Can deed het, Eno deed het en nu doet de Noorse nimf, Rebekka Karijord het: de vrucht van jarenlang filmmuziek schrijven, compileren op één album. Muzikale veelvraten die vertrouwd zijn met respectievelijk ‘Soundtracks’ of ‘Music for films’ kennen het euvel van dit soort platen. Ondanks de ontegensprekelijke kwaliteit van de muziek is het woord “allegaartje” echt wel op zijn plaats. Bij Karijords tweede worp ‘Music for film and Theatre’, de vrucht van zes jaar soundtracks schrijven voor fims en theatervoorstellingen, wat de gortdroge titel al duidelijk maakt natuurlijk, is dat niet anders. We hadden liever één volledige, lange soundtrack in het cd-doosje teruggevonden dan de incoherente pêle-mêle die ons nu te beurt valt.
Laat het voor de hokjesdenkers onder ons nog maar eens duidelijk zijn: schotten tussen genres zijn opgeblazen. Polystilisme is niet langer een postmoderne gimmick, wel een broodnodige vanzelfsprekendheid. Met achteloos gemak transformeert kameleon Karijord van doorvoelde indiezangeres naar post-klassieke filmcomponiste en terug, bewonderenswaardig. Moge dit een voorbeeld zijn.
Karijord heeft goed geluisterd naar wat er de laatste decennia in de toegankelijkere regionen van de klassiek en post-klassiek gebeurd is. Zo durven we te wedden dat Ólafur Arnalds jaloers is op de proloog met de verrassende titel ‘Prologue’. ‘Madigral’ verwijst niet enkel in de titel naar de sfeervolle gezangen uit de renaissance, maar deed ons met zijn meditatieve sfeer en repetitieve structuren vooral denken aan pakweg David Lang en Arvo Pärt. ‘Morula’ roept dan weer echo’s van Son Lux op. Bij ‘Anchor boy’ doen Yann Tiersen en Ludovico Einaudi haasje over. In ‘Lullaby’ duikt zowaar een hees jazztrompetje op.
Op dit patchwork van stijlen vinden we helaas niet echt een eigen vingerafdruk terug. Een dun laagje mystiek is het enige dat de plaat lijkt samen te houden. Is het de galm van de rijke, Scandinavische, klassieke muziektraditie, de Fin Sibelius, gepassioneerd liefhebber van de Scandinavische natuur en mythologie, op kop? Deze waas van magisch mysterie linkt ‘Music for film and theatre’ met ‘We become ourselves’, Rebekka’s onvolprezen debuut waarop haar doorvoelde stem, als een vlijmscherp mes, in onze ziel kerft. Meer dan een gloedvol zoethoudertje dat het nu al drie jaar lange wachten op de échte opvolger van die weergaloze eerste moet verlichten, durven we ‘Music for film and theatre’ niet noemen. Des te meer omdat van sommige stukjes het muzakgehalte net te hoog ligt.
Laat het voorgaande echter de ontegensprekelijke kwaliteiten van deze muziek niet verdoezelen. ‘Music for film and theatre’ is erg sfeervol en melodieus, ideaal behang bij een yogasessie. Onze groet aan de zon lukt zoveel beter als boself Rebekka over ons trommelvlies streelt.
Rebekka Karijord live zien kan binnenkort in Brussel (Botanique, 04.04, info & tickets).
Verdeeld door Konkurrent
