Op de platenhoes van Lotic zijn nieuwe Tri Angle-ep ‘Heterocetera’ (bespaar jezelf de zoektocht, het woord bestaat niet) staat een metalen insect. Dat representeert vermoedelijk de muziek die de producer van het opkomende Berlijnse Janus-collectief uit zijn mouw tovert. Zijn sound is enerzijds heel erg hi-tech, (“health goth” als je wil) en klinkt met andere woorden als industriële clubmuziek die afstamt van labels als Fade To Mind en Night Slugs, en is anderzijds agressief.
Voornamelijk in de titelsong van de Berlijner zijn eerste echte release horen we een gewelddadig klankenpalet en lijkt het wezen van op de albumcover wel tot leven gewekt te worden. Als een echte transgressieve kunstenaar bezoedelt J’Kerian Morgan heilige huisjes; nadat Beyoncé’s ‘Drunk in love’ er in de grensverleggende mixtape ‘Damsell in distress’ aan moest geloven, wordt in het nummer ‘Heterocetera’ ‘The ha dance’, een hit in de voor Lotic erg invloedrijke ball culture-scene, vakkundig verwerkt. Het is tekenend voor de aanpak van de jongeman: hij werpt alle conventies omver en vindt zo de vrijheid om muziek anders aan te pakken.
Lotic is op zijn best wanneer hij met zijn health goth-spirit dystopische electronica maakt. Dan weet hij niet alleen te choqueren, maar ook te intrigeren dankzij dat radicaal vernieuwende geluid. Het is uneasy listening en hoewel dat veel van de luisteraar vergt, geeft de producer er ook iets voor terug: razend spannende songs en zinderende ervaringen. Drie stukjes uit het nieuwe werk zijn daarom subliem. Ze bouwen verder op Morgans (en bij uitbreiding: Janus’) esthetiek en verfijnen die tot echte liedjes.
Afsluiter ‘Underneath’ kan minder bekoren. Een soort van urgentie mist en de beleving ervan voelt minder intens dan bij het overige materiaal. ‘Slay’ is dan weer een vreemde eend in de bijt, één die waarschijnlijk halverwege geplaatst werd om de luisteraar niet al te veel te overdonderen. Hoewel het weightless-grimenummer (eerder een peace edit dan een war dub) verrassend mooi en lief overkomt, haalt het onnodig de vaart uit de ep. ‘Heterocetera’ heeft dus zijn foutjes, maar toont vooral een extreem en verschrikkelijk verfrissend geluid van een muzikant die mits een eerdere doorbraak ongetwijfeld in de credits van ‘Yeezus’ was verschenen.
