp geboren songs perfect dekt, intrigerende coverart en een professioneel geplaatste ypsilon in de naam om zich te onderscheiden van duizenden andere ‘the’-groepen. Dat ze zich daarbuiten nog bezig houden met het schrijven van een nummer hier en daar bewijzen ze door er ons op ‘Annabel dream reader’ maar liefst dertien te presenteren.
The Wytches zijn zo’n op en top Engels trio: enkele gedesillusioneerde tieners die zich goedkope instrumenten aanschaften om kabaal te maken, gezien er in hun omgeving niets anders te beleven valt dan tuinierwedstrijden of postzegelconventies. Op deze manier komen ze al veertig jaar van over het Kanaal, dus de band probeert ons met iets nieuws te overtuigen. Zelf noemen ze hun muziek ‘surf doom’, en daar kunnen we ons wel in vinden. De gitaarklanken hebben veel weg van gemoedelijke surfrock, maar ze worden vermengd met invloeden uit de goth, psychedelica en garagerock. Zo eindigen veel van de songs in een draaikolk van halve stonerriffs, hees geschreeuw en baslijnen als optrekkende tanks (check het einde van ‘Fragile male’). Zanger Kristian Bell beschikt trouwens over een voldoende geraspte stem om zijn teenage angst overtuigend te brengen.
Ze mogen dan veel hebben afgekeken van The White Stripes en anderen waar feedback deel van de liedjes is, The Wytches hebben een interessant geluid ontwikkeld dat hoop schept voor de toekomst. Tegen dan mogen ze echter ook een les in bondigheid gekregen hebben, als dit debuut half zo lang was geweest had het even veel impact gehad. Dat is geen kritiek op hun werk op zich, dat allemaal eenzelfde kwaliteit vertoont met hier en daar een uitschieter (‘Burn out the bruise’, ‘Summer again’). Nee, we hebben het meer over de plaat als geheel. Er schuilt absoluut schrijverstalent achter het lawaai en met nummers als ‘Wire frame mattress’ mag je ons elke dag bestoken, maar er gebeurt nog te weinig écht opwindend om van een topper te spreken.
Subtopper is echter een fijne positie om te debuteren. Hopelijk vergaat het The Wytches dan ook niet zoals de eerder vermelde andere ‘the’-groepen die de vergetelheid hebben opgezocht, en mogen ze ons nog verrassen in de toekomst. Tot die tijd zullen we ‘Annabel dream reader’ met mate blijven beluisteren.
The Wytches live aan het werk zien kan binnenkort in Leffinge (Leffingeleuren, 19.09, info & tickets) en Tilburg (Incubate, 21.09, info & tickets).
Album verdeeld door PIAS
