Het moet ongeveer zo gegaan zijn: na het succes van hun vorige plaat, ‘The shadow of heaven’, keerde frontman Jamie Lee van MONEY terug naar Manchester na heel wat maanden onafgebroken toeren. Het onvermijdelijke zwarte gat van het alleen zijn leidde hem naar de drank en in zijn appartement schreef hij dan negen ruwe songs op zijn piano, de brandende sigaret en de fles rode wijn trouw aan zijn zijde. Want zo klinkt ‘Suicide songs’, de nieuwe plaat van MONEY. Als een dronken poëtische ode aan de eenzaamheid.

Hoe we tot die beslissing kwamen? Luister gewoon eens naar ‘Cocaine christmas and alcoholic’s new year’, het laatste nummer op de plaat. Een piano, wat blazers en de dronken stem van Jamie Lee tekenen een herkenbaar gevoel van eenzaamheid. Bittere, pijnlijke eenzaamheid. Blazers zijn trouwens niet de enige versterkende instrumenten op de plaat. We horen ook regelmatig snijdende strijkers die een extra emotionele laag over nummers als ‘Night came’ leggen. Dat nummer is trouwens een echt epos van meer dan acht minuten. Psychedelisch, experimenteler dan de andere tracks met een opbouw naar een bombastisch einde waar zelfs een koor aan te pas komt. Wij krijgen er maar niet genoeg van.

Het album begint nochtans helemaal anders met het Oosters klinkende ‘I am the lord’ en holle vocals. Op ‘I’m Not Here’, een vroeg hoogtepunt wordt die lijn trouwens doorgetrokken al komt daar de emotionele falsetstem van Lee al eens naar boven. Bij ‘You look like a sad painting on both sides of the sky’ slaat de muziek dan om naar een minder georkestreerde versie van zichzelf. Heldere zang, akoestische gitaar, piano en zachte drum. En poëzie, oh zo’n prachtige poëzie van de getormenteerde zanger zijn hand. De teksten komen van een diepe, donkere plaats maar schetsen een eerlijk beeld over alleen zijn. In ‘Hopeless world’ wringt de tekst over disconnectie met de wereld rondom je met de schijnbaar opgewektere muziek.

Het absolute hoogtepunt moet dan echter nog komen want nummer zeven, ‘I’ll be the night’ is nu al één van onze favoriete nummers van het jaar. De sprekende tekst met fantastische passages als “no one owes you any favours, they only owe you wine” wordt gedragen door een meeslepende compositie van blazers, gitaar en drum met hier en daar een welgeplaatste strijkerspartij. Het enige jammere is dat ‘All my life’, het nummer dat volgt, dan weer tekent voor zwakste nummer van de plaat. Iets te zoet binnen het bittere geheel, iets te gemaakt melancholisch met een kerkorgel en koor. De eerder vernoemde afsluiter doet ons dat echter heel snel vergeten.

Het is een emotionele tientonner, deze ‘Suicide songs’. Terwijl sommige muziek weerhaakjes heeft die op bepaalde momenten snijwondjes maken op de ziel van de luisteraar, bijt dit album zich als geheel vast in je ziel om er onherstelbare schade achter te laten. De lyrics zijn praktisch gedichten op zichzelf en verhogen de herbeluisterwaarde van het album immens. Het helpt ook dat ze over herkenbare emoties handelen. “I wanted the album to sound like it was ‘coming from death’” liet Jamie Lee onlangs optekenen in een interview. Opdracht meer dan geslaagd.

MONEY speelt op 4 maart tijdens de [PIAS] Nites in de Beursschouwburg (info & tickets).
Album verdeeld door [PIAS].