Het is een goed jaar geweest voor de fans van vrouwelijke singer-songwriters. Eerder dit jaar kwamen Feist, This Is The Kit en Jen Cloher al aanzetten met fantastische platen, en de nieuwe van The Weather Station voegen we daar maar al te graag bij. Het Canadese indiefolk-collectief rond Tamara Lindeman blaakt van het zelfvertrouwen op dit zelfgetitelde vierde album. Terwijl vorig album ‘Loyalty’ nog nazindert in onze hoofden, geeft Lindeman ons meer dan ooit een positieve kijk op een melancholisch verleden. ‘The weather station’ klinkt fantastisch goed, en neemt ons mee in verheugde radeloosheid.

Dat terugkijken op het verleden niet per se bedroevend hoeft te zijn, laat Lindeman met deze plaat maar al te goed blijken. De Canadese singer-songwriter producete het album zelf en wendt haar woelige verleden aan als inspiratiebron om zichzelf naar een positieve gemoedstoestand te katapulteren. Net als op voorganger ‘Loyalty’ nemen piano en gitaar het voortouw ten koste van de karakteristieke banjo uit de beginjaren, met ‘Free’, ‘Complicit’ en ‘In an hour’ als beste bewijs hiervan.

Niet alleen muzikaal werken we dit keer een evolutie op, ook Lindeman’s teksten klinken tegenwoordig niet langer sereen maar eerder opgetogen. Een terugblik op een strijd met zichzelf, alsook de scheiding van haar ouders, maken van ‘The weather station’ een verheugde heropstanding en een kritische reflectie op de onzekere maatschappij van vandaag. ‘Thirty’, waarin Lindeman naar eigen zeggen balanceert tussen vreugde en wanhoop, geeft uiting aan die nieuwe vitaliteit. “We would fall down laughing, effervescent, and all over nothing”, zingt ze. De manier waarop Lindeman emoties en woorden met elkaar van verbinden is uitmuntend en laat je makkelijk verdwalen in een oneindige gedachtenstroom.

Gevuld met subtiel feminisme en overvol van heartbreak conversations heeft kan iedereen zich op een bepaalde manier wel één maken met de teksten. Het gaat echter goed met Lindeman, zoveel is zeker. “The sun is rising again, keeping distant, over the blackened blue rim of the sky”, zoals ze zingt in ‘Power’. Ze heeft de kracht gevonden om haar negatieve gevoelens los te laten en om te toveren tot iets moois, waar we allemaal van mogen meegenieten.

‘The weather station’ is haar meest volledige album tot op heden, het resultaat van een soort melancholische vreugde en de oogst van de positiviteit die geplant werd met ‘Loyalty’. Het lijkt alsof niemand haar kan raken, maar tegelijkertijd blijft de eerlijkheid van een breekbare ziel heerlijk klinken.