Son Lux was jarenlang een soloproject van Ryan Lott tot hij na het touren met ‘Lanterns’ (2013) wel wat zag in een verdere samenwerking met drummer Ian Chang en componist/gitarist Rafiq Bathia. Op hun eerste plaat als trio, ‘Bones’, leek het nog wat zoeken naar verhoudingen waarbij de input van Lott door de rest verder uitgediept mocht worden. ‘Brighter wounds’ klinkt als de uiteindelijke symbiose van alle elementen, wat deze avant-garde popplaat des te krachtiger maakt.

Kracht, niet in de definitie van brute fors en totale overrompeling, meer als in innerlijke onverzettelijkheid. Het geloof dat er aan de andere kant van elke horde, hoe moeilijk ze ook te overwinnen is, schoonheid huist. ‘Brighter wounds’ is een vrij melancholische plaat geworden dat loslaten belicht vanuit een zeer kaleidoscopisch perspectief zonder dat de luisteraar hierbij alle tinten zwart voor zijn ogen ziet verschijnen. Loskomen van iets of iemand kan immers zeer pijnlijk maar net ook heel heilzaam zijn.

Het is weinigen gegeven om een plaat te maken die zo intiem en persoonlijk klinkt dat het bijna angstaanjagend dichtbij komt. Toch bezit elk nummer een soort spontane lichtheid waarmee het geheel heel open en zalvend klinkt. De harmonieus-eclectische benadering is dan ook kenmerkend voor Son Lux. Lott drapeert met zijn stem een warm helende gloed over de, soms diepe, wonde. Ondertussen verandert elk nummer voortdurend van klankenpalet om het van evenwicht of contragewicht te voorzien.

‘Brighter wounds’ grossiert in prachtig muzikaal vormgegeven nummers die spelen met op- en afbouw, als een steunende schouder die elk moment in het niets kan oplossen, maar evengoed het vuur aan de lont kan steken. Oppervlakkigheid is een onbestaande zonde in de wereld van Son Lux en toch blijft er iets impulsief, onbezonnen van uit gaan. Met dank aan de evolutie als trio. We krijgen immers het gevoel alsof de individuele sterktes meer dan ooit naar voor kunnen en mogen komen. Vooral drummer Ian Chang lijkt zijn stempel veel meer te drukken. Elke tik van zijn drumstick lijkt essentieel voor de sfeerschepping, gaande van een vereenzaamde roffel tot een stevige drumbeat. Ondertussen boetseren Lott en Sadiq verder aan een eigenwijs fantastische wereld waarin het nummer kan gedijen. Geruggesteund door een uitgekiend klassiek geïnspireerd arrangement met violen, jazz-inspiratie en veel (folky) elektronica heerst er een waas van verbetenheid. De mogelijkheden in het afwijkende popuniversum van de band zijn onbevattelijk, zolang elk geluid maar ten dienste van het verhaal staat. Voeg daar Lott’s immergevoelig stemgeluid aan toe en je beseft dat dit een plaatje is dat onder de huid kruipt om daar langzaam uit te zaaien.

Met ‘Dream state’ – futuristisch dromen over vroeger en nu in een elektronisch stampende jazzomgeving – en ‘Slowly’ – een tantaluskwelling verkleed als sussend slaaplied – bezit ‘Brighter wounds’ zelfs twee nummers die verplicht in ieders muziekencyclopedie zouden moeten worden opgenomen. Daarnaast is ‘Labor’ de meest wonderbaarlijke soundtrack bij een geboorte waarna ‘The fool you need’ zich aandient als automutilerende relatietherapie met subtiele gitaartoetsen. Lott danst in elk nummer op een slappe koord en onderstreept dit met magische zinsneden. “We may all begin aquatic, but we leave only dust from our bones” (‘Aquatic’) is maar één van de vele kleine stukjes poëzie die terug te vinden zijn op dit album.

Son Lux gaat voor een maximale impact van heel intieme, maar niet minder universele hersenspinsels, waardoor ze een plaat gemaakt hebben die weinigen onberoerd zal laten. Net omdat de intimiteit vertaalbaar is naar ieders eigen leefwereld zonder doodgeknuppeld te worden door de zoveelste zielenknijper die dezelfde snaar aanslaat.

Son Lux prikkelt al jaren onze zintuigen, maar ‘Brighter wounds’ is van een consistent hoog niveau. Soms hoor je een plaat die meteen een diepe indruk nalaat, omdat ze origineel en toch vertrouwd klinkt, omdat ze ook na twintig luisterbeurten echtheid en integriteit uitstraalt, omdat ze persoonlijk klinkt en ze je daarmee telkenmale in je ziel weet te raken. Wel zo’n plaat is ‘Brighter wounds’ geworden, eentje die je niet loslaat en traag blijft nazinderen.

Wie wil weten hoe dit live klinkt, kan op 17 februari in de AB terecht (info & tickets)