Matthew Houck, ofte Phosphorescent, draait al eventjes mee in de muziekwereld. Met ‘Muchacho’ levert de Amerikaan namelijk reeds z’n zesde langspeler af. Terwijl de vijf voorgaande albums nogal makkelijk gepasseerd werden, lijkt de New Yorkse singer-songwriter met deze nieuwe cd definitief z’n naam in de popgeschiedenis gezet te hebben. Te meer omdat ‘Muchacho’ naar onze bescheiden mening een van de eerste essentiële folkplaten van het jaar is.
Als we het niet bij het rechte eind hebben, zal Houck toch op z’n minst herinnerd worden om de waanzinnig mooie single ‘Song For Zula’. Met strijkers die huilen om Houcks liefdesperikelen. Met een buitengewone tekst die ieders ziel week maakt (“But my heart is wild and my bones are steam / And I could kill you with my bare hands if I was free”). Met het gevoel van blijdschap en tristesse dat alleen de allerbeste songs kunnen verenigen.
Houck bezingt heel wat miserie op ‘Muchacho’. Hij verloor z’n vriendin en zijn opnamestudio, en zocht toevlucht tot drank en drugs. Ondanks zoveel ellende, klinkt het album door de uitgebalanceerde arrangementen evenwel niet zo donker als je zou verwachten. Dit is zo’n plaat waar het enkel al genieten is van de aan- en afzwellende instrumentatie, die net een soort pure schoonheid creëert.
Deze langspeler heeft bovendien een heel eigen karakter door de unieke sfeer die Phosphorescent schept. Opener ‘Sun Arise!’ en afsluiter ‘Sun’s Arising (A Koan, An Exit)’ lijken het begin en einde van een geloofsverklaring. De acht nummers daartussen kunnen dat bedwelmende, sacrale gevoel vasthouden. Daarom vinden wij ‘Muchacho’ ook zo boeiend. Het is een album dat een wereld op zich is, eentje dat je drie kwartier uit de realiteit sleurt.
Phosphorescent is net terug weg uit de Lage Landen, maar komt gelukkig snel weer terug. Op donderdag 15 augustus wordt Pukkelpop (info & tickets) aangedaan, op vrijdag 15 november Crossing Border in Den Haag (info & tickets).
Album verdeeld door Konkurrent