‘Beoordeel een boek niet op zijn kaft’ is een uitspraak waar we bij Indiestyle volledig mee akkoord gaan, maar verdomme wat een afgrijselijke titel is ‘OOH AAH AAH’ – de nieuwe van The Spectors. Dat ze dan ook nog eens in het groot over de albumcover uitgesmeerd staat, is zowaar demotiverend om de plaat te gaan beluisteren. Gelukkig verdienen Marieke Hutsebaut en co. dankzij knap debuut ‘Light stays close‘ (2015) het voordeel van de twijfel.
Frontvrouw Hutsebaut heeft zich tegenover drie jaar geleden laten omringen door een volledig nieuwe band. Een frisse sound zou een logisch gevolg zijn, maar niets is minder waar. ‘OOH AAH AAH’ speelt nog meer dan haar voorganger in op shoegaze-clichés en mist bovendien het tikkeltje eigenheid dat vroeger wel aanwezig was.
Toen shoegaze dertig jaar geleden opkwam, was het motto van de eerste schoenstaarders ‘we maken waar we zin in hebben’. The Spectors is zo’n hedendaagse band die alleen maar lijkt te focussen op ‘we willen shoegaze maken’. Het is naïef om te denken dat galmende gitaren, een vrouwenstem en zoete melodieën voldoende zijn daarvoor. Het aller- allerbelangrijkste is eigenheid en koppigheid. Die eigen insteek mist de band, al staan er op ‘OOH AAH AAH’ wel degelijk enkele uitstekende songs. Ook een opwarmmaaltijd kan af en toe eens smaken.
Opener ‘Borderline’ is catchy, maar vooral afgekeken van Cocteau Twins. En God, wat zijn die surfrockdrums ondertussen afgezaagd. Nee, geef ons dan maar ‘When the morning falls’ of dreampop-ballad ‘Sink’, die melodieus veel origineler zijn. Hoogtepunten van de plaat zijn ‘Death fugue’ – al leunt die song gevaarlijk dicht tegen Sigur Rós’ ‘Festival’ aan – en fantastische single ‘Clyde & Bonnie’, die eerder verscheen voor Record Store Day. Tot daar het goede nieuws.
Tweede single ‘Only you’ is muzikaal dan wel dik in orde, maar de teksten zijn gewoonweg tenenkrullend. ‘I almost had a place to go, you’re the coolest guy I know’ – om over het refrein nog maar te zwijgen. ‘Soul’ is in hetzelfde bedje ziek: ‘You make me happy, you make me sad (…) we share one soul‘. Hoe schrijf je een kotsgeluid ook alweer fonetisch – ‘bweurk’? Het muzikale dieptepunt van ‘OOH AAH AAH’ ligt dan weer bij ‘Be my baby’, een inspiratieloze song die op geen enkel moment ergens naartoe lijkt te werken.
We snappen niet zo goed wat er misgegaan is op de nieuwe plaat van The Spectors. Het recept dat drie jaar geleden zo goed werkte, levert nu een smaakloze soep op. Zijn het de nieuwe muzikanten? Het gebrek aan eigenheid? De flauwe teksten? Op enkele leuke songs na, kunnen we ‘OOH AAH AAH’ alvast snel vergeten.
The Spectors spelen binnenkort in Kortrijk (Den Trap, 31.03), Leuven (Het Depot, 16.04), Sint-Niklaas (De Casino, 09.05), Hasselt (Muziekodroom, 12.05), Gent (Afsnis, 16.05), Antwerpen (Trix, 17.05) en Aarschot (De Klinker, 25.05). Een volledig overzicht vind je op de website van de band.
