Soundtracks winnen de laatste jaren meer en meer aan invloed. De volgende in het rijtje is het album dat The Hunger Games: Mockingjay deel 1 ondersteunt. De muzikale kant van de film is door de filmbonzen in de handen van de nog maar 18-jarige Lorde gelegd. Voor zo’n miljoenenproject kan dat als een riskante operatie worden gezien, maar de Nieuw-Zeelandse toont dat ze een neus voor popmuziek heeft. Toch opteert ze niet voor de voor de hand liggende namen en combinaties.

Opener ‘Meltdown’ laat ons patriottistische hartje wat sneller slaan, de instrumental is namelijk van de hand van Stromae. De paring van Lorde, Haim, Q-Tip en Pusha T is op zijn minst opmerkelijk te noemen, maar het vijftal slaagt met glans erin om de sfeer van de plaat aan te wakkeren. CHVRCHES zet de toon verder met hun karakteristieke sound. De synthesizer krijgen alle ruimte, en de prachtige stem van Lauren Mayberry kopt de voorzet binnen.

Helaas zijn niet alle nummers van even hoge kwaliteit. De eerste maal dat de cd een dip kent is de verbinding van Major Lazor met Ariana Grande. Beide artiesten voelen ongeïnspireerd aan en van Diplo verwachten we meer dan een goedkope beat met enkele gimmicks. Dit kan niet anders dan een gedwongen opdracht zijn van hun respectievelijke platenlabels. Gelukkig trekt Lorde met leadsingle ‘Yellow flicker beat’ het niveau weer omhoog. Die klinkt veel opgewekter en energieker dan wat we gewoon zijn van haar, en toont haar toegenomen zelfvertrouwen duidelijk aan. Toch kan er weinig op tegen de heerlijke remix van Kanye West van hetzelfde nummer. Die versie is veel minimalistischer, waarbij de aandacht vooral komt te liggen bij de stem van de zangeres en de begeleidende bassen. Het is een schoolvoorbeeld van een remix die een origineel overstijgt. Ook Bat for Lashes komt in de buurt met hun cover van Son Lux’ ‘Plan the escape’. Er is weinig veranderd aan de basis, maar het dreigende gezoem voegt veel gevoel toe. Dit lied past perfect bij een romantische scène in de film.

Met de remix van ‘Yellow flicker beat’ en XOV’s ‘Animal’, die gelukkig niet in een EDM-stamper verzeilt, neemt het vervolg een elektronische wending die zijn hoogtepunt kent op ‘This is not a game’. Wie zijn geld had gezet op een samenwerking tussen The Chemical Brothers en Miguel kan nu gaan rentenieren. De snijdende beat met Miguel die op Drake-achtige wijze erover rapt is een instant hit en een gouden zet. Na al dat geweld sluit Lorde af met een ingetogen cover van Bright Eyes. Horen wij daar een orgel op ‘Ladder song’?

Lorde heeft haar taak als curator zeer nauw ter hart genomen. Toch blijft de vraag hangen wat effectief een eigen keuze is geweest, en wat haar platenfirma aanreikte.

Album verdeeld door Universal Music