We hadden hier nog een stapeltje Belgische releases liggen waar we dringend een paar woorden over kwijt wilden, we bundelden de recensies dan ook in één artikel. Check hieronder onze mening over nieuw werk van Soldier’s Heart, SX, Recorders en Sleepers’ Reign.

SX – Alpha

De verwachtingen voor SX’s recente release ‘Alpha’ waren hoog gespannen. De ep telt amper vier songs: dan mag je toch op zijn minst verwachten een beetje van de sokken geblazen te worden. Helaas blijven die sokken tot op het eind stevig rond onze bezwete voeten plakken. Het in januari reeds geloste ‘Hurts’ klinkt nochtans veelbelovend (maar problematisch). De dreampop vanop debuutalbum ‘Arche’ heeft plaatsgemaakt voor een complexer geheel van triphop en chillwave. Met exact diezelfde ingrediënten gaat het tweetal in de daaropvolgende drie songs eveneens aan de kook. Eentonigheid is het jammerlijke, maar logische gevolg. Het duo heeft ongetwijfeld veel nagedacht over deze muziek, misschien net iets té veel. Alles klinkt zo af en gepolijst dat er geen gevoel meer overblijft. Zelf heeft de band vast en zeker hart en ziel erin gelegd, maar tot ons binnenste kan SX op ‘Alpha’ niet doordringen. – 2,5/5 (door Sigi Willems)

Sleepers’ Reign – King into delight

Zoals dat wel vaker het geval is bij Humo’s Rock Rally-laureaten, liet ook Sleepers’ Reign de wereld geruime tijd wachten op een eerste volwaardige release. Vier jaar nadat de band met zijn dromerige indie-electro de zilveren medaille in de wacht sleepte op het podium van de Brusselse AB komen ze met een eerste langspeler, ‘King into delight’, op de proppen, waarmee ze ergens tussen pop en experimenteel balanceren. Heel de plaat lijkt één grote opbouw te zijn van doorsnee electropop tot een complex indie-electro-geheel waarin het experiment niet wordt geschuwd. Sleepers’ Reign toont met zijn debuutalbum aan met beide voeten in 2016 te staan. Toch kunnen we ‘King Into Delight’ geen échte topper noemen: daarvoor klinkt het eerste deel van de lp een stuk te braaf. Het ideale schoonzoon-gehalte mag daar nog drastisch omlaag. Sorry, schoonmoeders van de leden van Sleepers’ Reign! – 3/5 (door Sigi Willems)

Recorders – Coast To Coast

Dat dit album ‘Coast To Coast’ heet, kan geen toeval zijn. Recorders, sinds kort met een nieuwe bezetting, laten een frisse zeewind door het Belgische poplandschap waaien. Op hun tweede album kiezen ze opnieuw voor onbevangen indiepop, hetzij met een extra vleugje melancholie. Ideaal dus voor een lange strandwandeling. De band rond Gordon Delacroix klinkt opvallend volwassen en heeft heel wat vooruitgang geboekt sinds hun debuutalbum. Deze plaat is doorspekt met referenties naar natuurfenomenen, die perfect begeleid worden door de atmosferische, spacey klanken die het album een extra weelderige dimensie geven. In zijn totaliteit is dit album op zijn best, maar ook afzonderlijk houden de meeste nummers stand. Zo is ‘Geometric Peaks’ is een song die zo op een album van Foals terecht zou kunnen komen en heeft ‘Into The Sea’ zeker en vast radio-potentieel. – 3,5/5 (door Geerhard Verbeelen)

Soldier’s Heart – Night by night

Dit is geen album dat we enkel binnen een Belgische context moeten bekijken, ‘Night by night’ heeft de allure en de muzikale kwaliteit om buiten onze landsgrenzen te treden. In de producties zit veel creativiteit en durf vervat, maar tegelijkertijd zijn deze twaalf songs afgewerkt naar het bereik van een groter publiek toe. Dit debuut is dan ook een uitstekende graadmeter voor andere beginnende bands die zowel kritisch applaus als Stubru-succes beamen. Sylvie Kreusch weet trouwens de culminatie van deze beide werelden ook in haar eigen stemgeluid te reflecteren. Niet alleen is die stem herkenbaar en foutloos, belangrijker is die ook zeer distinctief en opvallend door een zekere heesheid die erin schuilgaat. Afgezien van de vrij inwisselbare interludes en ‘Divine’ dat net wat minder flair en aantrekkingskracht heeft is dit album een aaneenschakeling van sterke nummers. ‘Night by night’ staat bol van de mooie en heldere melodieën die al eeuwig lijken te bestaan. – 4/5 (lees hier een langere review van het album, door Anthony Brynaert)

Niet helemaal een Belg, maar wegens gehuisvest bij het Gentse Vynilla Vinyl toch eventjes beschouwd als Belg:

Kevin Verwijmeren – Those glorious heights

Gevoel gevoel gevoel. Kevin Verwijmeren kiest op ‘Those glorious heights’ voor sensibiliteit en sentiment. Neem het album in als medicijn tegen de vluchtigheid en laat je bedwelmen in de duistere wereld van de jonge Nederlander. In een uitgesponnen muzikale ambient-trip waarbij de nummers vloeiend in elkaar overgaan zal je een rustpunt vinden in de hectische wereld. De subtiel opgebouwde plaat trekt zich fijnzinnig op gang, de zoektocht lijkt eeuwig te duren. Tot een fase van ultieme extase komt dit werk echter niet, maar dat is ook helemaal niet nodig. Verwijmeren houdt de spanningsboog bewust strak en heeft de touwtjes stevig in handen. Op die manier dwingt hij je gedurende 45 minuten in een beschermende cocon die je op het einde van de rit met een bezadigd gevoel achterlaat. – 4/5 (door Geerhard Verbeelen)