Fatimah Warner, beter bekend als Noname is met dit album niet aan haar proefstuk toe. Ze begon haar carrière namelijk met enkele gastrollen op albums van mede stadsgenoten Chance The Rapper of Mick Jenkins. Niet lang daarna, in 2016, maakte ze veel indruk met haar eerste mixtape getiteld ‘Telefone’ waar ze meer poëet als rapper op het toneel verscheen met zeemzoete neo-soul deuntjes. Haar eerste album ‘Room 25’ is niet veel anders en schakelt zelfs nog een niveautje hoger.

Met het korte maar fraaie ‘Self’ begint Noname aan haar coming of age-verhaal. Het nummer gaat over politiek, een streep religie en haar succes. In de tweede strofe komen we meteen al een geslepen lijn tegen die aantoont dat ze echt wel kan spelen met woorden door de zin “Fucked your rapper homie, now his ass is making better music / My pussy teachin ninth-grade English / My pussy wrote a thesis on colonialism”. Het frisse melodietje doet dan weer een beetje denken aan ‘The waters’ van Anderson .Paak. Ook op het derde nummer, ‘Prayer song’ laat Noname haar kunnen zien door seks, de huidige toestand van de Verenigde Staten en religie in elkaar te laten overvloeien.

Daarna volgt het heerlijke ‘Window’ waarbij het refrein “Quit looking out the window, go find yourself” na twee luisterbeurten echt wel blijft hangen door de fijne stem van Phoelix, die het album tevens mee hielp producen. Andere gasten op het album zijn onder andere Saba en Smino op ‘Ace’ of Ravyn Lenae op het schitterende ‘Montego Bae’. De titel van het nummer is een zonnige referentie naar Montego Bay, één van de grootste steden in Jamaica. Maar ‘Bae’ wordt anders geschreven om een verwijzing te maken naar een nieuwe liefde die ze op het eiland zou hebben gevonden. De jazz-instrumentatie doet bovendien een heerlijk zomers knikje richting het eiland.

Noname gaat er op ‘Room 25’ op elk vlak mogelijk vooruit. Niet alleen instrumenteel is het smullen van liefelijke nummers die vol kleine details zitten die makkelijk over het hoofd kunnen gezien worden gaande van neo-soul tot jazz rap en andere weelderige melodieën, met veel dank aan Phoelix. Eveneens gaat de artieste er tekstueel op vooruit met referenties en metaforen waar een simpele ziel zelfs nog niet zou kunnen denken. Er zijn passages waar ze zich van haar meest kwetsbare kant laat zien, zoals in ‘Don’t forget about me’. Elders is ze introspectief over haar gebreken en successen en is ze kritisch voor de wereld rondom haar.