Vrij ironisch natuurlijk, als je Soldout heet je album de naam ‘More’ meegeven. Het heeft iets gretigs en het past wel bij het olijke Brusselse duo. Zo scoorden ze enkele jaren geleden een bescheiden hit met ‘I Don’t Want To Have Sex With You’. Na enkele jaren van relatieve stilte zijn ze nu terug met ‘More’. De naam is onderhand al gemaakt, er worden nu bepaalde verwachtingen gesteld, maar Soldout lijkt er zich weinig van aan te trekken. Ze komen terug met een album waar de wilde kant is afgevlakt en vervangen door een berekende koelte.
Het blijkt al meteen bij ‘Right Now’. Alles wordt met chirurgische precisie uitgevoerd: beats die kil doch meeslepend zijn en vaak doen denken aan de new wave periode en een ongeïnteresseerde zangstem die desondanks toch intrigeert. Zelfs de uithalen die hun intrede doen na dik drie minuten klinken doordacht. Gecontroleerde chaos, zo zou je het kunnen noemen. Single ‘Wazabi’ is dan weer heerlijk catchy. Niet dat dit Tomorrowland op zijn kop gaat zetten, maar de gemiddelde tent op Dour Festival na tien uur ’s avonds zal geheid voor de bijl gaan bij de gekapte zang van Charlotte. Het houdt het midden tussen The Knife en AlunaGeorge, en in deze tijden is dat zeker een compliment van jewelste.
Ondertussen zijn we wel al vier nummers ver en aanbeland bij ‘A Drop Of Water’, en begint het ons te dagen dat dit een album is dat grotendeels in hetzelfde tempo blijft hangen. Overal zijn het opnieuw diezelfde lome, koude beats. Nergens gaat het tempo echt de hoogte in voorlopig en de gedachte begint zich te vormen dat, mocht Beach House ooit elektronisch zou gaan, dit best wel eens de uitkomst zou kunnen zijn. Het enige probleem is dat het soms wat begint te vervelen. Zo is ‘About You’, op het einde van de plaat, net dat ene trage nummertje te veel. Op zich geen slecht lied, maar te veel van het goede is nooit ideaal. Een beter evenwicht had ‘More’ een stuk sterker kunnen maken. Onze wensen worden schijnbaar ingewilligd, want ‘Off Glory’ lijkt even iets meer tempo te brengen, al is het bij ‘Relics’ dat we van meewiegen naar dansen overschakelen.
Ook in ‘Far Away’ gaat het allemaal net iets sneller. Soldout is met dit album klaar om definitief door te breken in eigen land, maar daarnaast lijkt ook Frankrijk een hapklare brok. In een land waar de indietronica hoge toppen scheert, hebben Charlotte en David zeker hun plaats bij de besten. Zo is wie het wachten op het debuut van MS MR beu is, wel even zoet met deze cd. Na afsluiter ‘No More Pride’ volgt er nog een hidden track, die niet zo heel erg de moeite is. Wie perfect tevreden was na 38 minuten raden we aan de replayknop in te drukken in plaats van de rit uit te zitten tot de volledige 43 minuten.
Soldout maakt met ‘More’ een erg intrigerend album. Niet overal even beklijvend en sterk, maar over de gehele lijn wel erg goed. Voor wie de zaterdagavond zwaar in de drank vliegt, is dit de ideale uitkaterplaat voor de zondagochtend. Lichtjes bezwerend, goed, en een langgerekte, rustige, uitspannende trip. We’ll play some more of ‘More’, maar waarschijnlijk enkel op zon- en feestdagen.
Soldout live aan het werk zien kan binnenkort in Brussel (Botanique, 08.05, info en tickets) en in Luik (Les Ardentes, 11-14.07, info & tickets).
Album verdeeld door Rough Trade